De dag begint stralend dus eerst het terras reorganiseren en een beetje oppoetsen...daar is het wel aan toe zo te zien. Want rond een uur of 11.00 uur verwacht ik mijn gast uit Tetouan. Ze is reeds om 6.00 uur vertrokken met de bus uit het Noorden van Marokko en ik kan me zo voorstellen dat je na en busrit van zo’n 5 uur eerst wel een beetje wil bijkomen op een comfortabel terras. Dus maar even flink aan de slag...

Om 11.30 uur gaat de bel en staat Esther voor de deur. Het weerzien is als vanouds en met een kopje koffie kletsen we eerst gezellig even bij. Esther is een van de studenten waarmee ik samen bij het taalinstituut in Rabat een aantal weken taallessen heb gevolgd. Zij Arabisch en ik Frans en sinds we elkaar toevallig tegenkwamen tijdens een bezoek aan Meknes hebben we leuk en goed contact. Ze woont in Zurich maar is net als ik verliefd op Marokko en op Rabat. Als Zwitserse spreekt ze reeds vloeiend Frans en daagt ze me zo nu en dan uit om Frans te spreken. Alhoewel we meestal in het Engels communiceren.

Als we een beetje zijn bijgepraat gaan we op pad en voordat we de metro naar de medina pakken, strijken we eerst even neer in een eettentje om de hoek om te lunchen. Allebei een lekkere verse smoothie. En ik bestel de traditionele “pastilla” met kip. Een heerlijk pittig kipmengsel in een krokant jasje van deeg, bestrooit met poedersuiker. Een echte aanrader en specialiteit hier. Esther gaat voor een van de lekkere sandwiches.

Even later stappen we in de tram waar het behoorlijk druk is. Het plan is om eerst een bezoekje te brengen aan het taalinstituut en daarna de oude medina en het strand op te zoeken. Het is vrijdag dus dat zal de reden van de drukte zijn, denken we. We stappen uit bij de Bab Rouha en komen daar in een stroom van mensen terecht, lopend en in busjes. We kijken elkaar verbaasd aan “wat is hier aan de hand”. Een demonstratie?, een bijeenkomst/evenement? Bij het taalinstituut wordt meer duidelijk. Het blijkt een bezoek van de koning aan de grote moskee in de stad voor het gebed en zijn aanwezigheid bij een openingsceremonie in het parlementsgebouw naast het treinstation.

We kletsen even gezellig bij met Safaa de school director en worden verwend met twee schalen vol met lekkernijen. Ze staat erop dat we ook nog wat meenemen voor als we straks gaan theedrinken in het theehuis in de Kasba van de Oudaya’s. Dus stoppen we nog een paar zoete lekkernijen in onze tas. Haar dochtertje zit voorbeeldig naar de Teletubbies te kijken op een klein beeldscherm.

Alles is afgezet als we langs het station naar de medina lopen. Een paar jonge Marokkanen vragen of we met ze op de foto willen maar we hebben besloten hiervoor alleen “ja” tegen de koning te zeggen(hhh) We duiken eerst de soeks in om hier en daar te proeven van al het fruit. Een cactusvijg, goed voor de maag, haren en boordevol vitaminen en mineralen, een glas “sugarcan” Die uit een suikerstok wordt geperst en een glas granaatappelsap. Zo hebben we onze ADH aan vitaminen en mineralen wel weer binnen lijkt ons.

We lopen en klimmen door naar de Kasba voor een mooi uitzicht over de oceaan en dalen daarna af naar het strand voor een verkoelend voetenbad...heerlijk pootjebaden! Daarna gaan we naar het theeterras voor een kopje “Marokkaanse whisky” met een prachtig uitzicht over de baai om te genieten van onze meegebrachte koekjes. Het is hier geen enkel probleem om eigen meegebrachte etenswaren te nuttigen want ze begrijpen hier maar al te goed dat niet iedereen de middelen heeft om dit in het restaurant te kopen.

Via de “Jardin Andalusia” lopen via de andere kant van de soeks weer terug. Er wordt veel opgeknapt in de soeks hier maar ook op andere plekken. Een enorme klus maar met een mooi resultaat. Al hebben we geen idee wanneer het allemaal echt klaar zal zijn. Maar er wordt flink aan gewerkt. Esther koopt nog een doos gebak voor haar voormalige gastgezin waar ze die avond gaat eten. We nemen daarna  afscheid van elkaar....tot later!

Ik vervolg mijn weg naar het restaurant “Dar Naji” een prima plek voor een lekkere couscous, het is tenslottte vrijdag ...couscousdag! Het Marrokkaanse restaurant heeft een traditionele inrichting en een sfeervol dakterras waar je onder een Arabische tent zit. Met uitzicht op de Bab El Had, een van de mooie toegangspoorten naar de medina. Ook hier staat de boel aardig op zijn kop en wordt er flink aan de weg cq. plein getimmerd. Op het terras zit ook een ouder stel uit Nederland dus altijd leuk om even een praatje te maken.

Als ik terugkom in het appartement stuurt Esther een bericht dat ze een paar studenten mee wil nemen om wat te komen drinken en daarna op stap te gaan...altijd gezellig! Een half uurtje later zitten we lekker op het terras hier met een Franse, Canadese en Duitse student. Die we na een paar drankjes het nachtleven van Rabat mee innemen.

Let’s party...