Ruim tachtig vertellers uit de hele wereld zijn momenteel een week aanwezig in de stad tijdens de tweede editie van het Marrakech Internationale sprookjes/verhalen festival.

Het festival wordt, net als het World Storytelling Cafe in Marrakech, georganiseerd door meesterverteller John Row.

Dat het plaats vindt in Marrakesh, heeft wellicht alles te maken met de eeuwenoude traditie van verhalen vertellen in deze magische rode stad.

Een traditie die zo oud is als het Atlasgebergte en die dagelijks nog in ere wordt gehouden op het grote plein.

Daarnaast is de middeleeuwse ommuurde stad met zijn historische riads en binnentuinen natuurlijk een unieke en prachtige setting voor zo’n soort evenement. Er zijn voorstellingen in cafe’s, musea en Riads maar ook workshops, educatieve activiteiten met vooral veel gezelligheid.

Op het Jemaa El Fna plein staat een mooie grote bedoeinentent en in o.a. Café Clock, het World Storytelling Café, Hennacafe kun je gratis binnenstappen voor een bijzonder verhaal. Maar er wordt ook kleding ingezameld die vervolgens in de omliggend dorpen wordt uitgedeeld en de soepkeuken van het Hennacafe die tijdens de Corona pandemie veel mensen van een gratis maaltijd heeft voorzien gaat ook nu weer maaltijden serveren. Ondanks het motto dat ze mensen liever een hengel geven dan een vis. Daarom geven ze bv. ook gratis onderwijs aan de gemeenschap.

Als Riad ondersteunen we het festival door een gratis kamer ter beschikking te stellen aan één van de deelnemende storytellers en als dank hiervoor worden we uitgenodigd voor het galadiner in de Palmeria op vrijdagavond…dus staat ons een mooi feest te wachten.

Op woensdag arriveert mijn Dades collega uit Nederland, Hanneke!

We hebben samen de vakantiebeurs gedaan en ze komt nu naar Marrakech om een reis te gaan begeleiden eerst samen met Astrid en daarna alleen. Ze is eerst een paar dagen in Marrakech dus kunnen we samen de stad in. Ze arriveert samen met een stel met twee kleine kinderen uit Den Bosch, een oude bekende van Astrid. Het jongste kind van 3 jaar stelt zich op een onvergetelijke wijze voor als ik vraag hoe hij heet: Flint….met een G zegt ie en we liggen allemaal dubbel met een gestolen hart, hhh. We nemen ze mee de stad in voor een korte rondleiding en drinken een wijntje in de Skybar van Mabrouka. In de glazen lift maken we een korte droomvlucht naar het dakterras van de prachtige riad. Het is net een fata morgana zegt Hanneke en de kinderen kijken verwonderd door het glas van de lift. Alhoewel het te koud is op het buitenterras is het wel de moeite waard om er even van het uitzicht te genieten over de stad. Daarna gaan we terug naar de riad voor het diner en ga ik nog even de stad in voor het opladen van mijn data- en beltegoed.

De volgende ochtend gaat de familie samen met Hanneke en een gids op pad en heb ik eind van de middag een bezichtiging van een appartement staan. In Gueliz dit keer dus pak ik een taxi naar de nieuwe stad naar het hotel tegenover het appartement waar Rachid op me wacht en even later de man met de sleutel komt. Het is een ruim appartement op de vijfde verdieping maar er zijn wel wat zaken die aandacht mogen dus ik geef aan dat ik interesse heb mits er een aantal dingen worden gerepareerd. Na lang bellen met de eigenaresse spreken we een prijs af en maken we een afspraak met de dame in kwestie om de dag erna het contract rond te maken. Dan app ik Hanneke om gezellig met ons mee te komen eten en wat drinken. Kan ze gelijk het moderne Marrakech ervaren. We spreken af bij La Taberna voor een drankje en gaan daarna bij My Kechmara, wat eten.

Het is een modern en trendy restaurant/bar met een rooftop met een internationale keuken, drankjes en een goede DJ die Latijns-Amerikaanse muziek draait….dus een heerlijk vibe en fijne gesprekken, een aanrader!

