De wekker gaat om 7.45 uur na een redelijk goede nacht. Na een licht ontbijt en met een feestelijk outfit vertrek ik richting het Kasbah Café.Het Café is nog dicht maar ik hoop daar het WiFi signaal op te pikken om het adres van het feest te krijgen.Helaas geen signaal dus zal ik even mijn mobiele data aan moeten zetten voor een whatsapp om de taxi een adres te kunnen geven.Maar dat even blijkt een flink prijskaartje te hebben, pfff.Naast dat het vandaag weer flink bewolkt is wordt ik hier niet echt blij van maar een gezellig bruiloftsfeest maakt vast veel goed.

Met het adres en een telefoonnummer ga ik op zoek naar taxi die me voorbij het vliegveld een aantal kilometers buiten het stadscentrum kan brengen. Het blijkt veel verder dan ik had verwacht maar de prijs voor een taxi daarentegen valt weer mee € 5 voor een afstand die toch bijna 2 keer zo ver is als het vliegveld. Bepaalde logica hierbij ontbreekt dus soms.

Tegen half tien kom ik op de plaats van bestemming aan en in het huis van het feest zijn ze allemaal nog druk bezig met voorbereiden, opruimen en schoonmaken. Het eten staat al uren te sudderen in grote pannen op het fornuis en de mannen van de muziek zitten klaar om te gaan spelen. De hele familie druppelt langzaam binnen en een paar van hen gaan het kersverse bruidspaar van het vliegveld halen…maar dan komt er een onverwacht bericht van het vliegveld dat er problemen zijn bij de douane en dat de bruidegom het land niet in mag omdat hij geen visum heeft. De jongste zus heeft een Nederlands paspoort en kan zonder visum naar binnen maar haar echtgenoot komt uit Gambia en dan is er wel een visumplicht ook al ben je getrouwd met een Nederlandse Marokkaan. En door alle ander zaken die moesten worden geregeld zijn ze het visum vergeten.De hele familie in de stress natuurlijk want dit betekent dat hij terug wordt gestuurd naar Nederland. Even lijkt het hele feest niet door te gaan maar als de bruid besluit om niet mee terug te gaan komt er een toch een wat dubbel maar emotioneel en gezellig weerzien.Ze heeft haar moeder twee jaar niet gezien en zoals ze zelf zegt daar heb ik er maar één van en die is onvervangbaar en al flink op leeftijd.

De zussen zijn nu in ieder geval compleet tenminste 5 van de 6 want de oudste is reeds overleden maar laat haar dochter haar plek innemen en zo zijn het er weer zes. Ze heeft een zoontje van 5 jaar en is zwanger van een tweede. De kleine Khalid steelt vandaag de show in zijn charmante pak met vlinderstrik en lakschoentjes en blijkt bovendien een goede danser te zijn.Het feest barst alsnog los en er wordt gezongen en gedanst en natuurlijk is er heel veel eten. Soep, thee met koekjes, dadels met walnoten en rozenwater en tajine met Marokkaans brood. Nieuw voor mij is de witte pap gemaakt van tarwe met melk, boter en honing die we gezellig samen oplepelen vanuit één grote schaal.Ben de naam alweer vergeten maar de smaak niet.
O ja en niet vergeten de schoenen uit te doen en je handen te wassen voor het eten en te eten met je rechterhand, hhh ik wordt netjes opgevoed hier. Na het eten even relaxen op de bank en eind van de middag ga ik samen met de man van één van de zussen met de bus weer terug naar de Medina. Want een ritje mee achter op de scooter van haar neef durf ik toch niet aan met mijn strakke lange jurk.

Ik neem naast alle zussen en de moeder ook afscheid van Kadijsha want ze vliegt morgen weer terug naar Nederland ws. samen met de bruidegom die helaas niet bij het feest aanwezig kon zijn…maar voor mij was het een feest om mee te maken.En we zien elkaar vast gauw weer in Amsterdam.