Tanger is een van de oudste steden van Marokko. Uitkijkende op de Straat van Gibraltar waar de Atlantische Oceaan de Middellandse Zee ontmoet. Door Europeanen wordt Tanger ook wel de poort naar Afrika genoemd en voor Afrikanen de poort naar Europa. Dit laatste valt vooral op door het hoge aantal Afrikanen wat hier in de stad aanwezig is. Onderweg naar een toekomst in Europa blijven velen van hen hier hangen/steken. Officieel heeft de stad ongeveer 1.000.000 inwoners (2014) maar schattingen van dit moment liggen op het drievoudige. De stad groet razendsnel ook als toeristische bestemming.
Het ligt zelfs zo dicht bij Europa dat je met goed weer Spanje ziet liggen. Er wordt nog gewerkt aan de splinternieuwe jachthaven Tanja Marina Bay International een haven voor de visserij en de pleziervaart.
Een parel...en misschien wel een geschikte locatie voor een nautische lifestyle winkel “inshallahaha”
Dat er ambitieuze plannen zijn voor Tanger dat blijkt ook wel uit het project Bab de Magreb (zie ook bij video)

Ik hou het vandaag bij een traditionele zondag en breng een bezoekje aan de Anglicaanse St. Andrew church, aan de Rue de Holland bovenaan de Grand Socco. Het excentrieke kerkje is een van de thema’s op de schilderijen van Matisse.
De kerk heeft een bijzonder voorrecht want mag als enige kerk zijn klokken laten horen.
Vandaag staat de poort open en is er net een kerkdienst geweest. Om iedereen rustig te laten vertrekken strijk ik eerst maar even neer op een bankje aan het eind van het tuinpad waar de begraafplaats ligt verscholen tussen de overweldigende begroeing.
Een rustige en vreedzame plek. Ik ben niet de enige die komt genieten van de rust en de zuurstof in deze stad. Er komt een oudere Engelsman met lang grijs haar in een jellabah naar me toe die vraagt of hij naast me mag komen zitten... dus schuif ik een stukje op om een plaatsje voor hem vrij te maken. Hij begrijpt me maar al te goed waarom ik in het midden van het bankje zit..het uitzicht he....ja het uitzicht!
We raken in gesprek en Digby vertelt me dat hij een regelmatige bezoeker is van de kerk en de tuin en dat hij de laatste jaren in Marokko een nomadenbestaan heeft en showt me het Imazig (berber) teken op zijn tas.
Het "vrije volk” wat heel goed past bij zijn hippie sub-cultuur.
Hij reist tussen Marokko en Andalusie op en neer met de seizoenen mee en verdient momenteel wat geld als Bubble Magician. Ooit had hij een wat vastere bodem samen met een Duitse vrouw waar hij twee dochters mee kreeg maar die, zoals hij dat zelf zo mooi zei, op een gegeven moment genoeg van hem kreeg.

Hij kent Marokko dus al heel lang van binnenuit en het is erg leuk om met hem in gesprek te raken over van alles en nog wat. Over de bezienswaardigheden, het milieu, de multicuturele samenleving maar ook over de economische ontwikkelingen van het land en de ziektes die in de palmbomen en cactussen van het land woekeren. Als de rust is wedergekeerd bezoeken we samen de kerk en sluiten onze ontmoeting af met een verse “ Panache” smoothie op een terrasje aan de Grand Socco.

Een bijzondere ontmoeting met een spirituele man die slaapt onder de sterrenhemel en voor wie tijd en ruimte een heel andere betekenis hebben.
Hij adviseert me om nog een uitstapje te maken naar de grot van Hercules op de kaap maar die bewaar maar voor een volgende keer.
Ook de mysterieuze steencirkel van Msoura net ten zuiden van Asilah beloof ik op mijn verlanglijstje te zetten1