De wekker gaat vroeg en de bagage moet worden ingepakt voor een kamerwissel.De bus naar Safi vertrekt om half tien en ik dien ongeveer een kwartier/half uur van tevoren aanwezig te zijn.

Als ik om 8.45 uur door de medina loop is bijna alles nog dicht en wordt de straat schoongespoeld en tref ik hier en daar een kat peuzelend aan een “gescoord” visje.

Het is ongeveer een kwartier lopen naar het busstation waar het leven langzaam op gang komt.

Ik meld zoals afgesproken bij het loket waar ik mijn kaartje heb gekocht en krijg daarna een plekje aangeboden op een bankje buiten, in het zonnetje is het warmer zegt de loketjongen.

Naast me zit een oude man met iets wat lijkt op een gitaar.

Als ik beter kijk zie ik dat het een bijzonder exemplaar is gemaakt van houten stok aan een soort wiel gebonden met een rood plastic voorwerp wat op een schepje lijkt.

Naast hem staan een paar tassen.

Vlak na een “bonjour madam” tovert hij een bloem uit de gitaar en geeft deze aan mij. Een mooi gebaar van een man die ondanks zijn weinige bezittingen nog altijd zijn charme heeft weten te behouden.

Ik bedank hem vriendelijk en wens hem een gelukkig nieuwjaar.

De bus is enigszins vertraagd maar ziet er ondanks de ouderdom voldoende betrouwbaar uit.

Ik wordt door de chauffeur naast drie Marokkaanse dames op de eerste rij geplaatst.

Zo te zien ben ik de enige buitenlandse toerist en ook deze bus zit meer dan vol.

Achterin zit een stel jongens die onderweg nogal lawaaierig zijn.

Van ruziën tot zingen en daar is de chauffeur niet van gediend.

Hij zet de bus stil en spreekt de jongens een hartigwoordje toe in het Marokkaans.

Voorin hebben we ze al een bijnaam gegeven, Moroccan mafia(hhh) de rit kan verder rustig doorgaan.

Nou ja bijna dan...er komt een jongen van een jaar of tien vragen of ik iets te drinken voor hem heb en wijst naar mijn tas en zijn mond.

Maar mijn buurvrouw grijpt gelijk in en spreekt hem toe en zegt mij op mijn tas te letten.

Hij heeft kennelijk dorst denk ik en heeft niks te drinken bij zich.

Ik heb slechts één flesje water die ik liever niet afsta.

Even later lukt het hem om via een leeg flesje van een passagier wat water te verkrijgen van de mannen naast de buschauffeur en wordt er hartelijk om hem gelachen.

De kustroute is inderdaad prachtig dwars door een paar dorpjes. Een provinciale weg met ezeltjes, landarbeiders. Mooi groen en heuvelachtig.

Rond twaalf uur zijn we inSafi ga ik eerst mijn kaartje voor de terugweg regelen.

Het wordt een andere busmaatschappij met een mooiere bus voor dezelfde prijs maar via een andere route blijkt later.

Na een koffie op het terras en een korte orientatie pak ik een taxi naar het kasteel aan de kust. Ksar El Bashr is een Portugees fort uit de 16e eeuw.

Helaas ziet het er naar uit dat het wegens reconstructie dicht is voor het publiek momenteel.

De hekken voor de ingang en de bouwvakkers laten het duidelijk zien “werk in uitvoering”

Als ik bij het hek kom slaat één van de waakhonden aan een ketting aan en komt er een jongen naar me toe.

Ik mag toch mee naar binnen om een kijkje en een paar foto’s te nemen(jippie)

Als hij me langs de hokken van de waakhonden leidt komen er uit het laatste hok 2 pups aan waggelen. Ik ben op slag afgeleid en verliefd op de twee jonge herderachtige hondjes.

Ze doen me gelijk denken aan de twee pups van onze “Kazan” de herder die vanaf dat ik een baby was twaalf jaar lang mijn vertrouwde maatje was.

Ik val even stil en wil het liefst het kleine bolletje aan mijn voeten meenemen maar weet gelijk hoe onhandig zo niet onmogelijk dit is. De andere is schuchter terug naar moeders gelopen.

Maar gauw verder om het kasteel te bewonderen en met een paar mooie plaatjes verder op sightseeing te gaan.

Via de poort Bab Lamaara loop ik de medina in en wordt al snel aangesproken door iemand van de pottenbakkerswijk.

Ik besluit om me maar te laten gidsen daar ik vooraf weinig van deze stad te weten ben gekomen.

We gaan eerst naar de pottenbakkerswijk waar ik het hele productieproces krijg uitgelegd en een bezoekje kan brengen aan de makers.

Helaas worden hier niet de kleuren gefabriceerd die passen bij mijn verzameling zoals op mijnkerstkaart.

Niks gekocht dus...helaas!

Via de medina gaan we op weg naar het kasteel boven ons.

We stoppen voor de lunch in een klein restaurant voor een vers bereiddetajine.

Klein foutje, niet vooraf naar de prijs gevraagd.

Het was een erg eenvoudig lokaal restaurant maar daar was de prijs niet bepaald naar.

€ 17 voor een hoofdgerecht, thee en water is echt belachelijk veel. Maar ja eigen schuld denk ik als mijn ongenoegen over de prijs kenbaar maak.

We gaan verder richting het kasteel en daar mag ik aan iemand iets betalen voor de entree.

Nog een foutje:niet genoeg kleingeld bij me dus ook hier betaal ik weer een paar euro teveel.

De maat is vol als ik aan de andere kant nogmaals gevraagd wordt...sorry no more!

Ik betaal mijn gids uiteindelijk naast de lunch nog € 5 voor de rondleiding...ook niet voldoende volgens hem.

Maar ik leg hem uit dat als hij een bepaalde prijs in gedachten heeft dat verstandiger is om van tevoren te vermelden.

Dan weten we allebei waar we aan toe zijn...hij wijst me nog de weg naar het busstation en vertrekt naar huis.

Ik heb nog tijd voor een kop koffie vlakbij het station en een half uur voor mijn vertrek vind ik de man op het station waarbij ik mijn kaartje heb gekocht.

Hij begeleidt me vriendelijk naar de bus als die arriveert.

Een Marokkaanse vrouw wijst me snel naar de plek naast haar.

Ik meen iets te horen van kom hier maar bij mij zitten(hhhh)

Het is inmiddels donker ende terugweg gaat niet langs de kust. Dus muziekje aan en ogen dicht.

Als ik om 21.00 uur terugkom in het hotel eerst op zoek naar mijn bagage en mijn nieuwe kamer en dan lekker slapen.

Morgen is weer een busreis...terug naar Marrakech.