Om 07.00 uur gaat de wekker en als ik beneden in de gezellige huiskamer van de Riad kom staat de ontbijttafel al gedekt.
Het ontbijt is op zich prima met verse jus, yoghurt, stokbrood, zoete broodjes en vers fruit/olijven, koffie en of thee.
Alleen het beleg laat een beetje te wensen over maar daarvoor heb ik mijn pot met honing en amandelpasta meegenomen.
Ik ontmoet tijdens het ontbijt Corina uit Keulen die ook voor een taalcursus naar Rabat is gekomen. Echter geen Frans maar Arabisch. Maar we kunnen in ieder geval samen op zoek naar het instituut waar onze uitdagingen die dag beginnen.

Het is een half uurtje lopen en we vinden met enige hulp van Corina haar GPS en wat vragen de ingang van de school.
Na een test gaan we ieder naar onze eigen klas.
De klassen zijn klein en samen met nog 4 medestudenten begint rond 9.00 uur de les.
Asan onze docent is een vlotte en snel sprekende man die veel grapjes maakt tussendoor dus onze oren staan op scherp.
Marie komt uit Noorwegen, Timon en Gina uit Duitsland en Thrai uit Japan.
Het wordt een intensieve les maar ook met veel humor.
Lang leve de werkwoorden Etre en Avoir!

S’middags loop ik in plaats van door de Medina maar eens om de Medina heen op zoek naar een aantal bezienswaardigheden in de buurt. Als ik richting de oceaankust loop kom ik langs een enorme lange muur waar een begraafplaats achter ligt. Ik loop via de poort naar binnen om een kijkje te gaan nemen en als ik een stukje door loop weet ik niet wat ik zie. Het is een waanzinnig groot veld met duizenden graven. Met verderop nog eens zo’n groot veld achter een volgende muur.
De graven geven een triest maar indrukwekkend beeld van de grootte van de stad maar wat me vooral aan het hart gaat zijn de vrouwen met kinderen en mannen die bedelend om de graven heen zitten.
Ik loop een flink stuk door in de hoop dat er verderop nog een uitgang is maar helaas moet ik terug langs het schrijnende beeld van de bedelaars.

Ik besluit eerst maar even het strand op te zoeken en uit te waaien en loop verder richting het water.
De grote golven van de oceaan rollen hier over de rotsen en het rotsachtige strand.
Vooral een plek voor vissers en picknicker’s want van echt strand is hier geen sprake.
Verderop wordt het iets beter en vindt je ook de surfclubs en enkele badgasten.

Via het strand maak ik de klim naar boven naar de Oudaia-kashba, een historisch monument van Marokko.
Ook te bereiken aan de voorkant via de Bab Ouaida, de sierlijk gedecoreerde poort die vroeger werd gebruikt om gevangenen vast te houden die door zeerovers waren gevangen en als slaven werden verkocht.
De Kasbah met zijn honingkleurige vestigingswerken en wachttorens staat aan de noordkant van de stad, echter het is geen fort of paleis maar een klein vestingstadje. Een medina in de medina met eigen moskee, soeks en musea. De steegjes met de blauw/witte huizen geven het een mediterrane sfeer. Via een gezellige Turks thee-terras met een prachtig uitzicht en na een heerlijk kopje muntthee loop ik vervolgens door naar de Andalusische tuin.
Deze prachtige tuin in Moorse stijl is een heerlijke rustige en koele plek om even te vertoeven. Ook de zwerfkatten hebben dit heerlijke plekje ontdekt.
De tuin wordt van water voorzien door het aanwezige waterrad. Kortom een heerlijke plek!

Via de Bab Ouida loop ik terug naar de Rue de Consuls om daar weer tussen de tapijten door de deur van mijn Riad te vinden.

S’avonds ga ik op zoek in de soeks naar een eettentje en vanaf het terras is het leuk om te kijken naar alle vermaak op straat van jong en oud….