Het restaurant van gisteren ligt er vandaag zonnig maar verlaten bij als ik de gordijnen van het balkon open schuif. Wat enigszins moeilijk ging want ook in een viersterren hotel is het hang- en sluitwerk in Marokko niet overal optimaal. Getuige ook de luxaflex in de badkamer en de badstop die gisteravond niet goed meer werkte. Verwacht hier vooral geen perfectie overal wat dit betreft, ook al ziet het er op het eerste oog meestal allemaal goed uit. Het ontbijt wordt beneden geserveerd aan een klein zwembad en is heerlijk uitgebreid. Verse jus, croissantjes, fruit, yogurt, jam, vlees en kaas, Marokkaanse pannenkoekjes en zoete lekkernijen, dus proeven geblazen. Er wordt een verse omelet met groente voor me gemaakt en ik sla ook de muntthee niet over…heb alleen wel de thee met suiker te pakken en die is -je raadt het misschien al- mierzoet.
Als je van amandel houdt zit je hier op de goede plek en ook de huisgemaakte chocoladetaart is niet missen.
Na al dit lekkers is het tijd om de koffer te pakken en het luxe a in te ruilen voor een appartement in de Medina Zuid.
En onderweg een paar boodschappen te halen bij de Carrefour.

Ik kom langs het toeristen informatiepunt en neem daar een recente plattegrond mee van de stad die ergens achter uit het gebouw moet komen. In de ontvangsthal staat alleen een lege desk. Een groot verschil als ik het vergelijk met mijn eigen VVV informatiepunt. Hier moet je het dan ook niet van hebben als toerist in de stad. Je wordt doorverwezen naar de gebruikelijke excursiebureau’s of geadviseerd zelf een auto te huren waar je dan vrij in rond kan rijden. Een goede gids is hoe dan ook een aanrader om je feilloos langs alle bezienswaardigheden te leiden. Maak ik alvast een beetje reclame voor mezelf, hhh.

Ik pak vervolgens de bus naar de Koutoubia moskee, wat waarschijnlijk in het Arabisch op de bus staat…eerst even checken bij de buschauffeur dus. Van een duidelijke bushalte is op deze plek geen sprake. Gelukkig dat een paar opstappers de plek aangeven waar de bussen stoppen. Na een praatje met een medepassagier verlaat ik bus bij het park van de Moskee en bedank de medepassagier voor de uitnodiging om nog een keer iets af te spreken…ik wordt hier nog eens bedreven in het “nee” zeggen, hhh. En danwel “Nee, dankjewel” wat er wordt in het Frans nog altijd met twee woorden gesproken.

De eerste twee prayers van de dag zijn achter de rug en het moment is eindelijk daar dat ik mijn grote liefde weer terug ga zien na ruim zeven maanden. En me weer overgeef aan het ritme van de dagen op een eigen plekje waar weliswaar de stopcontacten los aan de muur hangen, het stucwerk echt te wensen overlaat maar “who cares” als er liefde is en bovendien een mooi prive dakterras.

Het doet me altijd weer denken aan de film eten,bidden en beminnen met Julia Robberts maar dit keer heeft de Coronacrisis ook een positieve keerzijde want aangezien het toerisme momenteel nog niet echt op gang is gekomen is er extra tijd voor elkaar en voor een gezamenlijk uitstapje naar mijn geliefde Essaouira…of krijg ik morgen zijn “Atlasgebergte” te zien?