Het is tijd om het warme en drukke Marrakesh om te ruilen voor Koningstad Rabat. Rustiger en ook een stukje koeler door de ligging aan de kust.

De trein vertrekt om 10.20 uur dus is het vroeg afscheid nemen en na een snel ontbijtje de laatste dingen in de koffer en dan op zoek naar een taxi. Ik heb gisteren mijn kaartje gekocht en een plaats in de 1e klas veilig gesteld. Watproviand voor onderweg inslaan en dan kan de reis van ruim vijf uur beginnen.

Nog geen TGV zoals de toekomst al wel beloofd maar gewoon rustig voortschrijden door het afwisselende Marokkaanse landschap.Onderweg een paar dorpen maar vooral kleine huizen/boerderijen met kippen, schapen of een roedel honden zomaar in de middle of nowhere.Ik deel mijn coupe met een ouder Engels echtpaar, tenminste aan de liefdevolle blikken te zien die de man zo nu en dan naar de vrouw werpt, twee Marrokkaanse dames ook al redelijk op leeftijd en een zo te horen, Italiaanse man die vooral op zijn telefoon gefocust lijkt.

Na een uurtje komt de catering langsrijden waar ik achteraan moet om een koffie te bemachtigen.Even lekker genieten hiervan terwijl de olijfboomgaarden voorbij trekken.Er ligt veel afval/puin langs het spoor. Een clean-up tour zou hier niet misstaan.Met daartussen de uitbundig bloeiend oleanders, bougainville en tijm/rozemarijn.Het is een schril contrast maar o zo tekenend voor dit land.

Ik ben blij met mijn meegenomen dekentje want op mijn plek aan het raam blaast de airco redelijke koele lucht de coupe in. Rond 14.00 uur stoppen we in Casa Voys/Casablanca waar een groot deel van de reizigers uitstapt cq. overstapt op de trein naar Tanger en wij ons traject vervolgen naar Fes.Met allemaal nieuwe medereizigers in de coupe.Een jonge Marokkaanse moeder met haar zoontje van een jaar of vijf schat ik.

En een Westerse jonge man( lees blauwe ogen)met aktetas die ook voornamelijk door zijn telefoon in beslag wordt genomen. En dat zeg ik die dit verhaal zit te typen en vooral muziek aan het luisteren is op mijn telefoon...ahummm!

Even later in CasaPort komt er nog een Marokkaanse man bij die de moeder spontaan aanbiedt haar koffer in het rek te tillen. Even zo typerend voor dit land.

Het duur niet lang of de kleine naast me ligt heerlijk te slapen. Maar niet voor lang want er stappen drie nieuwe passagiers de coupe binnen...oh oh dat zijn 8 mensen op 6 plaatsen.De moeder verhuist met haar zoontje naar een andere coupe.Deze verwarring ontstaat vaker omdat niet iedereen weet dat er een stoelnummer wordt gekocht in bijbehorende coupe of omdat niet iedereen gaat zitten op zijn gekochte plek.

Er is plaats gemaakt voor een oudere Marokkaanse man en een jong stel die weinig oog voor elkaar hebben tijdens de reis. Getrouwd of niet, samen reizen met openbaar vervoer of in een groep is in ieder geval goed mogelijk, weet ik inmiddels.

Het is duidelijk groener nu langs het traject van Casablanca naar Rabat.De kust waant zich dichtbij.

Om 15.15 uur stopt de trein in Rabat Ville, het voorliggende station Rabat Agdal herkende ik niet terug.Door de verbouwing enorm veranderd.Het station in de stad is een nog grotere bouwput geworden sinds mijn laatste bezoek hier in april.De bouwput naast het station bij de metro is veranderd in een spiksplinternieuw plein. Depalmbomen staan nog ingepakt.

De eerste bekende die ik tegenkom is de jongen uit Senegal die zakdoekjes verkoopt bij de ingang van de MacD. Altijd handig hier op zak te hebben!Hij is blind en wordt net door een medewerker van de Mac weer naar zijn standplaats begeleidt.

Ik heb eerde, tevergeefs, bij een dame geprobeerd een pakje te kopen die op straat zat. Ze sliep zo diep dat het me niet lukte om haar wakker te krijgen.

Dus koop ik een pakje van de jonge Afrikaan.....deux dirham madam, merci beaucoup.

Na een milkshake en een broodje pak ik de metro naar mijn appartement in Agdal, het nieuwe gedeelte van de stad.