Bij het opstaan voel ik me wat duizelig dus eerst even een luchtje scheppen op het dakterras en dan naar de patio waar een uitgebreid Marokkaans ontbijtje voor me is klaargezet.Mijn kamer is redelijk klein en er kan geen raam open en de hele nacht de airco aan vind ik niet fijn, dus besluit om een andere kamer te vragen.Maar verhuizen komt later, eerst naar de Hammam in de Kasbah om een afspraak te maken voor morgen en op het Place de Ferblantiers, wat niet voor niets is vernoemd naar de metaalbewerkers die er huizen, laat ik voor de winkel twee bordjes met de tekst “open” en “closed” maken van een zilverkleurig metaal. Morgenavond kan ik ze ophalen.

Op de terugweg koop ik in een leuk winkeltje een mooie hammamdoek en een klein potje “beldi” oftewel blacksoap.
Voor hier en om te testen voor als ik straks terug naar Nederland ga en weer een voorraadje mee wil nemen voor mezelf of als kado.Er is een grote verscheidenheid aan soorten zeep, potjes, prijzen en kwaliteit dus een blijvende zoektocht.

Het is zondag dus niet alles is open wat blijkt als ik op weg ben naar het restaurant “La Familia”. Ik loop door naar Kennaria, het is een backpackershotel in een riad net iets buiten de gewoonlijke route naar het grote plein.Het dakterras is onlangs leuk opgeknapt in een kleurrijk geheel en bovenaan de trap prijkt een grote schildering van Marokkaanse eigenaar op de muur. Het is een plek waar je dat “Bob Marley” gevoel bij als je de reggae muziek hoort, al is het de “Gnawa” muziek die hier in het weekend zorgt voor live optredens.

Het woord "Gnawa" is afgeleid van "Kanawa", de inwoners van Kano, de hoofdstad van het Hausa-Fulani emiraat, dat onder Marokkaanse invloed stond.
De geschiedenis van de Gnawi is nauw verbonden met die van de beroemde Marokkaanse koninklijke "Zwarte Garde", die tot op de dag vandaag de dag deel uitmaakt van de Koninklijke Garde van Marokko.
De Marokkaanse en Hausa-culturen zijn religieus met elkaar verbonden, aangezien beide moslims zijn. De spirituele Gnawa-muziek is vorm een typische Hausa-muziek in Marokko en staat op de lijst van Unesco als immaterieel werelderfgoed.
Essaouira organiseert jaarlijks hiervoor het Gnaoua World Music Festival in juni.

De keuken is helaas nog niet open dus ga ik na een advocado smoothie weer verder op pad naar Shtatto, een rooftop restaurant en conceptstore richting de noordkant van de souks.Ik neem even een kijkje op het hoogste dakterras van dit gebied maar sla de lunch over om door te kunnen naar Dar Bacha waar het musee des Confluences is gevestigd.Dar staat voor huis en in dit prachtige paleisje dat in 1910 werd gebouwd voor de Pasja van Marrakech kun je volop genieten van Marokkaanse architectuur.Het mozaïek van de zelijtegels op vloeren en wanden zijn duizelingwekkend en het prachtige houtsnijwerk van de deuren en plafond ongelofelijk mooi.
Het vertegenwoordigd tevens het erfgoed van Marokko op vijf gebieden. Van de traditionele sieraden, keramiek uit Fez, Islamitische kunst, Joods-Marokkaans erfgoed tot het eeuwenoude brons uit de Romeinse tijd.

In een hoek zit het Dar Bachia coffee Cafe, waar de geur van vers gemalen koffie je tegemoet komt.Je kunt het in een origineel busje kopen in het naastgelegen winkeltje waar het vers wordt afgewogen of zoals ik een tafeltje reserveren in het prachtige koffierestaurant waar je keus hebt uit zo’n tweehonderd verschillende soorten potten koffie vanaf 40 dirham = €4 met ook heerlijke broodjes of gebak op de menukaart. Niet te missen voor de echte koffieliefhebber en het bewijs dat Marokko niet alleen het land is van de (munt)thee.

Ik zit naast twee dames met een meisje van een jaar of tien. Ze wonen en geven les in de hoofdstad Rabat en zijn een paar dagen hier omdat ze een paar dagen vrij zijn ivm de geboortedag van de Profeet Mohammed.
Een van ben komt uit Nieuw-Zeeland en werkt hier al een tijdje. De andere dame komt uit Australië en is getrouwd met een Marokkaan en de moeder van het meisje. Weer voldoende gesprekstof dus.Marokkanen en inwoners krijgen korting op de entree maar de € 6 die ik als toerist heb betaald is het meer dan waard en de koffie met gebak een prima alternatief voor de lunch.

Voor het avondeten zoek ik het dakterras van Terasse des Epices op, het bekende terras is helemaal opgeknapt. Met een cesarsalade en huisgedecoreerde ijsthee sluit ik de dag af en heb ik nog een flinke terugwandeling door de soeks te gaan naar de Riad.
En daar wacht me een andere kamer…een suite zomaar.