Na het bekende ochtendritueel eerst op weg naar de COVID-PCR testlocatie. Het is al behoorlijk warm dus kies ik voor de route door het Koutoubiapark waar de diverse grote bomen en struiken voor schaduw zorgen. Het park ligt er rustig bij, geen toeristen die het imposante bouwwerk bekijken en dus ook weinig verkopers van allerlei souvenirs. Ik geef een oude man die langs de muur zit een paar dirham en een lach. Hij lacht breeduit terug met slechts nog een paar tanden in zijn mond en koop een pakje zakdoekjes bij een vrouw die iets verderop zit onder de poort. Aangekomen bij de testlocatie wordt ik ontvangen door een man. Ik leg hem uit dat ik voor een test kom omdat ik zaterdag terugvlieg naar Nederland. Dan kan ik morgen pas getest worden zegt hij…tja, gisteren zeiden ze toch wat anders, pff. Maar gelukkig blijken de dames wat flexibeler en nemen me mee naar binnen. Na wat papierwerk wordt ik vrijwel direct getest en sta ik na nog geen 10 minuten weer buiten. Hier doen ze alleen de test via de neus dus dat scheelt weer.

Onderweg terug naar huis haal ik een vers rond Marokkaans broodje en een paar eieren om voor de lunch een broodje omelet te maken. Loop nog even binnen bij een excursie bureau om te informeren naar het huidige aanbod. Agafay desert lijkt een mooie nieuwe aanvulling. Dineren met muziek midden in de woestijn in een tent met vooraf een kamelenritje of ritje op een Quad, op 40 minuten rijden van Marrakech. Voor degene die een driedaagse trip naar de zandduinen van Merzouga te lang vinden wellicht een leuk alternatief. Een vergelijkbare excursie is er ook naar de Palmeria aan de noordkant van de stad. De bakermat van Marrakech als oase in de woestijn. Veel palmbomen en golfbanen maar door de droogte en mogelijke ziektes zijn de bomen op veel plekken aangetast. Het viel mij bij een eerder bezoek enigszins tegen. Dus de volgende keer Agafay maar een keer testen.

Na de lunch heb ik een afspraak bij de Hamam. Wat nog niet zo eenvoudig was omdat de meeste spa’s en Hamams nog gesloten zijn bij gebrek aan toeristen. En sommige moeten sluiten omdat ze betrapt worden op sexuele handelingen want dat is hier uit den boze. Maar gelukkig heb ik dan iemand die dat voor me uitzoekt en je hoogst persoonlijk achter op de brommer door de nauwe straatjes afzet bij een mooie houten deur. Het blijkt één van de oudste riads in de Kasbah met nog een traditionele hamam. De riad zelf is mooi gerestaureerd met een sfeervolle patio in het midden met daarnaast een kleinere patio met zwembad, sinaasappel- en bananenbomen en fontein. Het water trekt ook de aandacht van de vogels dus het is net een kleine oase binnenshuis. De hamambehandeling duurt ongeveer 45 minuten. Een behandeling met “black soap” en een stevige scrub met een handschoen met aansluitend een ghassoul cataplasm (korrelige kruidencreme). Iets heel anders dan de zachte behandeling met de zeepzak zoals we dat in Nederland kennen. Je doet zogezegd bijna een jas uit na het verwijderen van alle (dode) huidcellen. De wanden en stenen banken in de ruimte zijn flink warm gestookt middels een houtvuur. Dan een massage van een uur waarin je van top tot teen wordt ingesmeerd met Arganolie. Stevig of relaxed, deze was een beetje van beide volgens mij. Daarna nog lekker nagenieten in de patio met een kopje muntthee. Een totale behandeling voor € 50
En de gebruikte handschoen krijg je naderhand mee naar huis als souvenir.

Ik maak nog even een praatje met de eigenaar en de man van de receptie die me heeft ontvangen komt nog even gedag zeggen omdat zijn shift erop zit. Even later komt de jongen die me thee heeft gebracht me melden dat degene die me gebracht heeft er weer is om me op te halen. Wat nogal vreemd is want ik zou alleen weer terug gaan. Ik laat het restje thee dus maar staan en loop mee naar de deur van de riad waar ik een vreemde jongen aan de deur tref. En hem vertel dat hij niet degene is die mij heeft gebracht. Maar hij wenkt dat diegene verder op staat in de hoofdstraat. Ik twijfel maar aangezien ik toch wel wil vertrekken loop ik met hem mee en mijn vermoeden wordt bevestigd…want er staat helemaal niemand te wachten. Hij vraagt naar welke Riad hij me kan brengen… maar ik vertel hem dat hij kan vertrekken en dat ik hem niet nodig heb. Wat hij vervolgens doet. Ik twijfel of ik terug zal lopen naar de Hamam om dit voorval te melden maar heb eigenlijk geen zin in toestanden. Daarom besluit ik het straks thuis te melden. Waar ik te horen krijg ik dat het ws. een poging is om de commissie op te strijken. En dus gaan we er melding van maken bij de eigenaar.

Na de discussie tussen de taxichauffeurs op het vliegveld een tweede voorbeeld van zakelijke afspraken die hier gelden en waar je maar beter goed mee om kunt gaan.
En daar komt dezelfde dag nog een derde bij. Op de terugweg loop ik namelijk nog even naar een winkeltje winkeltje om een paar potjes “beldi” oftewel blacksoap te kopen voor mee naar Nederland. Ik weet niet meer precies bij welk winkeltje ik ze eerder heb gekocht dus probeer het bij een oudere man die zo te horen alleen maar Arabisch spreekt. Een voorbij komende jongen probeert te helpen maar het winkeltje blijkt niet de potjes te hebben die ik zoek waarna de jongen me mee wenkt naar een ander winkeltje. Maar dan wordt de oude man boos en pakt een plastic zak waarin hij zijn zeep wil gaan verpakken. De twee raken in een verhitte discussie en nadat de jongen me zegt dat het ook erg warm is vandaag vertrekken we naar een winkeltje verderop die wel heeft wat ik zoek.Tja, hier lijkt ook te gelden je “steelt” niet zomaar mijn klanten voor mijn shop weg. Begrijpelijk natuurlijk maar het blijft een wonderlijk tafereel.