De reis begint op het eens zo drukke Schiphol waar nu slechts een paar balies open zijn in de vertrekhal om in te checken.Als alle papieren zijn gecheckt (paspoort, non-Covid verklaring, hotelreservering en de gezondheidsverklaring op het entry-formulier) en de bagage op de band is gedropt krijg ik mijn boardingpas met een dikke rode stempel erop...yess ik mag mee.

Bij de handbagage check is er maar één balie open en bij de paspoort controle staat niemand te wachten. Heerlijk aan de ene kant maar toch ook vreemd want zo ken je onze altijd zo drukke luchthaven natuurlijk helemaal niet. Gelukkig zijn de winkels bijna allemaal open en ik strijk even relaxed neer bij de Starbucks voor een lekkere Cappuchino met cheesecake.
Je weet tenslotte niet wanneer en waar je weer iets lekkers kunt krijgen, hhh.

De vlucht zit ongeveer halfvol met vooral veel Nederlands/Marokkaanse gezinnen en reizigers. Een handjevol toeristen misschien als ik het zo kan inschatten. Allemaal gezellig met mondkapjes op en een vrije stoel ertussen. Het aanbod van eten en drinken in het vliegtuig is enigszins beperkt en ook de traditionele verkoop van artikelen is er niet bij. Maar ik heb mijn lunch mee voor onderweg...en een half uurtje later dan gepland hangen we in de lucht.

Zo’n kleine vier uur later doemt de rode stad onder ons op. Het is bewolkt en al bijna donker. Een paar plassen herinneren aan een regenbui van niet zo heel lang geleden. Maar de temperatuur is nog heerlijk zo s’avonds en via een ongebruikelijke weg lopen we de Menara airport binnen. Daar worden we allemaal gecheckt op ons entry-formulier en de non-COVID verklaring en mogen we door naar de douane. Ook hier geen rijen en na de paspoortcontrole, hotelbevestigingscheck en een “Is this your first time in Morocco” ben ik voor de zoveelste keer binnen! En waar je anders moet wachten in de aankomsthal, ligt mijn tas nu al op mij te wachten bij de bagageband...voila.

Bij de tabacco shop haal ik op verzoek nog een doosje shishatabak met appelsmaak. Voor degene die het niet kennen, dit is speciaal tabak voor de waterpijp, verkrijgbaar in allerlei smaakjes dus o ja, ik rook weer sinds ik in Marokko kom. En al is Shisha al wat langer een omstreden onderwerp in Marokko, er zijn nog plekken waar het mag en waar je de benodigdheden kunt kopen. Bovendien is het vooral ook lekker omdat het eigenlijk niet mag...ja toch!

Bij buitenkomst is het niet moeilijk om de chauffeur van mijn hotel te vinden...er staat er maar 1 met mijn naam op een bord naast een paar taxichauffeurs die naarstig op zoek zijn naar passagiers. Bagage achterin en we kunnen weg van een verlaten vliegveld op weg naar de Medina...naar de Riad die ik heb geboekt aan de zuidkant van de stad. Aan die zuidkant ligt de Kasbah, een wijk vol paleizen en graftomben. Heel anders dan het Noorden waar de drukke soeks liggen en van alles te koop is met name ook voor de toeristen.
Hier zijn het vooral de locals die, gelukkig ook nu, het levendige straatbeeldvullen met geuren en kleuren tussen de vele winkeltjes en marktjes.

Ik wordt opgevangen door Youssef van de Riad daar waarde auto niet meer dichter bij de Riad kan komen...het laatste stuk dus lopen door de stegen naar...de deur. Deuren zijn bijzonder hier in Marokko. Niet in de eerste plaats omdat ze soms moeilijk zijn te vinden en vanwege de deur zelf die vaak prachtig is maar vooral om wat erachter schuilgaat. Altijd weer een verrassing dus...en ook deze keer weer een warme en mooie binnenkomer.

Een riad is een traditioneel Marokkaans huis met een open binnenplaats en deze riad is aan de bovenkant afgedekt met een doorzichtig zeildoek om de regen buiten te houden. Maar de vogels vinden altijd wel een gaatje om door naar binnen te vliegen en te genieten van de binnentuin met het waterbasin. Ze zijnverschillend qua grootte en inrichting en hebben tegenwoordig bijna allemaal een hotelfunctie. Wat mij betreft een “must stay” als je naar Marrakech komt. Midden in het hart van de stad, uniek en authentiek...en dit keer extra bijzonder want ik ben de enige gast.

Na een traditioneel kopje muntthee geniet ik even later van een heerlijke bereidde maaltijd aan het zwembadje gezellig tussen de kaarsjes die overal zijn aangestoken. Een vers gemaakte aubergine en tomaten/paprikasalade met warm Marokkaans brood, een tajine met kip en een pudding met granaatappelpitjes toe. Voorzien van een Marokkaans...iets te friszuur wijntje maar so what...het smaakt heerlijk en ik voel me relaxed, gezegend en weer helemaal thuis.