Le Petit Prince... en politiecontrole!
Er komt vandaag een flink aantal nieuwe gasten aan en we hebben vanavond 12 mensen voor het diner. Dus stem ik in de keuken het eten af met de dames en omdat het vrijdag is worden er twee grote schalen couscous voorbereidt als alle kamers weer in orde zijn. Dan ga ik een deel van mijn spullen alvast richting het huis brengen want gezien de locatie kan ik niet dichtbij komen met een taxi dus ga ik het in etappes meenemen. Het is ruim een kwartier lopen vanaf de Riad maar zo kom ik mooi elke dag aan mijn stappen en samen met het vele trappen lopen hier, wat ik niet meer gewend ben komt er weer een beetje beweging in mijn lijf en kan ik hopelijk mijn conditie weer een nieuwe boost geven en dat wordt hoog tijd.
Een van de gasten die komt heeft de rondreis Petit Prince geboekt, een familiereis die in het teken staat van de verhalen van “De kleine prins”. We organiseren deze reis in de herfst- en Krokusvakantie, een avontuurlijk woestijnreis geïnspireerd op een Berbers sprookje. Het verhaal van de kleine prins is geschreven door Antoine de St. Exupéry en veel mensen weten niet dat hij vroeger in Marokko werkte en post rondbracht in een klein postvliegtuigje. Als op een dag het vliegtuigje neerstort in de woestijn ontmoet hij daar een kleine prins en daar is later een mooi boek over geschreven. Deze reis is geschikt om te doen met jonge kinderen.
Er wordt o.a. gewandeld met ezeltjes, kamelenmelk gedronken, schatten gezocht in de bergen, geslapen in een nomadentent en zandkasteel. Inclusief een rondleiding in Marrakech…en omdat Astrid de Safraanreis nog aan het begeleiden is vraagt ze mij de rondleiding morgen te doen, dus weer een leuke nieuwe uitdaging en die zal ik enigszins moeten voorbereiden want er zit ook een bezoekje aan de Medersa (koranschool) in aan de noordoostkant van de soeks.
Op weg naar huis was ik het spoor even duister en kon ik het huis zo gauw niet meer terugvinden. Gelukkig kon Rachid me telefonisch weer de goede richting op sturen…het blijft een doolhof maar
inmiddels begin ik mijn weg steeds beter te vinden in ook de overvolle winkelstraatjes van de soeks. Zijn eerste werkdagen zitten erop…. tien uur werken dus die slaapt al bijna als ik hem een appje
stuur om me te gidsen. Maar dinsdag hebben we samen een dagje vrij dus dan kunnen we even lekker relaxen en uitslapen. Want ik merk na drie weken elke dag werken dat het goed is om even een pauze
te pakken… en dat kan nu!
Dus spreken we maandag na het werk af bij SKY Mabrouk af waar je een mooi uitzicht hebt over Marrakech vanaf het dakterras en stappen daar in de mooie glazen lift naar het bovenste terras. Ook dit restaurant heeft een mooie make-over gekregen tijdens of na COVID en al is het er niet erg druk, het is een heerlijk plek om te relaxen met een biertje in de loungebanken. Daarna pakken we een taxi naar Gueliz voor nog wat boodschappen bij de Carrefour en gaan we wat eten in Taberna 12, de tapasbar waar Rachid een tijdje heeft gewerkt tijdens de Coronajaren en daar worden we vriendelijk onthaald door zijn voormalige collega’s. Op de kaart staat een heerlijke paella en door het open dak schijnt een mooie opkomende 1/4 maan. Als er even later een Nederlandse vader met twee volwassen kinderen naast ons komen zitten raken we gezellig aan de praat… totdat het tijd is om te gaan en we de fles witte wijn weer uit de koelkast meenemen. Met de taxi terug naar Jemaa el Fna en dan nog een stukje lopen door de Soeks en naar huis….maar als we bij de laatste afslag naar het pleintje komen zijn de deuren van de soek gesloten en moeten we via een kleine omweg onze weg vervolgen en dan staat er ineens een politieagent bij de poort.
Niet in uniform maar gewoon in burgerkleding en voor mij onherkenbaar … maar niet voor Rachid die weet dat we nu met een goed verhaal moeten komen om zijn argwaan te stillen. Dus wordt er een heel gesprek in het Arabisch gevoerd waarin hij uitlegt dat we collega’s zijn maar dat hij zijn ID niet bij zich heeft en hij die thuis zal moeten gaan halen. Vervolgens richt de agent zich tot mij en vraagt voor welke Riad ik werk en of ik een man in Nederland heb cq. getrouwd ben. Aangezien ik weet dat je hier maar beter getrouwd kunt zijn zeg ik ja en dat ik ook 3 kinderen heb in Nederland. Hij twijfelt even zo te zien maar laat ons vervolgens gaan…pfff, we lopen zo snel mogelijk naar huis. Gelukkig kunnen we morgenochtend uitslapen en even bijkomen!
Reacties
Reacties
Ja, Marokko blijft spannend
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}