Het spirituele en historische hart van Marrakesh...aangelegd als paradeplein. Unesco echter ziet het grote plein als een meesterwerk van het orale en immateriële erfgoed van de mensheid en daarom heeft Jeema el-Fna een plaatsje op de internationale culturele lijst. Een lijst die bedoeld is om naast bewustwording, iets unieks en onvervangbaars te behouden.

“Samenkomst der doden” zoals de naam zegt want er was een tijd dat hier de hoofden van geëxecuteerde criminelen werden getoond ...maar vandaag de dag zijn het nog slechts de schapenkoppen op de houtskoolgrill in de kraampjes van de avondmarkt met etenswaren bij zonsondergang...gelukkig!

Overdag wordt het plein bevolkt door allerlei bijzondere figuren zoals, slangenbezweerders, kruidendokters, waarzegsters, acrobaten, hennavrouwen, tandentrekkers en waterverkopers en sinaasappelkramen.
Er zijn een aantal leuke plekken waar je de drukte op het plein kan bekijken onder het genot van een kop koffie/thee of non-alcoholisch drankje. Cafe France en Zeitoun zijn twee van mijn populaire locaties maar momenteel allebei nog dicht. Het aan de overkant gelegen “Le Grand Balcon du Cafe Glacier” is echter een goed alternatief en open zo te zien.

Als ik het plein oploop is er een groepje muzikanten aan het optreden op een podium. Zo te zien een Gnawa groep met hun opzwepende melodieën, ook een aantal “Garrabs”, de traditionele waterverkopers zijn aanwezig in hun kleurige kledij,grote hoeden met kwastjes en koperen bellen waarmee ze hun komst aankondigen. Ze verkopen nog steeds water in kopjes, koperen schaaltjes voor moslims en witmetalen voor andere dorstigen maar meer als toeristische attractie dan vanuit de historische noodzaak. Wel oppassen geblazen want het is geen flessenwater en kan de maag van streek maken.

Zowel overdag als s’avonds is dit plein de grootste toeristische trekpleister van de stad. Alleen nu is het plein weer van de lokale bevolking want niet alleen toeristen maar ook Marokkanen willen zo te zien elke dag magie...en dat is hier. Wat er ook is, is een gedegen bewaking die naast een arm om de schouder van een kind ook een oogje in het zeil bij de volwassenen houdt. Achter twee politieagenten luister ik even naar de ritmische klanken van de Gnawa groep om vervolgens de soeks in te duiken.

Handel is ook nu nog de belangrijkste activiteit van de stad. Duizenden ambachtslieden verdienen hier hun geld in het doolhof van soeks ten noorden van het plein. Shoppen en een stukje geschiedenis tegelijk waarbij je gegarandeerd gaat verdwalen want het is een wirwar van straatjes, smal, kronkelig, vol verkoopwaar en die allemaal opelkaar lijken. Maar het gebied is gelukkig niet heel groot en de verschillende soeks zijn ingedeeld in productsoorten. Ik begin op het Rahba Kedima plein voor de zwarte magie, altijd spannend omdat er gedroogde schorpioenen, bloedzuigers en andere bizarre voorwerpen en substanties worden verkocht maar ik ga er vooral heen voor het vlechtwerk en Cafe des Epices, even weg van de drukte van het grote plein. Echter vandaag een andere uitdaging op dit plein want het ligt helemaal overhoop en wordt volgens een groot bord volledig gereconstrueerd. Oppassen dus om niet ergens in een gat of sleuf te blijven hangen.

Via de winkeltjes loop ik door naar Cafe Arabe en de “Secret Garden”, deze zijn beide open. De grote binnentuin middenin de Médina is sinds 2016 geopend voor publiek. Niet zo spectaculair als de beroemde Majorelle tuin maar wel een hele fijne en relaxte plek voor een glas muntthee. De tuin sluit om 18.30 uur dus hou ik deze voor een volgende keer en ga voor het Marokkaans/Italiaanse Cafe Arabe ertegenover en bij de Souk des Teinturiers(wolververs), eenmooie riad met een dakterras met uitzicht over de stad. Genieten van een Royal tea met Safraan en een prachtige zonsondergang. Een favoriete plek ook voor een lekker glas wijn en/of diner waar je in hoogtijdagen voor moet reserveren maar waar ik nu overal kan gaan zitten.

Het is inmiddels donker als ik terugloop naar het plein en daar komt de geur van eten me al tegemoet nog voor ik het plein oploop. Niet zo uitgebreid als anders maar wel gezellig met lokale mensen en gezinnen. Ik bestel een Harrira (Marokkaanse soep) bij één van de kraampjes en laat de schapenkoppen op de houtskoolgrill en de slakken maar aan me voorbij gaan. Het plein leeft in ieder geval en dat is mooi om te zien. Ik haal bij een eettentje nog een paar “brochettes” spiezen met gegrild kippenvlees en zo is er weer een maaltje vergaard en die neem ik mee naar huis...lekker met een biertje op het dakterras.