Na een relaxte vrije dag en een paar aanpassingen op mijn nieuwe stek kan ik weer met nieuwe energie aan de volgende groep gasten beginnen.

Het betreft een nascholingsreis van huisartsen & medisch personeel evt. met hun partner. Ze hebben de hele Riad afgehuurd voor vier dagen met daarnaast nog een aantal extra kamers in Riad Leila.

Met overdag een meeting in de salon en een aantal andere activiteiten.

In totaal 20 personen met op de eerste avond een diner en de volgende dag een lunch.

Dat wordt dus flink doorwerken aangezien het ontbijt, lunch en diner op het dakterras plaatsvinden.

Dus een enigszins logistieke voorbereiding is wel zo handig.

Gelukkig hebben we boven een klein keukentje waarin we het een en ander kunnen klaarzetten.

De grote uitdaging in één grote groep zit vooral in dat alles tegelijk moet.

Normaal komen/gaan en eten gasten verspreid over de dag.

Maar als de groep binnenstapt is de hele patio gelijk gevuld met mensen. En zal ik nu toch echt extra glazen moeten gaan bijkopen.

Als ze op vrijdag een dagje naar de bergen gaan keert de rust weer een beetje terug. Alhoewel het nog best wat geregel is om voor een aantal de Hammam te bespreken en een aantal diners voor ze te reserveren.

Twee dames neem ik mee naar het Centre Artisanal in de Kasbah. Ze willen een vloerkleedje kopen en vragen om advies. Hier kun je echt alles kopen wat je ook terugvindt in de soeks maar dan tegen een “fixed price”. Zo weet je ongeveer wat de reële prijs is van zaken en het is een enorme grote winkel waar je je ogen uitkijkt. Ik laat ze achter op de vloerkleden afdeling en ga zelf op zoek naar mooie spiegel, maar daar hangt nog een behoorlijk prijskaartje aan dus laat ik voorlopig maar aan me voorbij gaan. Wel koop ik kleine tajine want met een eigen keukentje kan ik me eindelijk eens meer gaan verdiepen in de Marokkaanse keuken.

Bovendien heb ik Rachid belooft dat ik voor hem ga koken.

Als ik hem vertel waar ik de tajine gekocht heb en de dames heb afgezet, begint ie te lachen en zegt: je had daar commissie kunnen krijgen.

Ja, dat had misschien gekund ook al heb ik eerder via Driss begrepen dat dat daar niet kan.

Morgen vertrekt de groep weer en is het een nationale feestdag. De herdenking van de Groene Mars. Op 06 november wordt deze historische gebeurtenis jaarlijks gevierd met een vrije dag. Marokko kent relatief veel feestdagen zo’n 20 in totaal maar dat betekent niet altijd dat iedereen vrij is of vrij kan zijn.

Dus voor ons zal die nog even op zich laten wachten. Want pas na half november wordt het wat rustiger in de riad en kunnen we hopelijk gezellig met zijn tweeën een paar dagen naar Taghazout.

Het kleine vissersdorp aan de Atlantische kust van Marokko, iets ten noorden van Agadir staat al een tijdje op mijn verlanglijst en is een geliefde plek van Rachid. De bevolking bestaat uit Berbers en een grote gemeenschap Europeanen omdat het sinds de jaren zestig een grote hippiegemeenschap heeft. Een bekende surfplek waar wij ons beiden denk ik thuis zullen voelen… als een vis in het water.