360kamers telde het onder het bewind van Ahmed El Mansour gebouwde El Badipaleis.

De afmetingen zijn reusachtig, intimiderend en het isverwoest maar in één van de gastenverblijven van dit Moorse complex voel ik mijmeer dan eens thuis.

Een memento mori met een aura van verval waar het snavelgeklepper van de ooievaarskolonie die hun nesten bouwen op de kroonlijsten de stilte verbreekt alsde dierlijke wachters van een veld vol ruïnes.

In juli wordt hier het dans- en muziekfestival “Festival National des Arts Populaires” gehouden maar het hele jaar door is een bezoekje aan dit monumentzeker de moeite waard.

Ja, ik ben er weer...

In het zinnenprikkelende Marrakech, één van mijn lievelingen.Een plaats met sensuele sensaties maar tegelijkertijd soms ook vermoeiend en complex.

Zoals de in Marrakech geboren moderne schrijver en schilder Mahi Binebine de stad omschrijft. “Een oude heks wier gemoed met de tijd verandert. Open voor de wereld maar ook in zichzelf gekeerd, betoverend en beangstigend tegelijk...ja zo is Marrakech nu eenmaal” en dat boeit mij!

Een smeltkroes die je niet echt kunt leren kennen maar wel telkens opnieuw kunt ontdekken.

Dat maakt deze stad misschien ook wel tot een blijvende trekpleister.

Dus ga ik verder met mijn ontdekkingsreis en heb ik na een korte literatuurstudie(hhh) een aantal nieuwe en interessante manieren gevonden om me weer eens lekker onder te dompelen in deze oasestad in de Sahara.

Reis je weer mee?