Tegen 09.30 uur stap ik in de taxi naar het station van Marrakesh.
Het is tijd om afscheid te nemen… en afscheid nemen is niet mijn sterkste ding.
Maar elke nieuwe bestemming belooft weer een hele nieuwe ervaring en dat geeft de reiziger moed.

Aangekomen op het station koop ik een treinkaartje Rabat, eerste klas, enkele reis.
Voor 195 dirham(nog geen € 20 krijg ik hiervoor een vijf uur durende comfortabele stoel in een coupe die ik deel met nog 5 andere vrouwelijke medereizigers. Toeval of zou het zo worden ingedeeld? Geen idee maar we vertrekken mooi op tijd ( 10.20 uur) en de reis verloopt zeer voorspoedig en er is enige catering aan boord.
Vijf uur later en zo’n twaalf stations verder stap ik uit in Ville de Rabat.

Het treindeel waarin ik zit stopt in de tunnel dus ik moet nog even passen en meten om alle bagage van boord te krijgen. Maar al snel komt iemand te hulp en vraagt of hij de bagage kan dragen. Ik zeg vriendelijk dat dat me zelf wel gaat lukken maar de perronhulp loopt alsnog met me mee. Waarom? Nou dat blijkt even later als er een flinke trap naar boven verschijnt…dus geef ik een deel van mijn bagage maar aan de man die me vervolgens de weg wijst naar de taxi’s. En betaal hem een kleine vergoeding voor zijn diensten. Hij wist dat natuurlijk, de slimmerik!

De volgende uitdaging is om uit te vinden waar de Riad zit waar ik de komende 2 weken verblijf. Alle hoop is eerst op de taxichauffeurs gevestigd maar na 3 pogingen blijken zij de Riad noch het adres te kennen. Dus laat ik me eerst uitzetten bij de Medina om daar verder uit te zoeken waar ik precies naartoe moet.
Een voordeel van het veelvuldig te worden aangesproken als Europese vrouw in Marokko is dat je gelijk de gelegenheid krijgt een wedervraag te stellen. De verkoper van telefoonkaarten neemt me dan ook mee de soek in en belt en vraagt links en rechts naar de locatie van de Riad. Na een paar aanwijzingen geeft hij de moed op en stuurt me in de richting waar het volgens hem ergens moet zijn. Met als advies verderop weer te vragen. Dus rol ik mijn koffer en tassen door de drukke en gezellige soeks en na enige informatie her en der kom ik eindelijk bij een winkel waarvan de eigenaresse me kan vertellen waar het is Gevonden…Yezzz!

Ergens tussen de tapijten zit een smalle ingang die naar de deur van mijn verblijf leidt.
Ik word vriendelijk ontvangen en naar mijn kamer gebracht…. En ik plof eerst maar even neer op het nogal stevige bed. Nou ja who cares…ik lig en de lekkere warme douche (bekleed met typische Marokkaanse tegeltjes) maakt daarna weer veel goed!

Om iets te eten loop ik nog even naar de boulevard en duik daarna lekker mijn bed in want morgen is het vroeg dag….