Vanochtend op tijd op pad voor een bezoekje aan Monsieur Zellinge, voluit Moulay Mustapha El Idrissi. Hij bewerkt de traditionele Marokkaanse tegeltjes. Een eeuwenoud ambacht. In felle kleuren blauw, groen, zwart en bordeaux. Op bestelling maakt hij ter plekke je naam, huisnummer of afbeelding.Ook hier heb ik al een aantal keren aan een gesloten deur gestaan dus vanochtend op tijd erbij.

Ik blijk de eerste klant en die brengt geluk volgens de verhalen dus er wordt me gelijk een korting aangeboden. De maker is echter vandaag niet aanwezig maar morgen is mijn tegeltje zeker klaar. Helaas kan ik nog geen keuze maken. Eerst een terras opzoeken voor een brunch (eigenlijk heb ik me bedacht. Ik weet niet wat ik aan een tegeltje heb op dit moment, misschien later, wie weet) Mijn terras vind ik vrij snel op het gezellige place des Ferblantiers.

In de middag loop ik via de “Bab (stadspoort) Er Rob” de medina uit voor een blik op het Atlasgebergte. Jammer ...er hangt ondanks het mooie weer toch een dikke wolkenlaag boven.

Langs de stadspoort Bab Agnaou, een van de oudste poorten in de kilometerslange stadsmuren rond Marrakech loop ik verder.“Poort van de zwarte mensen” ooit de toegang tot de koninklijke Kasbah.

Dan via de Koutoubia Moskee naar Hotel La Mamounia, bekend om zijn prachtige mix van Marokkaanse en art-deco stijl en een geliefde plek voor filmsterren en andere beroemdheden. Maar ook als filmset voor bijvoorbeeld de film “The man who knew to much” van Alfred Hitchcock.

Het is inderdaad een prachtig hotel met een schitterende tuin. Ooit aangelegd door sultan Sidi Mohammed Ben Abdellah die het als huwelijkskado schonk aan een van zijn zoons. Er mogen vandaag geen foto’s worden gemaakt zegt de portier aan de poort van het hotel. Dus er is vast een beroemdheid aanwezig denk ik...de poortwachter zwijgt echter.Nou stiekem dan maar(pff)

Mijn schoenen zakken weg in het hoogpolige tapijt en het blinkt aan alle kanten. Aan het eind van de lobby komt de tuin inzicht met een lange laan naar een paviljoen in het midden. Wandelen dus maar langs het zwembad,tennisbanen en prachtige gazons met bomen en bloeiende planten. Bij het paviljoen zit een mooi terras met comfortabele stoelen en banken. Een prima plek voor een goed boek met een lekker kopje fusion tea ...& cake! Gewoon even genieten van deze bijzondere plek.

Uitgerust loop ik binnendoor weer naar de uitgang langs het Marokkaanse binnenzwembad en een aantal exclusieve winkeltjes. Kom bijna in de verleiding om een mooie hammamhanddoek, met de naam van het hotel erop geborduurd, te kopen. Een geweldige blikvanger voor in de badkamer natuurlijk maar mijn koffer zit al meer dan vol dus...next time, inshallah.

Ik ga weer richting de Soeks op zoek naar het Henna Café maar komt uiteindelijk in Riad Monceau uit bij Pergola, een leuke jazz café op het dakterras, waar iedere woensdagavond livemuziek is. Ach niet vreemd, want soms zoek je hier iets wat je niet kunt vinden maar vindt je iets waar je niet specifiek naar op zoek bent. Dat maakt dat de dagen hier vaak vol met verrassingen zitten.Het is happy hour als ik neerstrijk op het terras en gezellig aan de praat raak met twee Belgische dames...dus nemen we er vandaag maar twee!