Vandaag ben ik een dagje vrij.
In de riad is bijna iedereen uitgecheckt en vanavond komt er een groep voor in de plaats dus de komende dagen is het volle bak en morgen blijft het hele gezelschap van 14 personen eten dus volop werk te doen. Rachid heeft ook nog een vrije dag voordat hij aan een nieuwe uitdaging begint in een conceptstore van een Franse dame.
Het werk als fietsgids levert nog niet voldoende inkomen op dus is dit een welkome extra job voor de komende tijd. Daarom dus nog even van de gelegenheid gebruik maken om uit te slapen, chillen en/of samen iets leuks te doen.

Maar het loopt allemaal weer anders dan gepland want ik ben nog maar net wakker of er komt een wijziging in het diner door van de 14 gasten.Of ze i.p.v. morgen ook vandaag mee kunnen eten dus neem ik zo snel mogelijk contact op met Bouchra om haar op de hoogte te brengen van deze wijziging. Ze is vandaag alleen in de keuken en moet daarnaast ook de kamers doen. Collega Bouchra is vrij en Soukaina heeft ons inmiddels weer verlaten door allerlei omstandigheden. Dat wordt dus heel veel Couscous voorbereiden en dat op de tweede dag van de Ramadan.
De eerste dagen zijn het meest lastige voor ze en je merkt dat het energieniveau gelijk een stuk lager ligt dan voorheen.
Maar dapper en lief als ze is laat ze mij proeven van de lekkere gerechten die ze maakt voor de gasten. Eet, eet zegt ze dan, jij moet gewoon eten, hoor. En het komt goed hoor, ik ga voor iedereen couscous maken.

Dan komt ook de planning van Rachid in het geding. Hij wordt na zijn twee tours van gisteren weer gebeld door Pikala voor een fietstour in de middag. Dus na een redelijk rustige ochtend besluit ik dan maar een middagje alleen op pad te gaan en zit ik om 14.30 uur op de fiets richting de Palmeria, de palmenoase die nog iets noordelijker van de stad ligt dan mijn huis. Maar die nu iets makkelijker is te bereiken met en op een fiets.
Het is nog steeds boven de 30 graden maar er is gelukkig een windje en ik heb twee kleine flesjes water mee voor als het echt nodig is. De palmentuin staat al enige tijd op mijn verlanglijst dus laat ik deze kans niet onbenut. Ongeveer 5 km fietsen moet te doen zijn en op de terugweg is het hopelijk al iets minder warm.

De Palmeraie is een palmoase van enkele honderdduizenden palmbomen net buiten de stad. Ook wel bekend als het Beverly Hills van Marrakech.Je vindt er naast heel veel palmbomen ook enkele luxe hotels, kuuroorden en golfbanen.

-Het palmenbos strekt zich uit over een oppervlakte van ongeveer 8 vierkante kilometer. De oudste gevonden legenden verwijzen naar de Marrakech Palm Grove als een grote palmentuin, aanlegd op het bevel van Sultan Yussef Ben Tachefine. Op zoek naar land om zijn dynastie van Almoraviden te vestigen, kampeerden de sultan en zijn soldaten in de vlakte van de Haouz, waar zij dadels aten waarvan de zaden op de grond werden gegooid. Waardoor er bomen groeiden en er eeuwen later een weelderige tuin is ontstaan-

En er zijn dromedarissen waar de toeristen een ritje op kunnen maken.Onderweg kom ik langs het Mohammed VI watermuseum, waar ik eerder al eens een bezoekje aan heb gebracht dus fiets ik door naar de afslag die richting de palmentuin gaat en maak ik een korte stop bij Menara plants waar onder groene netten vele soorten planten en bomen te koop worden aangeboden.
De intratuin van Marrakech, zeg maar.
Het is heerlijk om even verkoeling te zoeken onder het zonwerende doek tussen de grote hoeveelheid plantensoorten en de geur van jasmijn maar nog veel leuker wordt het bij mijn volgende stop waar ik een aantal jonge dromedarissen spot tussen de luierende ouders. De begeleider staat met een flesje melk in zijn hand en verteld me dat hij een jonge dromedaris aan het voeden is omdat ze niet sterk genoeg is om te kunnen staan en daardoor niet kan drinken bij de moeder. Vijf dagen oud is ze en ze ligt met haar enorm lange benen in de schaduw onder een boom.Ze laat zich gemoedelijk door mij aaien, al komt moeders wel even poolshoogte nemen met veel kabaal.
Maar ze laat me toe om even door de zachte krullen op het hoofd van haar jong te kroelen. Ik bedank de man en geef hem een aantal dirhams.Ik hoop dat ze het redt en sterk genoeg wordt om op eigen benen te staan.

Dan vervolg ik mijn weg richting richting het golfresort Rotana wat bestaat uit een golfbaan met clubhuis, een vijf sterren golfhotel, een openlucht zwembad NikkiBeach en nog een aantal horeca gelegenheden. Onderweg stop ik nog voor een kijkje in Palace Mehdi, een voormalig paleis in privébezit waar nu een hotelaccommodatie vanis gemaakt.
Super de luxe met een prachtige tuin met zwembad maar geen gast te bekennen. Kati, een dalmatiër bewaakt de ingang maar veel meer dan het personeel hoeft ze niet in de gaten te houden.

Het openlucht zwembad behorend bij het Rotana resort is helaas nog dicht maar in het hotel kan ik een kijkje nemen en even aan het zwembad neerstrijken en daarna wordt ik met een auto naar het clubhuis van de golfbaan gebracht om met eigen ogen te zien hoe groen de 18 holes erbij liggen en bezoek ik de winkel cq. receptie voor enigeinformatie.Het gebied is vernoemd naar de Oeud Issil, de droogliggende stroom die door het dorre landschap loopt en gevuld is met zwerfafval i.p.v. van water.
Er zal veel water mee gemoeid gaan om de de tuinen en golfbanen hier groen te kunnen houden en de zwembaden te kunnen vullen.Water wat een relatief kostbaar en schaars goed is in dit land. Ten noorden van het gebied ligt de Tensift rivier die mogelijk nog wel over het nodigewater beschikt.

In tegenstelling tot het paleis is het hier redelijk druk met voornamelijk oudere gasten die ook al is het Ramadan gewoon met een biertje/drankje aan het zwembad zitten.
Ik wordt weer keurig teruggebracht naar het hotel waar ik mijn fiets heb gestald. Een half uurtje fietsen en ik ben weer thuis. De prayer bij zonsondergang laat zich horen…er mag weer gegeten en gedronken worden…tot de zon weer opkomt!