Aan het eind van de avond pak ik samen met Hanneke de taxi terug naar de riad.

Wat een andere beleving van Marrakech is het hier zegt ze en ik snap nu ook wat je in Rachid ziet.

Mohammed is gelukkig nog wakker als we op de deur van de riad kloppen en dan kunnen we rond 2.00 uur eindelijk ons bed inrollen.

De volgende ochtend gaat het Nederlandse gezin met auto en chauffeur richting de woestijn, tenminste als ze de bergpas over kunnen.

We hebben gehoord dat het er flink sneeuwt en de weg zo nu en dan geblokkeerd wordt omdat het te gevaarlijk is. Astrid was van plan naar Marrakech te komen met de kinderen en de auto maar ziet het niet zitten om te gaan rijden. Mohammed (haar man) is diezelfde nacht nog gestrand en moet in de bergen blijven overnachten. Er komen foto’s en filmpjes langs van auto’s die helemaal zijn ingesneeuwd met passagiers en al en er zijn ongelukken gebeurd. De sneeuwhoogtes lopen op tot 1,80 meter en na een verwoedde poging komt het Nederlandse gezin dan ook weer terug van weggeweest. Je kunt het je niet echt voorstellen als je hier in Marrakech net nog een leuke fietstocht hebt gemaak waar de jas bij uit kon.

Samen met Hanneke een fiets gehuurd bij Medina Bikes waar je op verschillende plekken in de stad een fiets kan ontgrendelen uit de stalling.

We wilden het systeem uitproberen en de fietsroute die ze heeft uitgewerkt voor de Time to Momo gids testen. Vanaf de Koutoubia naar het *****sterrenhotel Mamounia, leuke winkels en een drankje op een dakterras van een conceptstore met uitzicht op het hotel van Christiano Ronaldo. We zijn nog niet eens op de helft als ik een appje krijg waarin de prijs van het appartement ineens met 100 euro is gestegen, dus die afspraak van vanmiddag laat ik maar aan mijn neus voorbij gaan en we besluiten de fietsen te stallen en lekker in de kussens te zakken met een wijntje op het dakterras bij Cafe Arabe. Met daarna nog even een kijkje in het Hennacafe voor een “korte story” en langs het World Storytelling cafe waar het programma van die dag net zo’n beetje is afgelopen. Endan moeten we echt terug naar de riad en ons gaan omkleden voor het galadiner van vanavond.

We worden opgehaald door Mustafa die ondanks zijn stevige auto en chauffeurskwaliteiten de rit over de pas niet kon maken vandaag dus kan hij ons naar de Palmeria brengen naar het evenementen terrein waar het feest zich vanavond afspeelt. De setting is sprookjesachtig met een grote vijver in het midden, verlichtte palmbomen in allerlei kleuren, bedoeinententen en vuren en een muzikaal onthaal over de rode loper in het zand. We kunnen zelfs een ritje op een kameel maken…maar onze jurken zijn daarvoor een beetje te strak, hhh. In een grote ronde rode tent staan prachtiggedekte tafels en stromen er de meest uiteenlopende mensen binnen.

Storytellers en dichters uit de hele wereld, in bijzondere kleding en gewaden.

Er wordt gegeten, gezongen en gedanst en natuurlijk verhalen verteld. Een van de storytellers komt bij ons aan tafel zitten en we krijgen een mooi verhaal te horen over een koning die zijn paleisaan een van zijn drie kinderen wil nalaten en die hiervoor een moeilijk opdracht krijgen…

we zijn aan zijn lippen gekluisterd. Dan krijg ik een telefoontje van Mohammed dat Mustafa op ons staat te wachten en moeten we het feest snel verlaten want er moeten nog gasten van het vliegveld worden gehaald. We nemen afscheid van de organisator en rennen op onze hakken door het zand naar de 4 x 4van Mustafa die ons weer veilig bij de riad afzet.

Wat een feest, wat een dag en wat een verhalen. Het verhaal van de koning en zijn paleis liepin ieder geval goed af maar het verhaal van Mustafa die een Nederlandse familie over de bergen moet gaan brengen kent nog een open eind…..maar wordt vervolgd