Een vraag die ik me vaak op de laatste dag van een reis stel: wat wil ik nog heel graag doen en/of zien?

En meestal zijn er meerdere antwoorden(oh,oh)

In het noordoosten van de stad ligt de Palmeraie, de overblijfselen van de oorsprong van Marrakech als oasestad. Een reusachtige palmenoase en enorme ecologische uitdaging gezien de bedreigingen waaraan het gebied wordt blootgesteld. Verdorring en verstepping hebben de planten uitgemergeld, bomen verdord en de grond keihard gemaakt. Dus de tijd dringt om misschien nog iets van dit ooit weelderig groene en dichtbegroeide paradijs te zien.

In de Palmeraie zijn een flink aantal luxe hotels, villa’s en appartementencomplexen gevestigd. Een toeristisch luxeresort voor de jetset waar de golfbanen zomers permanent bewaterd worden en er enorme hoeveelheden drinkwater worden verspild. Drinkwater waaraan het de stadsbewoners steeds vaker ontbreekt. Het gebied staat al enige tijd op mijn verlanglijst, niet zozeer om een kamelenrit of een tocht met een quad te maken, ook al lijkt me dat een mooie manier om het gebied te verkennen.

Maar vooraleen indruk van het gebied opdoen, enerzijds als biotoop en anderzijds als landbouwgebied en het contrast te zien wat water of geen water kan veroorzaken.

Er is nog een tweede wens, een belangrijk thema zowel in het verleden als in het heden van Marrakech en wat alles te maken heeft met de problemen in de Palmeraie...

Water...praktisch gezien dus hoe het wordt verdeeld, getransporteerd en opgeslagen maar ook de symbolische betekenis van dit onmisbare natuurelement.

Het in 2017 geopende Musee Mohammed VI Civilisation de L’Eau, compleet gewijd aan de watercultuur van Marokko ten noordwesten van de stad, staat ook op mijn lijst.

Op zoek naar mogelijkheden dusom deze twee bezienswaardigheden die een aardig stuk buiten de stad liggen te kunnen bezoeken.

Ik begin met een bezoekje aan de Delegation du Tourisme op de Place Abdelmoumen Ben Ali hier in Gueliz.

De toeristeninfomatie van Marrakech staat niet heel hoog aangeschreven en ook de marketing op dit gebied laat volgens de reisdeskundigen behoorlijk te wensen over. Anders dan de wildgroei in excursiebureau’s, hotelbemiddeling en straatventers is er weinig onafhankelijke informatie te vinden. Maar er is een “Bureau de Tourism” hier in de nieuwe stad duseen mooie gelegenheid om zelf eens een kijkje te nemen bij het VVV van Marrakech(hhh)

Er liggen een paar brochures op een bureau en er wordt een plattegrond voor me naar boven getoverd uit een la in een nabijgelegen kamer/kantoor.

Ik wordtvriendelijk van informatie voorzien als ik naar de routes van de Bus Touristique vraag.

Verder lijkt het in het niets op de toeristeninformatiepunten in Nederland.

Geen displays met foldermateriaal en geen verkoop van souvenirs of wat dan ook maar.

Het is niet meer dan een “verwijsbureau” maar dat werkt ook.

Ik wordt naar de rode parasol van Marrakech City Tours aan de overkant van de weg verwezen.

Ik heb de dubbeldekkers met panoramadek al vaak voorbij zien komen. En ook al weet ik dat ze een handige oriëntatie kunnen zijn in een stad en veel bezienswaardigheden in hun route hebben, het super toeristische karakter houdt me toch enigszinstegen.

Maar er zijntwee routes blijkt:de Tour Historique(route rood) en de Tour Oasis(route groen)

De groene route gaat zowel door de Palmeraie en maakt ook een stop bij het Watermuseum dus ben ik snel om en koop een kaartje voor de bus en het museum.

De buskaartjes zijn 190 dirham(€ 19) en 48 uur geldig. Het kaartje voor het museum 45 dirham(€ 4,50)

En ook al heb ik maar éen dag,ik kan beide routes vandaag nog doen verzekert de verkoper van de kaartjes me. Dus opstappen en wegwezen...”Lets do Marrakech in one day”

Ik start tegenover “La Renaissance” waar ik gisteren van het prachtige uitzicht over de stad heb genoten niet met een lunch maarmet een Flag special, een prima Marokkaans biertje.

Op het mooie dakterras met bar op de zevend etage van dit vier sterren hotel. Het zwembad is alleen wel aan een opknapbeurt toe maar inhet donker zal ditwellicht minder opvallen en de locatie op zich is prachtig...een aanrader!

Ik plug mijn gekregen koptelefoon in en zoek de Engelse informatie op.

In het Frans mis ik nog teveel vrees ik. Bij stop 5 stap ik uit, als enige passagier weliswaar.

Het moderne museum zit gelijk aan de overkant van de weg.

Ik ben aangenaam verrast...want dit architectonische opvallende gebouw laat op een overweldigende en hypermoderne manier de meest uiteenlopende facettenvan water zien.

Interactief en met multimediale presentatievormen.

Een bijzondere ervaring.

Het geadviseerde uur is te kort om me er echt in te verdiepen maar mijn eerste indruk is zeer positief. Nederland heeft internationale faam op het gebied van watermanagement...nou hier kunnen ze er ook wat van!

De Palmeraie bekijk ik rijdend vanuit de bus en ik krijg een aardige indruk van het gebied en zie het bizarre contrast van bloei aan de binnenkant van de muren en aan de buitenkant een natuur die verdroogd en verlept is.

De verdeling van water en de bouw van nog meer golfbanen en luxe complexen kan het lot van de palmenoase bepalen dat wordt hier wel bewezen.

Een bijzonder en magisch gebied wat ik graag nog een keer op de rug van een kameel van dichterbij wil bekijken...in een Sunset Tour.

De bus stopt ook bij de Jardin Majorelle/Musee Yves Saint Laurent die ik eerder al eens heb bezocht en daarom nu aan me voorbij laat gaan...maarvoor nieuwkomers is dit één van de must-sees van Marrakech.

Terug bij mijn beginpunt neem ik even een pauze met een smoothie bij het café Negotiants en een heerlijke shoarmarol van Sultan en stap ik vervolgens op de rode tour...let wel beide bussen zijn rood, zowel die van de groene als de rode tour...en laat de Tour Historique relaxed aan voorbij glijden.

Ik ken alle bezienswaardigheden en ook deze tour geeft je een prima gelegenheid om veel te bekijken en in- en uit te stappen waar je wilt.

Stop 18 zit vlakbij mijn hotel dus daar eindigt de reis.

Het was een eenuiterst relaxte en productieve laatste dag on tour...al zeg ik het zelf!

Tja en dat was het dan weer...tenminste voor deze keer.

Au revoir Marrakech, au revoir Maroc...a la prochaine!