Door de ligging in een grote ronde baai met kilometers zandstrand aan de azuurblauwe oceaan en het gematigde klimaat waarin bijna elke dag de zon schijnt is het moderne Agadir Marokko’s belangrijkste kustretort. De stad lijkt in het niets op de andere steden in Marokko. Misschien het meest op Casablanca als je haar ergens mee zou moeten vergelijken maar de geschiedenis van deze stad heeft de stad een moderne en Europese uitstraling gegeven.

Agadir wat Berbers is voor “ ommuurde vestingstad” is de hoofdstad van de regio Souss-Massa-Draa.
Toeristisch hotspot met ook een belangrijke vissershaven (sardines) Ooit gesticht als kleine handelspost waar de Portugezen op de heuvel een kasba bouwden en uiteindelijk door de opvolgende dynastieën het land uit werden gejaagd. In 1731 legde een eerste aardbeving vrijwel de hele stad in puin en een tweede aardbeving in 1960 waarbij tenminste 12.000 mensen werden gedood, een veelvoud gewond raakten en vele duizenden dakloos werden maakte de stad helemaal met de grond gelijk. De schade was vooral erg groot omdat de beving erg ondiep was. Zelfs de kasba werd nu verwoest. Er werd een nieuwe stad gebouwd op nog geen 2 km van het episch centrum. Er is dus niet zoals in vele Marokkaanse steden een oude medina en er is geen "Ville Nouvelle" gebouwd tijdens de Franse beschermperiode. In plaats daarvan vind je er brede boulevards en een enorme strandboulevard met hotels en restaurants. Slechts 1 muur van de 16-eeuwse Oufella-kasbah zie je nog staan op de heuvel van de stad.

Ik ga eerst op zoek naar “Vallee des Oiseaux” de vogelvallei die aan de boulevard ligt. Een dierentuin gericht op vogels met daarnaast nog berggeiten, schapen en lama’s. Je kunt er gratis doorheen lopen en vanaf het park rijdt er een treintje die je voor 18 dirham met een ritje van 40 minuten door Agadir heen brengt. Heel toeristisch maar wel een mooie gelegenheid om snel en goedkoop een rondje door de stad te maken.
Dus koop ik nog snel een kaartje als ik uit het vogelpark kom en installeer ik me op een bankje in de trein.
Na de rit neem ik me voor om naar de Marina aan de noordkant van de boulevard terug te lopen nadat ik eerst voor een kop koffie bij de Mac Donalds aan de strandboulevard ga halen.
IK zit daar nog geen 5 minuten op het terras als er op het raam wordt geklopt...het is Gabriele mijn Duitse busmedereizigers en we raken in een gezellig en uitgebreid gesprek dus schuif ik mijn bezoekje aan de haven maar een dagje op. We maken plannen om de volgende dag samen naar Taghazout te gaan, een favourite surfersplek zo’n 15 km ten noorden van Agadir. Helaas is ze de volgende dag ziek en is het enigszins bewolkt die dag dus ga ik na wat boodschappen te doen en een lunch bij de (Royal) tennisclub van de stad naar de haven met een petit-taxi. Ik tref een overenthousiaste taxichauffeur die me het liefst de hele stad wil laten zien omdat hij me zo leuk en gezellig vind....ja ja...ik zeg dat ie me maar gewoon moet uitzetten bij de haven en dat ik dan heerlijk over het strand weer terug loop. Na een rondje haven geniet ik nog even met een drankje van het prachtige uitzicht bij de Beachclub op het dak met aan de ene kant de prachtige baai en aan de andere kant de jachthaven van Agadir. Het is er heerlijk vertoeven!

Op de achtergrond prijkt de berg met het Arabische teken voor Allah, el-Watan, el-Malik wat God, geboorteland, koning betekent.
Het teken wordt s’avonds verlicht en is vanaf mijn balkon goed te zien samen met het uitzicht richting de haven...Agadir by night...Agadir ... het St. Tropez van Marokko!