De familie nog maar net uitgezwaaid of er komen alweer nieuwe gasten uit Joure.

Dit keer vrienden uit de familie dus hou ik het Fries er nog even in naast het Nederlands, Engels, Frans en Marokkaans, hhh!

Raak soms het (taal) spoor een beetje bijster hier en mix alles doorelkaar, hhh!

Het einde van de Ramadan is nu in zicht en gezien de temperaturen die in het verschiet liggen is dat maar goed ook.

Het is erg warm momenteel al is er soms ook een korte dip met een flinke onweersbui.

Een behoorlijke temperatuurschommeling die me dit keer dan ook een flinke griep bezorgd.

Twee dagen plat met koorts, hoesten en hoofdpijn en dat terwijl we bijna het einde van de Ramadan mogen gaan vieren met Eid Al-Fitr oftewel het Suikerfeest. Na 30 dagen vasten mag er nu onbeperkt gegeten en gedronken worden en dat is te merken want iedereen ziet er op zijn paasbest uit en loopt te slepen met dozen met koekjes en schalen met lekkers…een echt feest om te eten dus!

Ik laat me als hetzover is overhalen om “please” toch even naar de riad te komen nadat ik de lieve uitnodiging van Bouchra om bij haar thuis te komen ontbijten heb moeten afslaan.

Als ik een mooie foto van Inez, de dochter in een mooie rode jurk krijg is dat voldoende motivatie om uit mijn bed te komen en een kort verfrissende douche te pakken, die me even later het zweet alweer doet uitbreken. Ik pak een taxi en wordt met veel enthousiasme door de dames ontvangen in de riad. De tante van Astrid is ook weer in het land samen met een vriendin dus leuk om haar ook weer even te zien.

In de keuken wordt er gelijk een glas sinaasappelsap voor me geperst en ik krijg een soort gruttenpap voorgezet…eten is het devies, hhh!

Het is erg rustig de eerste dag van het suikerfeest. Bijna alle winkeltjes zijn dicht en veel mensen vieren het in familiekring lijkt het.

Ook de lokale eettentjes zijn veelal dicht en Rachid appt me dat er bij hem in de buurt geen eten te vinden is dus ga ik naast wat boodschappen op zoek naar iets van een sandwich voor hem…en Inez wil maar wat graag met me mee, dus gaan we gezellig met zijn twee op pad.

Nu is Suikerfeest wel een lastige als je diabetes hebt, want dan kun je je niet al die lekkere zoete koekjes, snoepjes en drankjes veroorloven.

Maar in overleg met moeders kopen we toch een lekker ijsje…je kan niet altijd nee zeggen, toch! Zeker niet als het Suikerfeest is.

Als we op een broodje voor Rachid staan te wachten komt hij al naar ons toe en lopen we even mee terug naar de winkel met een aantal poezen voor de deur. Inez is gek op katten en wil het liefst alle katten optillen en knuffelen en met haar mooie zwarte rastakrullen trekt ze veel aandacht van de mannen in de winkeltjes. De onderweg aangeboden snoepjes slaan we af maar de leuke rode babouches en een make-up borsteltje nemen we dankbaar aan en gaan dan naar een lekker plekje op zoek om te lunchen.

Ze weet precies wat ze wil, een broodje hamburger met frietjes en een cola(zero) en die eet ze dan ook helemaal op.

De man van het restaurant biedt haar nog een crêpe met chocola aan…maar nee, doe maar een schaaltje fruit zeg ik en hij begrijpt mijn signaal maar al te goed. Dan gaan we weer terug naar de riad waar ze vol enthousiasme aan haar moeder laat zien wat we hebben meegenomen.

Een bijzonder Suikerfeest zo...eentje met een minimum aan suiker maar wel zo leuk!

Ik ben inmiddels wel doodop, merk ik en dus gauw naar huis nu, tot groot verdriet van Inez.

Maar met een dikke “Bisou” neem ik afscheid en zeg ik tot de volgend keer en dan lacht ze gelukkig weer!

Gaat het goed met "Pitra", zeg ik en ze laat me gelijk haar naar mij vernoemde pop zien die ik voor haar uit Nederland heb meegebracht.

Tot gauw princess en ik zwaai met een knipoog.

De Eid Al-Fitr duurt drie dagen en de tweede en de derde dag gaat er alweer het een en ander open en is het enorm druk op straat met mensen.

De restaurants hebben het extra druk met en toeristen en Marokkanen.

Ik ga ook de tweede dag even naar de riad omdat Astrid er een paar dagen met de kids is en drink een kopje thee met een nieuw stel gasten uit Nederland die ik tijdens de vakantiebeurs heb gesproken... tot zoals spreekwoordelijk gezegd de man met de hamer komt en ik toch een paar dagen rust moet gaan pakken om uit te zieken…maar vanavond eerst moet er eerst nog gekookt worden dus helpt Bouchra me om een Tajine voor te bereiden. Boodschappen doen is nog lastig omdat bijna alle winkeltjes nog dicht zijn en ik kan met moeite wat kefta (gehakt) bij een restaurant kopen. In een mum van tijd tovert ze een verse tomatensaus met allerlei kruiden en die gaat hup in een bakje mee in mijn tas. Zelf nog even balletjes draaien met haar meegeleverde kruiden in een zakje en in wip staat er een tajine kefte op tafel. Het is erg druk en lastig om een taxi te vinden en terwijl Rachid een taxi staande houdt koop ik nog snel wat Marokkaans brood van een kar….thuis nog even opwarmen in de tajine en klaar is Kees!

En hij is heerlijk doch behoorlijk pittig, hhh!

De volgende dag gaat het gelukkig weer iets beter en kan ik ’s avonds even met de fiets op pad met Rachid om wat te eten op een terrasje.

Mijn lichaamstemperatuur lijkt weer wat normaal te zijn alhoewel mijn thermostaat nog wel wat moeite heeft…maar ja wat wil je als de buitentemperatuur hier ’s avonds nog tegen de 30 graden ligt. Toch is het ook wel heerlijk want het waait gelukkig een beetje als we om 23.00 uur weer ‘hellend naar beneden’ op de fiets naar huis zoeven. Morgen is het weer een gewone dag en gaat alles weer open!

Nog één dagje rust en alleen even op de fiets naar de Marjane om iets te eten op een terrasje.

Rachid is bij een vriend, chef kok in een restaurant, en in goede handen en ze gaan stappen in de Budhabar.

Dus pak ik om 20 h de fiets als de ergste hitte voorbij is en ga op pad…oeps! De ketting van de fiets loopt eraf als ik terug wil fietsen na het eten om 22h en dan is er geen reparatieshop meer open, als ie al in de buurt is…dus dat wordt een avondwandeling met de fiets aan de hand bij een heldere hemel en dat is helemaal geen straf. De temperatuur gaat de komende dagen nog verder oplopen tot de 42 graden en je voelt nu al dat het erg warm wordt morgen, heel warm! Hopelijk kan mijn thermostaat het dan allemaal weer een beetje bijhouden als er weer gewerkt moet worden.