De dag breekt aan met het zingen en soms luid kwetteren van de vogels in het groen onderaan mijn raam.Na een onrustige nacht door de warmte…het zoemen van de airco kon ik niet aan wennen dus het raam open gezet maar voordat het dan koeler wordt is de nacht al half verstreken.Een kort nachtje dus en inmiddels staat de zon alweer hoog aan de hemel. Gelukkig is het water van het zwembad redelijk koud en het ontbijtbuffet lekker uitgebreid…een frisse start van de dag dan toch.

Na het inpakken en ompakken van mijn bagage en nog een paar laatste zaken op de laptop te hebben afgehandeld, bestel ik een taxi naar de Medina. Een wat verhitte taxichauffeur komt me oppikken bij het hotel. Er is enige onenigheid over welke taxi er is geregeld en door wie. Hierblijkt weer dat er afspraken zijn gemaakt tussen taxi’s en de security van het hotel en als de hotelmanager zich daar mee gaat bemoeien dan wordt hem dat niet in dank afgenomen.Ik laat me afzetten in de Kasbah bij het Kasbah Café, één van de weinige restaurants wat weer geopend is in dit deel van de oude stad en een hele leuke plek inclusief mooi dakterras waar je lekker kunt lunchen of dineren. Maar met al mijn bagage blijf ik dit keer beneden op een bank vol met Marokkaanse kussens…wachten op het weerzien na zo’n vier maanden en waarbij de klanken van zijn stem en eerste “hello” en “how are you” de warmte rechtstreeks naar mijn hart jaagt. En ik voel gelijk weer, ja dit is waarvoor ik hier ben, die warmte…naast het veelzijdige en mooie land natuurlijk met ook veel tegenstellingen en dat maakt het soms en niet in de laatste plaats erg dubbel.

Maar het dubbele weerzien van vandaag heeft daar niets mee te maken want er is nog iemand anders die ik ga treffen…in haar stad maar al vele jaren wonend in Amsterdam.
We hebben eind van de middag afgesproken bij Café France aan het grote plein maar gaan naar het mooie dakterras van Argana want daar staan heerlijk verkoelende vernevelaars en is de zonsondergang en de gezellige drukte op het plein goed te volgen. Maar eerst gaan we in de soeks een paar jeugdvrienden van haar opzoeken en verzekert ze me met het telefoonnummer van één van hen. Om op te slaan in mijn contacten zegt ze. Voor als zij er niet is en er is iets “dan bel je hem, ok? “Hij zal je helpen…”

En dan is het tijd voor koffie met gebak en een drankje…alcoholvrij want bier of wijn serveren ze hier niet maar de bediening in het restaurant “vliegt” voor haar zo te zien, niet alleen vanwege haar uitbundige lach maar ook het vloeiende Marokkaans waarin ze ze toespreekt. Ik snap nu waarom ze haar de leukste buschauffeur van Amsterdam noemen. Gezellig om weer bij te pratenover van alles en nog wat…en ik merk dat een gesprek met een fijne vriendin op het juiste moment en misschien ook wel op de juiste plek komt.Want hoe zonnig het weer vandaag ook is, er is bewolking aan de lucht maar daarover later meer…

We lopen samen terug naar de Kasbah en worden links en rechts benaderd door wapperende menukaarten en wijzende handen naar de eetstalletjes op het plein en restaurants…maar dit keer volstaat haar korte en krachtig …”ze eet bij mijn moeder” een excuus dat werkt want dat is hoe het hier eigenlijk hoort in een gastvrij land.Ik antwoord daarom ook steevast “ik eet bij haar moeder” Nog even langs de “Patisserie de Princes” aan de Bab Agnaou voor een klein doosje met zoete lekkernijen en dan nemen we afscheid bij de taxi’s aan de voet van de moskee. Ze wijst naar een heldere ster die boven de moskee staat, zie je het komt goed met ons.

We zoenen gedag maarniet zonder een nieuwe afspraak want ze wil me nog veel meer laten zien van haar stad en nog veel leuker, wordt ik uitgenodigd voor de surprise & weddingparty in het huis van haar moeder waar haar onlangs getrouwde jongste zus uit Nederland overmorgen aankomt.En die uitnodiging neem ik graag aan.