Om het land beter te leren kennen ga ik over een paar dagen het reizen weer oppakken en ter voorbereiding hierop is er nu tijd om me wat verder te verdiepen in de geschiedenis van het land middels het boek “Het koele land onder de hete zon”. Dit boek schetst naast een stukje historie ook de recente ontwikkelingen op politiek, sociaal, economisch en religieus terrein en leest lekker weg.Dat Marokko anders is behoeft geen verder betoog denk ik en dat er nog steeds een sluier van onbekendheid over het land hangt heb ik ook tijdens mijn afstudeeronderzoek kunnen ervaren.
Vooral op politiek en religieus gebied zijn er de nodige vraagtekens. Daarom om het land beterte kunnen begrijpen neem ik een duik achter de schermen van Marokko, een mooi maar ook complex land waar de tradities nog hoog in het vaandel worden gehouden en de machtspositie van het koningshuis nog steeds volop in de discussie staat.

Het verhaal over de verschillende koningen zijn interessant om te lezen, alhoewel Driss lachend zijn vingers in de oren steekt als ik hem het een en ander vertel en vraag wat hij ervan weet. Nou ja, de geschiedenis van de Berbers komt vast ook nog aan bod en dan zal ik waarschijnlijk pas begrijpen waarom hij dit allemaal niet wil/hoeft te horen of weten, hhh!

Maar nu eerst op zoek naar een andere plek voor nog een paar nachten in de “Rode Stad” en ik ga een poging wagen in de Riad van Astrid & Mohammed…die staat nu al zolang op mijn verlanglijstje. Vrijdag nog gezellig een dag met Driss op pad en dan na het weekend de trein naar….dan kan ik vantevoren nog lekker naar de Hammam alvorens aan de reis te beginnen.

Ik zak aan het eind van de middag nog even onderuit op het terras van de Kozybar aan de place de Ferblantiers, het gezellige dakterras met WiFi en wijn is nu ook weer open en heeft een kleine metamorfose ondergaan…ik bestel iets te drinken,tenminste dat denk ik maar de jongeman aan wie ik het vraag blijkt niet de ober en hij vraagt me of het goed is dat hij er gezellig bij komt zitten…oeps,sorry foutje.

Zullen we een fles wijn delen vraagt ie…nou dat gaat me iets te ver maar een glaasje Vin gris wil ik best met hem drinken.
Hij blijkteen jonge organische agrariër uit de woestijn en is een paar dagen in Marrakech voor wat boodschappen. Zo’n 8 a 9 uur rijden van hier.Zijn familie trekt nog steeds met 150 kamelen en tenten door de woestijn van plek naar plek…de traditie van de nomaden bestaat hier nog dus! Leuk om hierover wat meer te horen…dus proost oftewel Chin, chin.

Ophet moment waarop hij zegt dat hij me graag beter wil leren kennen…is het tijd om afscheid te nemen en naar huis te gaan. Er zit iemand op me te wachten zeg ik….ah, lucky him en dat is natuurlijk altijd leuk om te horen, hhh.