Gelukkig weer een beetje opgeknapt! Het is me hier nog niet eerder gebeurd maar nu heeft het me toch twee dagen van mijn plannen beroofd. Iets verkeerds gegeten lijkt het, gezien de klachten, en daarmee helaas gekluisterd aan het appartement. Maar vandaag weer redelijk fit en de plannen weer oppakken...dus:

To do 1: Het in maart 2018 geopende “Musee de la Femme” midden in het hart van de Medina. Het staat sinds die tijd al op mijn lijstje om een kijkje te gaan nemen. Gezien de locatie zal het wel even zoeken zijn dus neem ik er rustig de tijd voor om via de straatjes van de Souks het museum te vinden. Met her en der vragen en links en rechts nog wat shoppen sta ik toch nog redelijk snel voor de mooie houten deur van het museum. Het is elke dag open tot 18.30 dus ga eerst lekker lunchen in het zonnetje op het dakterras van “Le table de Medina” net om de hoek. Een eenvoudig maar sfeervol restaurant. De traditionele Harira(soep) met dadels smaakt prima en de sinaasappel/bietensap met verse gember zorgt voor nog wat extra vitamines. In het iets verderop gelegen Souk Kafe is het daarna nog lekker even onderuit zakken op het zonnige terras met een cappuchino

Dan naar het museum waar ik voor 30 dirham (€ 3) een entreekaartje wil kopen. Dit geeft een klein oponthoud want de kassiere kan mijn 100 dirham niet wisselen. Dus loop ik eerst nog even naar een winkeltje om de hoek voor een zakje chili kruiden. Een van de vele kruiden die ik hier koop om mee naar Nederland te nemen. Smaakvol en niet duur. En dan toch eindelijk de Riadh in waarin het museum is gevestigd.

Beneden hangen een aantal mooie gekleurde kleden. Handgemaaktetapijten door de Berber vrouwen uit het Atlas- en Rifgebergte en er is een korte film te zien over dit traditionele werk van de vrouwen. Op de eerste verdieping sieraden en praktische gebruiksvoorwerpen waaronder bijzondere pantoffels en mooie terracotta. Op de bovenste verdieping traditionele kostuums en schilderijen.

Mijn oog valt op het Franse gedicht wat aan de wand hangt: Met als titel:

jouw opener...Het bevat een mooie anekdote over (de)vrouwen:

“J’etais femme parmis les femmes.

Etre unique, tu m’as élue.

Que puis-je t’offrir en contrepartie

sinon mon moi en toi le plus inconnu?”

“Ik was vrouw onder de vrouwen.

Om uniek te zijn heb jij mij gekozen.

Wat kan ik je in ruil aanbieden als mijn mij in jou het meest onbekend is?”

Dit laat gelijk weer even zien hoe lastig de letterlijk vertaling in het Frans soms is?

Het is een klein museum en geeft de hedendaagse voorwerpen gebruikt door vrouwen mooi weer. Alledaagse voorwerpen die niet als kunst zijn gemaakt maar die inmiddelseen grote artistieke waarde hebben.

To do 2: Mijn volgende bezoekje is nu aan de beurt.

Ik breng de kleine tajine die ik onderweg heb gekocht terug naar het appartement en ga dan op zoek naar een Riadh met een geheel andere bestemming.Eentje waarvan er hier volgens schatting wel zo’n 7.000 zouden zijn in de medina: de traditionele Riadhs als toeristenaccomodatie.

Het begint inmiddels te schemeren dus dat zal het zoeken er niet gemakkelijker op maken maar met de Maps.me app kom ik een heel eind.Met wat heen en weer geslinger sta ik nog net voor donker bij Riadh Imilchil niet ver van het Bahiapaleis.

De reden dat ik deze Riadh bezoek is omdat ik uit verschillende hoeken heb gehoord dat deze Riadh van Nederlandse eigenaren is uit Sneek. De naam van de Riadh is ontleend aan het dorp Imilchil in het Atlas-gebergte. De plaats waar Mohammed, de patroon van de Riadh, vandaan komt en mede bekend is van het jaarlijkse huwelijksfestival waar mannen en vrouwen uit de bergen tezamen komen op zoek naar een geschikte huwelijkspartner. Anno 2019 zijn de meningen over dit traditionele huwelijksfestival hier steeds meer over verdeeld dus hoe lang dit nog zo blijft, is eengrote vraag. Het festival is tegenwoordig ook toegankelijk voor toeristen als toeschouwer dus staat dan ook al enige tijd op mijn verlanglijst...niet te lang meer mee wachten dan maar?

Maar dat even terzijde want mijn bezoek is bedoeld om de Riadh te bezichtigen als evt. verblijf en kennis te maken met Mohammed. Ik wordt vriendelijk ontvangen door een jongen en als ik naar Mohammed informeer blijken er zelfs twee te zijn. Wat niet zo heel gek is als je weet hoe vaak de naam Mohammed hier voorkomt, hhh. Ik krijg een uitgebreide rondleiding, thee en wordt zelfs uitgenodigd om te blijven eten. Ik kook vis vanavond zegt Mohammed I met een glimlach. You are very welcome... Maar helaas ik heb een andere eetafspraak dus bedank hem hartelijk en geef hem mijn visitekaartje om contact te kunnen houden. Mohammed II haalt me in als ik terugloop naar het plein. Ik heb pauze dus loop wel even met je mee zegt ie lachend, ok? Tuurlijk...gezellig?

En zo is nagenoeg mijn laatste dag weer voorbij. Ik sla mijn sjaal lekker om mij heen want het is echt fris zo ‘s avonds. Morgen weer de spullen pakken en van het laatste zonnetje hier genieten......nog maat even niet aan denken dus.