Wakker worden van de zingende vogels in de armen van degene waar je van houdt…de dag kan bijna niet beter beginnen ook al laat de zon zich vandaag niet zien en ligt er een dichte sluier bewolking boven de stad.

De wekker ging vroeg want we gaan een dagje naar de Atlantische Oceaankust. Essaouira, ook wel “city of winds”genoemd omdat het er flink waait en daardoor vaak minder bewolkt is. Na een snel ontbijtje pakken we een taxi naar het busstation, vlakbij de vertegenwoordigers van de zeven heiligen van Marrakech en waar ook de grand taxi’s staan. We hebben besloten met het shared taxi systeem de 250 km te gaan afleggen. Voor € 10 p.p. worden we dan in 2,5 uur in het mooie vissersplaatsje afgezet. Ik moet dan wel even wachten totdat Driss een prijs heeft afgesproken…want als ze mij zien, wordt het waarschijnlijk iets meer. Ook zullen we moeten wachten op een paar medepassagiers, maar het is de snelste, meest comfortabele en een relatief goedkope manier om lange afstanden te overbruggen die niet met de trein zijn te bereizen. Nog wat eten & drinken inslaan voor onderweg waarvan de houdbaarheidsdatum door Driss nog even grondig wordt gecheckt want de etenswaren staan wellicht alle lange tijd in de shops zonder verkocht te worden in deze tijden…zo en dan nu nog medestanders en dan kunnen we vertrekken. Het duurt alleen wel een tijd voordat er meer mensen zijn die dezelfde kant op willen. Wat niet zo gek is als je bedenkt dat er nagenoeg geen toeristen in de stad zijn. Driss waagt een poging om toch met de bus te gaan en vertrekt richting het busstation. Intussen melden zich twee passagiers die mee willen waarvan eentje al aanwezig is en de tweede nog uit de medina moet komen…tja en hoe lang gaat dat nog duren. We kunnen nog met de bus mee maar ik informeer toch ook nog even bij de chauffeur naar de vierde passagier en vraag hoeveel personen er nodig zijn voor vertrek…vijf zegt ie. Dus stel ik voor dat we ook voor de vijfde stoel betalen en zodra nummer vier er is weg kunnen…maar of dat nou zo’n goed voorstel is betwijfel ik al snel. Goed om zo snel en comfortabel mogelijk weg te komen maar of je dit middels extra geld moet doen geeft ook wel wat een minder goed gevoel. Driss kijkt niet bepaald blij want het blijkt dat hij al kaartjes voor de bus heeft gekocht die hij nuterug moet brengen. Gelukkig duurt het niet lang voordat we kunnen vertrekken. Nou ja, goede zet of niet, de net aangekomen nummer vier heeft in ieder geval de hele reis lekker languit, achter ons liggen slapen.

De lucht is inderdaad blauw als we bij de kust aankomen en er staat een stevige wind. We zoeken daarom een dakterras op met een mooi uitzicht op de scala en vestingmuur van de stad. En natuurlijk staat er vis op het menu voor de lunch dus bestellen we een zalmsalade en een tarte tartare van garnalen met avocado.

Essaouira heeft een levendige vissershaven waar je verse vis kunt kopen of kunt nuttigen bij één van de vele viskraampjes. Na de lunch lopen we even binnen bij de banketbakker genaamd “Driss”, hoe leuk en lekker…waar we een petit-four met sinaasappel en citroensmaak kopen en direct opeten. Ik ben niet een liefhebber van marsepein maar de zachte vulling van cake is echt hemels.

Daarna een lange strandwandeling naar Ocean Vagabond aan het eind van de baai waar we nog even onder de dikke olijfbomen op het terras neerstrijken en onverwacht een optreden krijgen van een aantal acrobaten. Een heerlijke dag zo vinden we allebei…alleen merk ik aan Driss dat hij vooral de paar toeristen die op het terras zitten met aandacht bestudeert. En hoopt dat straks het toerisme weer snel op gang komt want hoe fijn het nu hier ook is samen hij wil niets liever dan weer aan het werk en toeristen bedienen…veel liever dan er één zijn…als ik hem zo bekijk.

Na een lange wandeling terug over de promenade in de soeks een paar flesjes arganolie, koekjes, Amlou en honing gekocht. Leuk om te zien hoe er lokaal wordt onderhandelt en Driss mij soms op de vingers tikt als ik het niet op de goede manier aanpak..ik kan nog het nodige leren, hhh.
Op de terugweg zit de taxi snel vol en zijn we in 2,5 uur weer terug in Marrakech. Om het zout en zand af te spoelen en danaan de bubbels.

Maar eerst nog de laatste prayers…
In de koelkast ligt een watermeloen van 17 kg…hoe die daar komt? Opgehaald, achterop de brommer als grote dorstlesser na een heerlijke dag. Waar ik even later een gedeelte van krijg opgediend samen met een tros druiven op een grote schaal.

Even niks meer te wensen!