Het is bewolkt vandaag met een drukkende warmte...zeg maar gewoon klam.Ik heb een adres gekregen van een fietsenverhuur in de Kasbah dus ga ik na het ontbijt een tweede poging doen om een fiets te huren.

Een jongen en een meisje zitten samen in een kleine garage. Als ik uitleg dat ik graag een fiets wil huren krijg ik te horen dat ze alleen een fiets verhuren inclusief een “guided tour” Ik kan kiezen uit drie verschillende routes variërend van 2 1/2 , 3 of 3 1/2 uur. De prijzen zijn gelijk € 27 p.p. inclusief gids, helm, water en een theepauze. Aangezien dit niet mijn bedoeling is informeer ik naar de Rental Bikes en de service die kennelijk nogal lastig te vinden is. Hij adviseert me om naar het hoofdkantoor te gaan in Gueliz. Nou wie weet als ik dat kan vinden(hhh) maar ik denk dat veel toeristen, net als ik, nu wel zullen afhaken. Als ze dat niet al eerder hebben gedaan.

Maar eerst loop ik nog even door naar Café O’clock, iets verderop. Het is er nog vrij rustig met alleen een aantal mensen voor de lunch. Hmmm, Camelburgers...staat er op het bord voor de deur...nou nee dankjewel, niet voor mij? Het oogt als een vrij eenvoudig café in een oude Riyad maar ze hebben elke avond iets op het programma staan dus er is altijd wel iets te beleven op het gebied van traditioneel muziek; Sahara sounds of een Gnaoua sunset concert en er is een kookklas/school. Misschien dat ik vanavond nog weer even ga kijken bij de Jam sessie.

Na nog wat euro’s te hebben gewisseld ga ik op weg naar de bushalte om lijn 1 naar Gueliz te pakken. In een paar van de winkels vind ik nog een leuke hoed, een morrocan style tuniek en jurkje.Veel van de kleding hier zie ik mezelf niet dragen maar soms tref ik een paar leuke items aan die vrij meestal vrij goedkoop zijn.

In Gueliz pak ik een zijstraat van de doorgaande weg, op zoek naar een aantal winkels en restaurants. Ik stop even bij een etalage van een moderne meubelzaak om naar een paar leuke stoelen te kijken als er een man naast me komt staan en een gesprek begint. Hij vertelt me, als ik zeg dat ik uit Nederland komt, dat hij met een Nederlandse vrouw is getrouwd uit Leidschendam. Nynke heet ze en kent Friesland daardoor ook. Hij is vanochtend net vader geworden van een eerste dochter Sara en morgen geven ze een geboortefeest...ik ben van harte welkom. Ik zeg dat ik morgen helaas alweer terug naar Amsterdam vlieg dus bedank hem vriendelijk voor zijn aanbod. Hij vraagt of ik even in zijn winkel kom kijken in de centrale markthal. Hij is kunstschilder en verkoopt daar zijn schilderijen. Ik ken de markthal nog niet dus loop ik met hem mee. Om de hoek zit een vrij grote bloemenwinkel met prachtige en verse rozen. Ik krijg er spontaan één aangeboden.Die helaas met dit warme weer heel snel de kop laat hangen.

In de shop aangekomen moet ik natuurlijk gaan zitten voor een kop thee. Een oudere man die als zijn assistent wordt voorgesteld schenkt de thee in en zit rustig buiten bij de ingang te wachten. Op de vraag of ik wel eens schilder zeg ik dat ik daar noch de tijd als het talent voor heb...hij legt me uit dat hij schildertherapie geeft en voor ik weet heb ik een schort om en sta ik met een penseel in mijn hand. Mijn houding verraadt een probleem ergens rond mijn ruggengraat(wat me niet onbekend voorkomt) en tijdens de schilderinstructie smeert hij een mengsel van olijfolie, gember en knoflook in mijn nek en langs mijn ruggengraat. Wel even oppassen dat zijn handen niet te ver naar beneden glijden natuurlijk? Hij zegt dat ik dit thuis een tijd achter elkaar moet herhalen en dat mijn problemen dan zullen verdwijnen. Intussen staan er een horizon, woestijn en vijf palmbomen op het schilderdoek. Opgebouwd uit verschillende kleuren die de fasen van mijn leven vertegenwoordigen. Mijn overwinningen zitten in de buitenste palmbomen , de andere drie vertegenwoordigen mijn kinderenen de man die ik ongetwijfeld tegemoet zal komen vloeit voort in het woestijnzand.

Het is een bijzondere ervaring die ik op een gegeven moment toch ga afbreken omdat ik het gevoel heb dat hij wel erg geïnspireerd wordt door mij zoals hij dat zelf zegt. En voordat ik een soort van muze voor hem wordt of zijn zuster die op Sharon Stone lijkt( heel leuk bedacht) betaal ik hem € 15 voor het schilderij en de wijze lessen.Ik ben weer een ervaring en een deels zelfgemaakt kunstwerk rijker?

Op weg naar de uitgang van de markthal, struikel ik bijna over een wel heel jong poesje. Het waggelt op mijn slippers af en blijft daar zitten. Iets verderop om de hoek vind ik moeders met nog vijf kleintjes die liggen te drinken. Bij de visafdeling die net is schoon gemaakt, hopelijk heeft zij haar kostje voor vandaag weer gehad.Ik breng het kleintje terug naar de moeder en loop opgelucht de markthal uit het zonnetje weer in, de geur van vis achter me latend en de slap hangende roos nog in mijn hand.

Tijd voor een glas citroensap, vers en met veel ijs...op het terras bij Café 16?

Ik haal onderweg terug naar het appartement lasagne en naar café O’clock hoef ik niet meer te gaan. Want beneden op de binnenplaats van het appartement wordt er met een groep al gezellig getrommeld en gezongen. Dus geniet ik daar maar even van....Er moet ook nog een koffer gepakt want ik vertrek morgenvroeg alweer richting het vliegveld.

Heel even...gaat veel sneller dan je denkt?

A bientôt...Marrakech?