Ingecheckt en met de boardingpas op zak naar de bagagecheck en paspoortcontrole, bleek het toch nog rustig op Schiphol en kon ik direct doorlopen voor de controles. Het vliegtuig was volgeboekt volgens de grondsteward en omdat er max. 70 stuks handbagage mee in de cabine kunnen heb ik voor de zekerheid alsnog “priority”aan de boeking toegevoegd om zeker te weten dat mijn koffer mee de cabine in mocht. Van de voorrang bij het instappen heb ik echter niets gemerkt. En beter een volgende keer deze upgrade online aan je boeking toe te voegen dan kost het € 5 i.p.v € 15. Weer een ervaring rijker dus.

De vlucht verliep rustig met het heldere weer. Alleen detwee kleine kinderen achter me braken de boel bijna letterlijk af en moeders had haar handen vol om ze in toom te houden. Eenmaal boven de Franse kust kon je Marokko aan de overkant van de Middellandse Zee zien liggen, een mooi en indrukwekkend gezicht. Vanaf mijn plekje bijna vooraan en aan het raam kon ik hier heerlijk van genieten. Tijdens de hele reis kon je tussen wat wolkjes door alles goed zien liggen. En al is vliegen niet echt mijn ding. Dit was toch wel een prachtig gezicht. Vanuit het volledig gecultiveerde en gestructureerde Amsterdam over bergen, meren, zee en woestijn naar de waterbekkens en groene postzegels op de zandvlaktes van Marokko.
De kleur van Marrakech is volledig geïntegreerd in het landschap. De stad wordt daarom ook de rode stad genoemd, dankzij de roodbruine kleur van het zand en de gebouwen.

Aangekomen op de Menara luchthaven verliep alles vlotjes dus na wat appeltabak voor de “sisha” (waterpijp) te hebben gekocht op zoek naar een taxi. Voorbij de eerste aanbieders van een ritje naar het centrum vind ik een wat oudere taxichauffeur die me naar het hotel kan brengen voor een redelijke prijs -d.w.z. € 10 voor 20.00 uur en € 15 na 20.00 uur- daar zijn we gelukkig snel uit. Maar onderweg naar de auto wordt de man door allerlei andere taxichauffeurs herhaaldelijk aangesproken op een niet al te vriendelijke manier. Ze zijn het kennelijk niet helemaal eens met onze deal en na enig gemopper en wat ongenoegen moet ik mee naar een andere taxi met andere chauffeur.Maar de chauffeur is daarna weer een en al vriendelijkheid …ach ja zo gaat dat hier! Er is kennelijk een soort van afspraak gaande tussen de verschillende chauffeurs die natuurlijk allemaal graag een ritje betaald willen krijgen.
Ik herinner hem alleen nog wel even aan de eerder gemaakte prijsafspraak…want je weet maar nooit, hhhh!

Mijn hotel voor de eerste nacht ligt in de nieuwe wijk Gueliz. Ik ken de wijk redelijk en het boutique & design hotel ligt vlak bij het winkelcentrum Carré Eden. Daar kan ik morgenochtend dan gelijk mijn boodschappen inslaan (o.a. wijn en bier, niet onbelangrijk op een vakantie toch?) De kamer is ruim, modern en wit met een prachtige badkamer met luxe ligbad en een gezellig balkon. Aan de overkant zit het restaurant “La Trattoria”dus gelijk een mooi adresje om wat te gaan eten. Om 23.00 uur gaat hier nog de avondklok in en sluit alles. Maar nog genoeg tijd om heerlijk neer te strijken in dit prachtige Italiaanse restaurant in Marokkaanse stijl.

Eerst nog even een kijkje in de mooie maar stille skybar van het hotel en dan laat ik me naar een tafeltje bij het waterbassin onder de bananenbomen en tropische planten brengen. Hier is het druk en de obers rennen bijna van tafeltje naar tafeltje.
De gegrilde zalm met groene asperges en aardappelpuree is voortreffelijk, samen met een glaasje witte wijn een prima start. Als dessert probeer ik de Torte de Mele, een taartje gemaakt van gecarameliseerde appel op bladerdeeg met een bolletje amlou ijs…heerlijk! (Amlou is de lokaal gemaakte amandelpasta)

Een echte aanrader zowel voor het eten, locatie als de bediening want alles werd supersnel geserveerd. Terug bij de receptie van het hotel krijg ik dan ook terecht te horen dat het één van de beste restaurants van Marrakech is.

Na een warm bad en een film sluit ik de eerste avond af…als dit een voorbode is voor de komende week dan ligt er nog een geweldige week op me te wachten…