Na een heerlijke nacht en een avond waarin er behoorlijk wat regen is gevallen...staat de zon vandaag weer hoog aan de hemel.

Het appartement waar ik verblijf is heerlijk ruim en van alle gemakken voorzien. Verrassend want veelal is de inrichting redelijk basic, zeker die van de keuken.Maar hier is voldoende servies en zelfs pannen, schoonmaakmiddelen en apparatuur aanwezig.En in de woonkamer zelfs een openhaard.Het grootste pluspunt is wel het grote terras waar de hele dag de zon staat maar waar voldoende schaduw is onder de overkapping met ook een buitenhaard.Het ligt in een zijstraat van de Avenue de France dichtbij het metrostation, winkels en eetgelegenheden.

Ik moest wel even zoeken voor ik het vond maar na een klein halfuurtje wachten bij de ingang kwam de verhuurder met de sleutel. Hij was laat maar legde uit dat hij me op het station had willen ophalen.Ik had alleen zijn bericht niet meer ontvangen dus hij wist niet hoe laat mijn trein aankwam.Nou ja, het was in ieder geval goed bedoeld en hij gaf een kleine rondleiding door het familieappartement. Hij vertelt dat hij alshalf Marokkaan zelf al 30 jaar in New York woont maarsoms terug in Marokko komt en dan in het appartement van zijn familie verblijft. Heel toevallig dat je er nu bent dus zeg ik. Ja, inderdaad.

Er zijn veel appartementen die zo verhuurd worden merk ik hier. Veel Marokkanen die naar het buitenland vertrekken hebben hier toch nog een basis. Een mooi gegeven denk ik.

Vandaag ga ik op pad...in ieder geval tot en met de lunch.Eerst een ontbijt en wat andere boodschappen inslaan en ik heb een bezoek aan de “School of Tourism and Hospitality” gepland.Als de boodschappen veilig in de koelkast staan pak ik een taxi naar het adres van de school.

Rabat is een grote stad en zelfs taxichauffeurs kennen hier niet altijd de weg, zo blijkt maar weer vandaag.Hij rijdt naar de opgegeven straat en doet enorm zijn best om me op de juiste plaats af te zetten.Maar de school laat zich niet gemakkelijk vinden en zelfs bij herhaaldelijk vragen aan voorbijgangers en andere taxichauffeurs lukt het niet.Ik hoor een en al gezucht en van Ai,Ai,Ai tot OMG.Dus brengt hij eerst de medepassagier naar haar adres.We zetten de rit voort en op aanwijzing van een collega taxichauffeur vinden we het dan toch...na meer dan een half uur rond te hebben gereden.Hij vraagt me om extra voor de rit te betalen 70 i.p.v. de afgesproken 30 dirham.Ik geef hem 50 en zeg dat dit de rit wel dekt. Hij probeert er nog 10 bij te krijgen maar ik zeg nogmaals lachend dat 50 genoeg is.

Ik wordt hartelijk ontvangen op de school en meegenomen voor een gesprek.Soukayna El Hadouchi zorgt voor de inschrijving van de studenten en we hebben een leuk en zinvol gesprek.Helaas is het programma in Rabat alleen in het Frans voor het Engelstalige programma zou ik naar Barcelona of Madrid moeten maar de master hier kan volgens haar goed gecombineerd worden met Franse taallessen.Pfff, hoeveel uitdaging kun je nog aan op je 53ste is het eerste wat me te binnen schiet.

Maar de voordelen van het leren van de Franse taal en een Internationale studie voor toerisme zijn voor een toekomst in Marokko natuurlijk wel veel gunstiger dan een Engelstalige studie. En het opbouwen van een netwerk hier heeft ook zo zijn charmes.Ik zie hiervan net als haar zeker wel de voordelen maar moet er nog wel even goed over nadenken.

Ik pak een taxi terug naar Agdal en neem onderweg nog wat bier en wijn mee van de slijterij.Drank is niet in iedere supermarkt te verkrijgen maar ik ken een alternatief adres vlak in de buurt.Ik koop een fles Marokkaanse witte wijn, een fles “Vin gris”(hele lichte rosekleur) en een paar flesjes Casablanca.

Als ik terug naar het appartement loop pakt een meisje van een jaar of drie mijn hand en loopt gezellig pratend met me mee. Ik versta haar niet dus vraag ik of ze ook Frans spreekt, ze kletst gewoon door dus stop ik maar even.Ik weet natuurlijk al lang wat hiervan de bedoeling is en stop een paar dirham in haar hand en na een aai door krullen zeg ik haar dat ze weer terug naar haar moeder kan gaan.

Ik heb besloten om hier elke dag iets te geven aan de vele verzoeken die je onherroepelijk zult tegenkomen. Als je zelf met een tas vol lekkere boodschappen loopt dan kan ik niet anders. Mijn verstand twijfelt misschien wel eens maar mijn hart krijgt dan toch voorrang.Dat is een beslissing die ik al veel eerder heb gemaakt.

Vervolgens is het tijd voor lunch!Lunchen in Marokko kan op vele manieren.Een uitgebreid 3-gangen diner of gewoon een traditioneel gerecht zoals couscous of tajine.Maar er is ook volop keus aan sandwiches, panini’s en burgers.Ik kies voor de panini met verschillende soorten kaas en een heerlijke verse smoothie met aardbei, framboos, perzik en wortel.30 dirham(nog geen € 3) voor een heerlijke en gezonde lunch.

De dag is vruchtbaar begonnen...zal ik maar zeggen!