Na twee nachten check ik uit in Riad White Flowers en heb ik nog een rustige dag en nacht in onze eigen riad voor de boeg. Daarna kan ik in ieder geval eerst voor een week in mijn nieuwe huisje terecht en als het goed bevalt kan ik het ook voor een langere tijd huren. Het ligt midden in de souks en heeft 2 etages met op de eerste etage een slaapkamer met een ruimte waar je evt. een zitkamer van kunt maken en op de tweede etage een overkapte patio met aan de ene zijde een slaapkamer en aan de andere kant een kleine keuken en een badkamer, waar ik net in kan staan, hhh. Een mooie ligging en lekker Marokkaans ingericht in Berber blauw. Misschien is het wel de Berber- look die me aanspreekt want zowel Driss als Rachid zijn van Berberse afkomst. Alhoewel ze uit twee verschillende streken komen, de eerste uit de bergen en de tweede uit Essaouira aan de kust. Rachid is dan ook een echte waterliefhebber, zwemmen, surfen en kan daarnaast uitstekend paardrijden zie ik aan een mooi filmpje op het strand van Taghazout.

Een spannende dag vandaag voor hem want hij heeft een sollicitatiegesprek bij El Fenn, één van de meest exclusieve Riads in Marrakech. Vanessa Branson (zus van de Britse magnaat Sir Richard Branson) is mede-eigenaar van dit prachtige design hotel in Marokkaanse stijl in de Medina.

Ik krijg van Driss een berichtje dat ook hij nog voor me op zoek is en dat er een Duits echtpaar is die mogelijk iets te huur aanbiedt en er na het weekend wellicht een afspraak kan worden gemaakt. Hij staat vandaag een dagje op de markt in Marrakech in Lakmmiss. De markt ligt naast de Bab El Khémis, één van de poorten van de Medina in het noordoosten van Marrakech en is ook bekend als “de poort van donderdag en dankt deze naam aan de belangrijkste soek van de stad die in het verleden alleen op donderdag woerd gehouden. Je kan er mooie oude deuren en ramen kopen en noem maar op. Via hem hoor ik dat de markt nu op donderdag, zaterdag en zondag geopend is. De plek diende als handelsplaats tussen de inwoners van de stad, dankzij de strategische ligging en de constante reuring. Op drukke dagen tot wel 10.000 mensen. Er wordt dan ook van alles verhandeld en ik kan er allerlei zaken voor in huis kopen.

Maar dat je het beste ’s ochtends rond 10.00 uur kan gaan en als hij tijd heeft hij met me mee kan gaan. Dus wie weet als ik straks wat spullen nodig heb....

Ik krijg ook nog een telefoontje van Ali, een oude bekend uit Rabat die alweer een aantal jaren in Marrakech woont. Als ik hem vertel dat ik in Marrakech aan het werk ben vraagt ie eerst waarom ik hem niet heb benaderd om voor het reisbureau van zijn broer te komen werken bij Alhambra Voyayes.

Ik leg hem voorzichtig uit dat het voor mij aantrekkelijker is om voor een Nederlandse organisatie te werken, en dat snapt ie wel. Hij is inmiddels getrouwd en ik vraag hem hoe het huwelijk hem bevalt. Hij begint te lachen en zegt dat ik daar meer ervaring mee heb dan hij…hhh, binnenkort dan maar een keertje bijpraten op een terrasje en ook hij gaat om zich heen informeren naar woonruimte. Zo zie je maar weer hoe fijn het is dat je in de afgelopen jaren een paar goede contacten hebt opgedaan en hoe behulpzaam ze zijn als je ze ergens om vraagt.

Dan hoor ik van Rachid dat hij de baan heeft gekregen en is het tijd voor een feestje….

We spreken af bij de poort en pakken samen een taxi naar Gueliz om wat boodschappen te halen bij de Carrefour en gaan dan naar La Cueva, een gezellige tapasbar in de nieuwe wijk.

Alvast even proosten met een biertje en wat eten en de fles Cava die we hebben gekocht laten we daar in de koelkast leggen. Nu nog alleen de sleutels van het huis zien te regelen, anders hebben we geen plek om hem op te drinken, hhh!

Wel een groot verschil hoe eenvoudig het nu met hem is om dingen samen te doen. Misschien ligt het aan de leeftijd en mogenlijk ook aan het feit dat hij niet getrouwd is en/of dat de herkomst van de kust er ook iets mee te maken heeft.

We pakken een taxi terug naar de Medina, wat nog niet zo eenvoudig blijkt want er is een festival gaande in het centrum en alle taxi’s zijn bezet…maken onderweg nog een paar kopieën van zijn ID, die morgen mee moeten naar zijn eerste werkdag….en dan kan eindelijk de fles bubbels open als we in het huis arriveren en Mohammed ons binnenlaat.

We gaan het niet laat maken, zeiden we nog voordat we in de taxi naar Gueliz stapten, maar inmiddels is het 00.30 uur en ik moet nog terug naar de riad waar we ook nog gasten verwachten die om 01.00 uur vanaf het vliegveld komen en de kersverse werknemer moet morgenochtend om 7.00 uur weer fris en fruitig (en niet vergeten, gladgeschoren, hhh) op het werk aanwezig zijn en dus wordt ik weer veilig naar de riad teruggebracht.