Het is een oase van rust in de riad,‘s avonds maar ook in de ochtend als de vogeltjes fluiten en de zon haar stralen weer op de eerste verdieping richt. Het kletterende water van de fontein en ook de klanken van de Oudmuziek op de achtergrond creëren een heerlijk relaxte sfeer.Het is nog een paar dagen rustig qua gasten voordat we in het weekend weer volle bak hebben met lunch en diner en Astrid met haar kinderen langskomt. De vakanties beginnen dit weekend en ze gaat samen met een echtpaar die ieder jaar één van de kleinkinderen mee op reis neemt een rondreis begeleiden. Maar voordat de drukte begint moet ik nu eerst op zoek naar een geschikte jurk voor de het geboortefeest bij de zus van Bouchra a.s. zondag, die onlangs een dochtertje heeft gekregen.
En ik heb om 17.30 uur nog een afspraak voor een bezichtiging van een huisje. En dat blijkt van een heel ander kaliber dan de eerste en ondanks een prima locatie en leuk dakterrras is de inrichting van de studio niet veel soeps. Een doorgezakt bed en alleen een gaskomfoor op een tafel, klein en vrij donker en daar vragen ze dan € 350 per maand voor. Zou in Nederland een koopje zijn maar als ik het vergelijk met het prima ingerichte huis van 4 etages voor € 400 is dit echt belachelijk duur. Op naar de volgende dan maar en ik ga kijken of ik mijn eigen netwerk hier kan gaan activeren, wie weet weten zij iets.

Maar nu eerst naar de Mellah(Joodse wijk) om daar allerlei jurken te passen. Al weet ik eigenlijk niet wat er gebruikelijk is bij een geboortefeest anders dan dat het een lange jurk met lange mouwen dient te zijn. Ik twijfel tussen twee en vraag of ik een foto mag maken om morgen te vragen of en welke jurk hiervan het meest passend is…maar daar komt niks van in want volgens de verkoper zijn het allemaal bijzondere ontwerpen en die mogen niet worden gefotografeerd. Nou, dan kom ik morgen wel terug met iemand die me kan adviseren…tja, en dat wordt niet bepaald op prijs gesteld. Hij wijst naar de hele stapel jurken die ik net heb aangehad en vind dat ik het niet kan maken om niets te kopen. Maar na plechtig beloven dat ik echt terugkom kalmeert ie weer een beetje.Bij toeval kom ik op de terugweg Bouchra en Malika tegen die net klaar zijn met werken dus vraag of ze even met me mee naar de jurken willen kijken en zo staan we even later met zijn drieën weer in de kledingshop, tot verbazing van de verkoper. Bouschra’s gezicht spreekt boekdelen als ik de eerste jurk aantrek en ook Malika is gelijk superenthousiast. De tweede wordt minder vrolijk bekeken dus de keus is snel gemaakt.Zo dat is geregeld en nu heb ik gelijk iets voor de vakantiebeurs in januari.

De volgende ochtend vertrekken de Italiaanse meiden en de twee Italiaanse dames waar ik de dag daarvoor een lekkere hamam behandeling voor heb geboekt. Verder komt er nog een Engels gezin met kinderen en een oudere dame alleen. ‘S avonds naar La Pergola voor een lekkere burger met een koud glas Casablanca(Marokkaans bier) en lekkere muziek. Nog één nachtje in de riad en dan moet ik ruimte maken voor weer nieuwe gasten. Of eigenlijk “opnieuwe” gasten want de Nederlandse familie met 4 volwassen kinderen komen weer terug van hun rondreis. En er komt nog een gezin met 3 kinderen bij en nog een gezin met twee kinderen. Dus het wordt vast een gezellige en dolle boel als de kids straks weer de trommels hebben ontdekt.

Full house de volgende dag en daarom is het flink doorpakken met kamers schoonmaken, boodschappen doen, lunch voorbereiden en …..couscous maken want het is tenslotte Couscousvrijdag. Mensen ophalen, weg brengen, ontvangen, etc.En ik moet tussendoor mijn spullen nog verhuizen naar de riad die ik voor een paar nachten heb besproken.Dus pak ik in de loop van de middag een taxi ik naar het noorden van de medina.Het wordt vast een latertje vanavond, dus ga ik ‘s middags op het dakterrasnog wat computerwerk doen.Om daarna weer via de souks terug te lopen naar de riad. Het is weer gezellig druk in de smalle straatjes en het lijkt wel of ze containers met spullen hebben opengetrokken na de Corona. Het is ruim een half uur lopenen als ik de riad binnenkom staan er al twee grote schalen couscous in de keuken. Tegen half elf heeft iedereen lekker gegeten boven op het dakterras en is Haziz zo lief om me achter op de brommer terug naar de riad te brengen…die ik hopelijk kan terugvinden. Dus spring ik achterop een iets te harde bagagedrager voor een verfrissende ritje door stad. Langs taxi’s, paarden, fietsers ofwel tussen alle verkeer door. Van hier naar rechts, dan links…nee nog rechtdoor en dan weer links, rechts, links. En zo lukt het toch ineens om de riad weer terug te vinden. Bye, Bye see you tommorow and thank you very much…en dan nu lekker slapen ….tenminste eh,nee toch nog niet want er staat een man aan het hek voor de deur van de riad te rammelen.Hij komt er niet in met de sleutel, dus schiet ik snel weer in mijn jurk om de deur voor hem open te doen.Fijn dat ik morgen een uurtje later begin….