Alweer de laatste dag en laatste nacht. Morgenochtend vlieg ik in de ochtend alweer terug. Het besef levert altijd weer even een brok in mijn keel op...het “weer afscheid nemen” blijft een dingetje al raak ik er inmiddels toch ook aan gewend.

Voor vanmiddag heb ik de Medina Noord op de planning en breng mijn laatste ochtend relaxed door op het dakterras van het appartement. Ik heb nog wat werk te doen en kan zo ook nog even genieten van het zonnetje. De schoonmaakster is flink aan de slag zo te zien want de waslijn hangt vol met kleden, hoezen en beddengoed. De eigenaar van het appartement komt ook nog langs en bied me een lunch aan als teken van gastvrijheid en welkom in het appartement. Na enige vertwijfeling sla ik zijn aanbod toch maar vriendelijk af mede omdat ik rond lunchtijd naar de medina wil gaan maar ook omdat ik twijfel aan de bedoeling achter het aanbod. Ik zit tenslotte wel in bikini en wil liever geen gelegenheid geven in het geval er misschien ook andere bedoelingen achter zitten. Lastige inschatting blijft dit soms want je wil iemand ookniet beledigen door zijn gastvrijheid te weigeren. De meeste Marokkanen zijn vrij direct en duidelijk in hun benadering maar er zijn er ook die het subtieler aanpakken ...dus altijd even aftasten. Dus besluit ik om zelf couscous te gaan eten, het is tenslotte vrijdag-couscousdag in Marokko.

Ik ga op zoek naar restaurant Le Jardin in de Medina Noord. Een top tien restaurant dus ik ben benieuwd. Dit deel is een stuk complexer in vergelijking met het zuidelijke deel. Veel straatjes, poortjes en winkeltjes dus verdwalen is hier geen grote kunst. Zelfs na een aantal keren Marrakech blijft het zoeken. Maar met een beetje hulp van een marktjongen sta ik voor het piepkleine toegangspoortje van het restaurant. Via een smalle doorgang kom je in een mooie binnentuin, een groene oase midden in de stad. En er zijn diverse sfeervolle terrassen en zithoeken binnen om te relaxen met een drankje of iets te eten. Door de tuin wandelt een schildpad en overal vliegen er vogels. De couscous smaakt prima, met kip, abrikozen en pistache noten. Één van mijn favorieten.

Verder op naar het noorden kom ik langs de conceptstore van Max & Jan. Een oude fondouk(Arabische herberg/pakhuis) omgetoverd tot een complex van winkeltjes en terrassen, modern en traditioneel Marokkaans. De Belg Jan en de Zwitser Max hebben elkaar tien jaar geleden in Marokko leren kennen. “Maktoub”: het lot vonden ze en gingen samen ontwerpen, geïnspireerd door de Marokkaanse kleuren, stoffen en geuren. Een aanrader voor wie van shoppen en een sfeervol terrasje pakken houdt.

Een Belgische dame met lang blond haar in een fleurige lange jurk heet me welkom als ik boven op het terras aankom. Ze spot gelijk dat ik uit Nederland kom en het is leuk om te horen hoe ze nu een jaar met dit concept aan de slag zijn. Ik bestel een verse jus/lemon juice en zoek een lekker plekje op een van de terrassen.

Op de terugweg loop ik nog even naar de oude fontein “ Chrob ou Chouf” wat drink en kijk betekent. Het is slechts een klein kraantje in een versierde muurpoort. Maar staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst sinds 2015 dus eigenlijk wel een must see...om deze te vinden heb ik wederom een paar aanwijzingen nodig onderweg.

En dan weer de drukke soeks terug naar het appartement. Onderweg vind ik nog de shop van Mr. Goodyear, die allerlei dingen maakt van oude auto- en fietsbanden. Een vorm van recycling in allerlei producten, tassen, kleding, potten, spiegels etc. Hij is nog druk aan het werk als ik rond 19.30 uur in zijn shop arriveer. Ik bekijk nog een paar restaurants voor ik weer het appartement binnenstap. De rest weer voor de volgende keer...nu eerst mijn koffer inpakken!