Als eeuwenoude handelspost heeft Marrakech een mythische reputatie.
Met in het midden de middeleeuwse ommuurde medina met het grote en bekende plein Jemaa El-Fna.Buiten de poorten ligt de Ville Nouvelle met de wijken Hivernage en Guéliz en achter de rode/roze vesting rijzen de bergtoppen van het Atlasgebergte op.
De magie van deze stad zit niet alleen in het doolhof van de vele nauwe en kronkelige straatjes maar vooral in het levendige straatbeeld met kruidige geuren, volle smaken en kleuren.Mijn zintuigen staan hier dan ook altijd weer op scherp.

Voor wie Marokko wil ontdekken is Marrakech een prima uitgangspunt want de stad is ideaal voor het opsnuiven van sfeer en cultuur maar vergis je niet want Marrakech is niet bepaald Marokko, als je begrijpt wat ik bedoel.Het land is zoveel meer dan de toeristische hoogtepunten die de rode stad te bieden heeft.
Het plan is daarom-nu het weer kan- dat ik niet alleen deze exotische parel verder ga verkennen maar ook weer op zoek ga naar andere mooie plekken ver buiten de stad…want er valt nog veel nieuws te ontdekken.

En datbegint eigenlijk al op het vliegveld in Nederland. In de lange wachtrij voor het inchecken raak ik in gesprek met twee Nederlands vrouwen na de alom bekende vraag “waar ga jij naartoe?”We blijken dezelfde bestemming te hebben en ze vertellen me over hun plannen. Ze gaan een woestijnreis begeleiden vanuit Zagora, een trekking van drie dagen. Een van de twee heeft reeds ervaring en voor de ander is het de eerste keer.Lopen door de woestijn…tja dat is wel wat anders dan een ritje op het zgn. “schip van de woestijn”. Mijn kamelentocht van een aantal jaar geleden was een fantastische beleving maar lopen lijkt me een nog grotere uitdaging. In het mulle zand en de hitte overdag…pff, momenteel letterlijk nog een stap te ver voor mij.Maar als reisbegeleider in Marokko in spe is er weer een leuk contact ontstaan en de herinneringen aan de oneindige sterrenhemel en zwoele nacht in de zandduinen van Merzouga komen gelijk weer naar boven. Met wederom debevestiging dat bij een bezoek aan Marokko je een woestijntrip eigenlijk niet mag overslaan.

Zagora ken ik zelf nog niet en is beroemd om het bord aan de uitgang van de stad met de woorden “Timboektoe, 52 dagen.De weg naar de woestijn vanuit Marrakech is lang maar zeer zeker de moeite waard met onderweg de Tizi-m-Tichkapas, de hoogste pas van het land, Ouarzazate, de toegangspoort tot de Sahara en een aantal interessante bezienswaardigheden zoals Kasbahs, valleien, kloven en de Atlas filmstudio’s.Ik weet nu al…ook naar Zagora wil ik graag een keer toe.

Als we na een comfortabele vlucht uit het vliegtuig de warmte instappen nemen we afscheid van elkaar.Elk weer ons eigen pad en gelukkig duurt het nietlang voordat ik met mijn bagage buiten de luchthaven sta om weer te onderhandelen met een taxichauffeur. Hij vraagt dit keer € 25 voor een ritje naar mijn hotel in de nieuwe stad maar moet uiteindelijk genoegen nemen met € 10…ik begin het te leren, hhhh!

Het is duidelijk zaterdagavond en overal gezellig druk, de terrassen zitten vol en op straat is iedereen weer in de weer met shoppen en flaneren…kortom het leeft weer als vanouds.Los van de mondkapjes - al hangen die bij de meeste onderaan de kin- en de avondklok van 23.00 uur -de sluitingstijd van de restaurants en winkels-

Het sfeervolle boutique hotel blijkt een goede keus. De inrichting is modern maar voorzien van Marokkaanse design. Deuren van houtsnijwerk, de typische hanglampen, kelim stoelbekleding tot de tegels op de vloer.Het mooie verlichte zwembad met ligbedden en grote potten met planten maken het tropische karakter compleet.
Ik neem het geheel eens goed in me op tijdens de kopjes thee en koekjes die ik krijg aangeboden tijdens het inchecken.Hier is vast een architect aan het werk geweest. De stijlen, de kleuren en de sfeer…alles klopt gewoon.Als ik met mijn bagage naar mijn kamer wordt gebracht volgt een korte instructie voor de afstandsbediening, koelkast, kluis en airco -en die laatste kan gelijk aan gezien de temperatuur in de kamer-

In de kiosk naast het hotel koop ik een fles water want ook dat is geen overbodige luxe met deze temperaturen en met de fles onder de arm wandel ik via een mooie laan onder de olijfbomen door naar de wijk Hivernage waar ik voor een traditionele tajine kefta en citroenlimonade neerstrijk op een bijna vol en gezellig terras. De temperatuur is heerlijk zo avonds om 20.30 uur nog 28 graden.
Een oudere man met saxofoon speelt een gezellig deuntje en wordt opgevolgd door een acrobaten…ik voel me weer even een toerist in een voor mij inmiddels toch zo bekende stad.

Op de terugweg loop ik nog een stuk door naar de wijk Gueliz om een paar boodschappen bij de Carrefour te halen en pak daarna een taxi terug naar het hotel. 70 dirham? Nee, 30 lijkt me genoeg het is maar een klein stukjeen de chauffeur knikt uiteindelijk dat het ok is. Dit is Marrakech…hetis bijna alsof ik niet ben weg geweest, ik ben er weer…helemaal!