Soms wordt je hier wakker van het kraaien van een haan maar vanochtend is het een klein poesje wat zo te horen om zijn moeder roept, honger heeft of iets anders heeft te melden. Zo aandoenlijk dat het me bijna mijn bed uit haalt.Maar ik bedenk me dat ik weinig voor het dier kan betekenen en troost me met de gedachte dat moeders zo wel zal komen...ook al duurt dat nog even. Een nadeel van slapen met open ramen in een smal straatje....geluiden komen flink binnen. Maar er is ook gelijk leven in de brouwerij als iedereen weer het dagelijkse leven oppakt.

Ik heb vandaag een bezoekje gepland aan Gabrielle die nog een paar dagen in Marrakech is. Ze is naar het jaarlijkse Gnaoua festival geweest in Essaouira aan de kust ondanks een gebroken voet en andere gezondheidsklachten. Ze komt uit de buurt van Stuttgart en we kwamen elkaar tegen toen we zo’n anderhalf jaar geleden samen met de bus naar Agadir reisden. Ruim in de zestig maar met heel veel Marokko ervaring en een gezellige gesprekspartner.

Ze verblijft in het Ibis hotel vlakbij het treinstation in de nieuwe wijk Gueliz. Misschien een mooie gelegenheid om een fiets te huren en eens een ander vervoermiddel in Marrakech te proberen. Op zoek naar een fietsverhuurder dus...maar eerst een “intercontinental breakfast” op het terras van Zeitoun café. Onder de parasol want de zon begint al aardig te branden.

Aan de voet van de Koutoubia Moskee staan een reeks “rental Bikes” . Om ze te kunnen gebruiken heb je een code nodig om het kabelslot mee te ontgrendelen. Maar ik zie niemand in de buurt om een code te bemachtigen. Dan eerst maar aan de overkant een dakterras opzoeken voor een gezonde lunch en informeren of ze daar meer weten.

Ik strijk neer bij het Portofino restaurant “Le Markech” waar ik de fietsen kan zien staan in de hoop dat er straks wel een beheerder opduikt. Er staan in het restaurant een oude fiets en bromfiets met een benzineblik als tank. Hhh, nostalgie in de vensterbank.

Maar helaas de huurfietsen buiten staan er een uur later nog steeds verlaten bij en een jongen die me te hulp schiet komt niet verder dan me te adviseren om later nog een keer terug te komen...hij is vast even lunchen zegt ie maar ik heb zo mijn twijfels.

Op het informatiebord staat dat de codes ook verkrijgbaar zijn bij kiosken, hotels en Tourist Office. Dus ga ik dat proberen maar de jongen van het excursiebureau tegenover de fietsen heeft alleen een nogal duur alternatief 250 dirham (bijna € 25) voor (minimaal) 24 uur. Een groot verschil met de “Rental Bikes” uit het rek die de eerste drie uur gratis zijn en vervolgens 10 dirham per halfuur kosten. Tenminste dat staat op het informatiebord. Ik wacht nog even...maar er komt niemand en er is geen kiosk in de buurt dus hou ik het maar voor gezien en pak buslijn 66 die me uiteindelijk voor 4 dirham voor de deur van het Ibis hotel afzet.

Gabrielle zit op het terras bij het zwembad heeft ze reeds gemeld. Als ik binnenstap en de portier vraagt of ik voor het zwembad kom...krijg ik gelijk spijt dat ik mijn zwemspullen niet heb meegenomen uit de koffer. Maar zeg hem dat ik een vriendin kom bezoeken.

Ze ziet er goed uit zeg ik haar ondanks een operatie aan haar neus ivm huidkanker maar daar denkt ze zelf anders over? Geen zon meer zegt ze maar ik heb wel een fantastisch mooi festival achter de rug.De fleurige kaftan die ze draagt past helemaal in de sfeer van het nomaden muziekfestijn en haar nog jonge en stralende ogen laten zien dat ze het uitstekend naar de zin heeft en heeft gehad.

So...tell me all about it?

Gezellig bijkletsen dus met eerst een cola en dan natuurlijk een Marokkaanse Vin gris die we uit de koelkast van het hotel uitzoeken. Ook dit keer raken we bijna niet uitgepraat. Voor ik het weet is het 19.00 uur en nemen we afscheid op weg naar de bushalte aan de overkant van het hotel...”Gute Reise und Aufwiedersehen” morgen vliegt ze terug naar Duitsland.

Ik probeer morgen het door haar aanbevolen Clock Café te bezoeken die ik zelf ook al enige tijd op mijn lijstje heb staan. Er is Jam café...en ook al heb ik geen muziekinstrument bij me...ga ik toch een kijkje nemen al is het maar om even de sfeer te proeven?