Het zuidelijke deel van de Medina...

Hier vind je een rijk stukje historie van Marrakesh vanaf de 11e eeuw.
Als epicentrum van de handel, religie en cultuur kwamen er veel sultans naar de stad en de sporen hiervan zijn nog steeds zichtbaar.

Er zijn in dit deel van de stad een aantal paleizen en graftombes.
Allereerst het Royal Palace (Dar el-Makhzen) waar de huidige koning Mohammed VI zo nu en dan verblijft.
Als hij er is dan hangt overal de vlag uit in de stad. Niet te bezichtigen voor het publiek, sterker nog je mag ook geen foto’s van de buitenkant maken, blijkt als ik een poging doe. Ik wordt hier vriendelijk op geattendeerd door twee politieagenten.
Dan de ruines van het paleis El Badi (het voormalige koninklijke paleis) en het paleis Bahia (paleis van het mooie), deze zijn wel te bezichtigen. Deze laatste werd gebouwd voor Bou Ahmed ibn Moussa, een belangrijke vizier van de stad met zijn vier vrouwen, tientallen concubines en vele, vele kinderen!!!
Ik heb ze alle twee reeds bij mijn eerste bezoek aan Marrakech samen met dochter Alexanne bekeken dus sla ik een bezoekje nu over.
De Saadische graftombes heb ik in juli, dit jaar, bezocht.
Als monumentale highligts zijn ze alle drie een bezoekje waard voor wie in de pracht en praal en/of vergane glorie van de heersers en de rijken geïnteresseerd is.

Deze keer bezoek ik het Dar Si Said -paleis, waar het museum van de Marokkaanse kunst is gehuisvest volgens de reisgidsen. Echter als ik er kom tref ik wel een prachtig gebouw aan maar geen spoor van enige kunstcollectie. Verhuisd misschien of uitgeleend, wie zal het zeggen!
Maar de architectuur alleen al is wel een kijkje waard.
Voor wie beide wil is er het Dar Menebhi paleis waar het museum van Marrakech gevestigd is.
Hier was ik begin december jl.

Via de Bab Agnou verlaat ik de medina om even van het uitzicht op het Atlasgebergte te genieten.
Jammer dat het niet helemaal helder is anders had je hier inderdaad een prachtig uitzicht.
De naastgelegen begraafplaats mag ik ik niet op omdat ik geen moslim ben, zegt de bewaker.
Hmm, nog niet eerder gehoord.
Ik geef de vrouwen die voor de poort zitten en de katten voeren 20 dirham....pour les chats...merci beaucoup madam!
Ik wandel vervolgens buiten de muur naar de eerstvolgende poort die me bij het koninklijk paleis brengt.
Het is een flinke wandeling en het is daarna zoeken om mijn weg terug naar de Mellah (Joodse wijk) te vinden.
Maar ik wordt door een jongen van de parkeerplaats via een doorgang naar de wijk geleid....nou ja bijna dan.
Hij wijst me de weg door de smalle straten en we komen zo nu en dan een paar bekenden van hem tegen.
Als er twee jongens op een scooter aankomen, die hij schijnbaar ook kent, ontstaat er een woordenwisseling in het Arabisch en wordt hij vervolgens in zijn kraag gepakt en tussen de twee op de scooter gezet en meegenomen...weg gids!!! Nou ja! Maar ik denk dat ik het wel begrijp ...sociale controle...dus het laatste stuk dan maar alleen verder... ik was aardig op weg.

De Joodse wijk, ooit de grootste van het land, is een nog authentieke en mooie wijk met veel winkeltjes en markten.
Door het vertrek van vele joden terug naar Israel is er slechts nog 1 synagoge over.
Aan het naastgelegen Place des Ferblantiers kun je gezellig lunchen.
Hier zitten ook Brassserie "Le Tanjia", genaamd naar de vrouwelijke variant van de Tajine ( aardewerken kruik) en hotspot “Kosybar" waar je beide lekker kan eten en loungen op het dakterras.
Ik loop terug via de Kasbah waar ik bij Nid Cigogne op het dakterras een drankje bestel en een prachtig uitzicht bij zonsondergang... met twee liefelijke ooievaars op het nest recht tegenover mij.
Ooievaars(nesten) die je ook bij de ruïnes van het Badi paleis tegenkomt... wat een levendig schouwspel oplevert in een omgeving van lang vervlogen tijden...