De dag begint met een Marokkaans ontbijt op het terras van “Andalusiya” onderaan de moskee en dichtbij het appartement. Taxi’s rijden af en aan en koetsen rijden langs met de toeristen die zich hebben laten verleiden tot een rondrit door de stad. Ook hier hebben ze de boel een flinke restyle gegeven. De Franse tafels met stoelen zijn vervangen voor comfortabele Marokkaanse banken met vrolijk gekleurde kussens en het dakterras heeft ook een flinke opknapbeurt gehad.Lekker in het zonnetje met een boekje erbij op mijn gemak alvast de eerste plannen trekken voor na de lunch.

Rond drie uur pak ik de bus naar Gueliz, het nieuwe gedeelte van de stad. Ik koop onderweg naar de bushalte een stoffen tas in een van de winkeltjes ter vervanging van mijn buy & fly plastic tas...net even iets handiger en leuker. De verkoopster vraagt waar ik vandaan kom. Nederland zeg ik, wat hetzelfde is voor Amsterdam merk ik wederom. Ze vraagt of ik ook koekjes heb meegenomen waarmee ze spacecake bedoeld. Ik schiet in de lach en moet haar teleurstellen. Maar het handelsmerk van onze hoofdstad is duidelijk.

Het duurt even voordat lijn 1 verschijnt en een schoenenpoetser probeert me meerdere malen over te halen om mijn schoenen een poetsbeurt te geven ondanks dat ik hem heb uitgelegd en heb laten zien dat mijn stoffen instappers hier niet geschikt voor zijn. Hij blijft vervolgens naast me zitten op het rek bij de bushalte en vraagt waar ik vandaan kom. Een van de standaard vragen die je hier als toerist vaak als eerste krijgt en legt even een arm om me heen om me vervolgens weer met rust te laten en blijft dan iets verderop naast me zitten.

Er verschijnt plotseling een oudere man die hem ergens over aanspreekt in het Marokkaans wat ik niet kan verstaan maar zie dat de schoenpoetser behoorlijk kwaad wordt en tegen hem te keer gaat. Er komt nog een man bij die zich er in mengt en het ziet er vrij heftig uit. Vermoedt dat de sociale controle weer voor de dag is gekomen en dat lijkt de schoenenpoetser als zeer onterecht op te vatten.Hij zoekt een steen uit het plantsoen en slaat die kwaad op de grond in tweeën.

Ik laat het allemaal maar rustig gebeuren totdat mijn bus verschijnt en ik van het toneel kan verdwijnen.Ik betaal € 0,40 voor mijn kaartje en sta even later bij Carré Eden, het winkelcentrum waar een grote Carrefour supermarkt zit voor het inslaan van wat ontbijtspullen.

Op de terugweg stap ik uit bij de Koutoubia Moskee en steek de weg over naar een van de dakterrassen die daar zit. Met uitzicht op het park en het plein van de moskee bestel ik een koud Marokkaans biertje.Kun je hier tenslotte niet overal krijgen...proost!