Wat is je favoriete dag van het jaar is de vraag die ik op het labeltje van mijn Pickwick theezakje lees...

Het antwoord laat niet lang op zich wachten want wakker worden in Marrakech met een Hollands kopje thee komt aardig in de buurt van mijn favoriete dag.

Na een goede vlucht gisteren en een heerlijke nacht, die overigens wel behoorlijk koud hier is rond deze tijd, start de dag met een lekker warm zonnetje. De huizen zijn koel in de zomer en koud in de winter maar gelukkig werkt de airco in het woongedeelte en met een pak dekens en een warme pyama is het goed te doen. De douche is in ieder geval lekker warm en voor op de koude tegelvloer ga ik straks maar op zoek naar een paar “Babooshes” , traditionele Marokkaanse pantoffels. In de middag is het weer rond de 21 graden dus vroeg de deur uitgaan heeft geen enkele zin(hhhh)

Ik heb wat zaken op mijn inkopelijst staan en heb dit keer ruimbagage bijgeboekt dus er kan weer wat mee terug worden genomen...dus de Soek in om te speuren naar de leukespullen die op mijn wensenlijstje staan.

Ik ga eerst op zoek naar twee slaapkamerlampen dus dat wordt weer afdingen in de lampenshops. Als je van de Marokkaanse stijl houdt dan kun je hier te kust en te keur allerlei metalen lampen kopen die meestal een mooi lichtdoorlatend effect geven. Het afdingen is weer een kwestie van aftasten. In het algemeen is mijn ervaring, hoe dichter bij het grote plein des te hoger de prijzen.Maar dat bekent vaak ook meer onderhandelingsruimte.

De twee verkopers in de winkeltjes die ik bezoek laten duidelijk merken dat ze geld nodig hebben en laten weten dat er niet veel (kooppubliek) rondloopt op dit moment, kortom ze willen heel graag verkopen tegen een misschien wel gunstigere prijs in mijn voordeel. Regel (van fatsoen) is wel dat het een fair spel blijft waar zowel in het belang van de koper als de verkoper wordt gehandeld en waar beide partijen een goed gevoel aan over houden.

Hij vraagt 850 dirham voor de twee lampen en met enige vasthoudendheid mag ik ze uiteindelijk meenemen voor 500 dirham. “Are you still smiling?” vraag ik hem als hij de lampen stevig voor me inpakt. Yes, ofcourse zegt ie lachend. You are a very strong but nice woman...like a Berberwoman?Zo kan ook ik dan weer blij met mijn nieuwe aankoop de deur uitlopen.

En als ik daarna straks doorloop naar de tassenafdeling begint het spel daar weer opnieuw...Maar eerst ga ik een terrasje opzoeken met een plekje in de zon. Voordeel is dat het niet zo druk is vandaag dus dat lukt vrij snel. Ik vind een plekje bij “Zeitoun” aan het plein waar ik net lekker in het zonnetje aan een cappuchino zit als een dame me vraagt of ze met haar vriendinnen bij me mogen komen zitten. Natuurlijk, zeg ik en ze stelt zich voor als Coco uit Los Angeles en dat ze met een paar vriendinnen uit Madrid en de hotelmanager op pad is. Ze verblijven in Villa Vanille, een complex in de palmentuin, 7 km buiten Marrakech met een groot terrein met allerlei dieren en een zwembad. Ze hebben net een paardenrit gemaakt in de palmentuin en zijn nu in de medina om te shoppen.

Coco blijkt van oorsprong Koreaans en dat geeft een leuke gespreksopening als ik haar vertel dat mijn schoondochter (in spe) ook uit Korea komt. We hebben leuke gesprekken en bestellen vers fruit en Churros met chocoladesaus. Imane (de hotelmanager) die uit Essaouira komt koopt op het plein ook nog met een enorme suikerspin. De Spaanse dames steken na 15 jaar maar weer eens een sigaret op. Ach ja, waarom ook niet...we zijn op vakantie?? Na een gezellige “pauze” nemen we afscheid en loop ik daarna naar de tassenafdeling....de volgende uitdaging.

Als tassenliefhebber kun je hier ook je hart ophalen. Stoffen, leren en rieten tassen zijn er in alle soorten en maten te koop. En ook hier weer in de onderhandeling dus. Ik koop een klein rugzakje van leer met tapijtstof voor in de stad en een groter schoudertas om mijn spulletjes voor overdag in mee te kunnen nemen als ik een dagje op pad ga. Voor een mooie nieuwe rieten boodschappentas loop ik naar “Place des Epices” waar naast een kruidenmarkt ook de rietvlechters hun koopwaar aanbieden. Op deze tassen/hoeden kun je je eigen tekst/naam laten borduren of een van de standaardteksten uitzoeken. Ik bestel er eentje en betaal alvast de helft (65 dirham) vooruit. En na een half uurtje kan ik mijn eigen exemplaar ophalen. Op de Place des Epices zitten ook een aantal leuke restaurants/terassen (Café des Epices, Nomad) waar je relaxed kunt wachten. Tot mijn verassing komen ze me de tas brengen als ik nog op het terras zit. Service tot buiten de deur..La VieEst Belle?

Het wordt gauw fris als de zon is onder gegaan dus tijd om terug te gaan naar het appartement. Onderweg een pizza meenemen en zo is de eerste dag alweer voorbij.Maar wel lekker relaxed als je in je eerdere bezoeken al veel van de stad hebt gezien.

Ik krijg een bericht met foto van Kadijsha samen met de andere medepassagiers op mijn heenvlucht van gisteren. Morgen afspreken bij Café de France en op Marokkaanse theevisite bij mijn moeder?Nou, dat lijkt me heel gezellig...tot morgen!