Vandaag komt Astrid met de kinderen uit Ouarzazate samen met haar moeder die uit Nederland op visite is. Dus maken we de kamer gereed voor haar komst en wordt er gekookt voor het diner voor haar en een aantal gasten. We zijn nog steeds volgeboekt met een yogareis, twee stellen met een baby en nog een aantal Nederlandse gasten. Astrid blijkt dan ook haar kamer te hebben afgestaan aan een drietal gasten uit België die haar man Mohammed s’middags komt brengen.

Één van hen is ernstig ziek en dit zal vermoedelijk haar laatst reis worden dus hopen we dat ze nog heerlijk kan genieten van een verblijf bij ons in de Riad.

Dus heeft de Dades familie een kamer geboekt in een nabijgelegen riad met enige moeite want het is erg druk momenteel in Marrakech mede door het Internationale filmfestival waarbij er van 11 november t/m 19 november allerlei films worden vertoont op het Jemaa El Fna plein op een heel groot scherm.

Na een kort werkoverleg met Astrid gaat zij op uitnodiging van de Belgen mee uit eten en blijft er slechts één stel over voor het diner.

Voor de yogadames heb ik een tafel gereserveerd bij Le Jardin, het is hun laatste avond en dan zit het er weer op voor ze. Gisteravond de laatste yogales met een klankschalen sessie waar ik van mee mocht genieten tijdens het maken van een aantal foto’s voor de website.

Een lange werkdag maar als alles geregeld is ga ik gezellig met Bouchra de stad in voor een broodje shoarma als verlate lunch bij ons favoriete restaurant. Bij een stalletje met sieraden koopt ze een armbandje wat ze vervolgens aan mijn pols bevestigd, kadootje omdat we familie zijn, zegt ze terwijl ik protesteer tegen dit lieve gebaar. Ze vraagt of ik bezwaar heb dat er een vriend mee komt eten en even later zitten we gezellig met zijn drieën in de bloedhete shoarmatent aan een heerlijke shoarmarol met friet en cola. Het blijkt haar sportleraar te zijn waar ze boxlessen van krijgt, een vrolijke gespierde jongen die misschien wel een beetje een oogje op haar heeft al zegt ze van niet als ik plagend aan haar vraag of ze met hem zou willen trouwen. Ik zou het haar zo gunnen, een leuke man na alles wat ze heeft meegemaakt.

Als we teruglopen richting het plein is het zo druk in de soeks dat het voetje voor voetje schuifelen is door de mensen massa. Ik neem afscheid van ze op de kruising die me naar mijn huis brengt en als ik bijna thuis ben loopt de kat miauwend met me mee naar de deur als ze me de hoek om ziet komen. Ik heb geen idee hoe lang het nog duurt voordat ze gaat bevallen dus laat ik haar binnen om eten te geven waarna ze languit gaat liggen slapen op de mat in de slaapkamer. Nog even tijd om te relaxen voordat ik me ga klaarmaken voor een avondje stappen in de nieuwe wijk Hivernage. In de ruim vijf jaar dat ik in Marrakech kom heb ik het nachtleven van de stad nog niet echt meegemaakt dus hoog tijd omdat ook eens te gaan ontdekken. Daarnaast heeft dit tijdens de Coronajaren ook heel lang stil gelegen. Samen met Rachid , die me nog een foto stuurt bij de kapper, nu een stuk gezelliger en gemakkelijker. Enerzijds omdat hij het ook leuk vind en anderzijds omdat hij meer in de openbaarheid met me durft te zijn ook al is dat soms nog best spannend.

Dit keer passeren we zonder omkijken de nationale politie die vooral de menigte op het plein lijkt te bewaken en gaan we op zoek naar een taxi die ons vanuit de medina naar de nieuwe stad brengt. We proberen het eerst bij Comptoir Darna, een groot chic en exotisch Marokkaans restaurant/club waar ook dinershows met buikdanseressen worden gehouden. Ze zitten vol dus wijken we eerst uit naar Arkech Sky een gezellig dakterras met lekkere muziek, dansende obers achter de bar, voetbalschermen en Shisha. We bestellen een fles rode wijn en een waterpijp onder een heldere sterrenhemel.

Als we het even later weer bij Comptoir proberen mogen we naar binnen en beklimmen we de enorme show-trap die naar de bar leidt. Lekkere muziek maar megadruk dus kiezen we voor het ondergelegen tropische terras. De keuken blijkt helaas net dicht en we hebben nog niet echt gegeten en na een eerste fles wijn is het wel verstandig om een bodem in de maag aan te leggen. Gelukkig kunnen we om 01.00 uur nog wel een pizza bestellen in het naastgelegen cafe Extrablatt. Met een volle maag wagen we ons dan richting het Sofitel waar de SO lounge zit, een trendy en moderne bar in de tuinen van het hotel. Prachtig verlicht met een soort Marokkaanse discobollen en gezellige rondzitjes met kussens. Binnen dreunt de muziek van de DJ en een spectaculaire lasershow.

Maar na een kort verblijf nemen we de koeler met de fles witte wijn mee naar buiten want de muziek is mij veel te eentonig en nogal overheersend. Het is buiten nu wel frisser maar nog goed te doen en rond een uur of 4.00 pakken we een taxi die ons ergens midden in de medina weer afzet. Tussen de bouwmaterialen en bouwvakkers, die ook ’s nachts nog aan net werk zijn, lopen we snel door naar huis.

Een hele lange dag zo al met al ….maar ook heel relaxed en gezellig en gelukkig zijn we morgen allebei vrij!