Als de trein het station van Rabat Ville binnenrolt is het einde van de reis bijna inzicht.

Een aantal Italianen staan voor de deur van de trein te wachten totdat ik ze erop attendeer dat als we eruit willen we zelf de deur zullen moeten openen…en van schrik drukken ze bijna op de noodstop, hhh maar staan we nog net op tijd buiten voor de trein weer verder rijdt. Ik pak de tramlijn 1 richting Irfane die me naar Agdal, het nieuwe gedeelte van de stad brengt. Vanaf het station Avenue de France is het nog een klein stukje lopen naar het appartement al moet ik nog even zoeken naar het bekende zijstraatje.

Ook hier voelt het zo langzamerhand als thuiskomen daar ik al een aantal keren eerder in de wijk en het appartement verbleef. Wat nieuw is is dat me nu een warm welkom wacht en iemand de deur voor me opendoet…en dan kunnen we eindelijk gaan genieten van een relaxte week samen met weliswaar ook het nodige papierwerk.

Rabat is de hoofdstad van Marokko en een heerlijke stad om te ontdekken.
Met een Atlantische kustlijn van zo’n 60 km, rotsachtige baaien en fijne zandstranden is het in de zomermaanden een veel betere plek om te vertoeven dan Marrakech. Samen met de tweelingstad Salé, die aan de overkant van de riviermonding van de Bouregreg ligt, heeft het uniek historisch erfgoed weten te behouden en staat de stad sinds 2012 op de Unesco werelderfgoedlijst.

Maar het is vandaag de dag ook een moderne stad waarvan de ruim 570.000 inwoners wat terughoudender zijn dan de “Marrakechi”. Meer met de neus in de lucht lopen, zoals Rachid het noemt. Naast het administratieven hoofdkwartier van de overheid ontwikkelt zich steeds meer als zakencentrum door de komst van buitenlandse bedrijven en of-shore zones. Het is de combinatie van het goed bewaarde culturele erfgoed en de moderne ontwikkelingen die de stad aantrekkelijk maken. Niet te vergeten de ligging aan de kust en de mooie, schone en rustige omgeving. Geen opdringerige verkopers of brommerverkeer in de soeks en naast een prima metro verbinding door de stad (een kaartje kost zo’n € 0,50) en blauwe taxi’s die keurig volgens de meter naar je volgende bestemming brengen.

We beginnen met een etentje op mijn favoriete (piraten)schip “Le Dhow” en wagen ons daar aan de zwaardvis die we aan een hangende spies geserveerd krijgen. Er is live muziek op het voordek en de temperatuur is hier ’s avonds heerlijk naast het mooie uitzicht over de riviermonding. Daarna duiken we nog even onderdeks waar in een nachtclub setting de DJ’s de dienst uitmaken tot diep in de nacht. Een stijlvolle entourage waar je met een witte broek ineens vol in de blauwe spotlights staat, hhh.

De volgende dag merk ik pas hoe warm het overdag is en vooral hoe vochtig… duidelijk een zeeklimaat hier en daarmee ook anders dan Marrakech. Veel eerder dan in de loop van de middag de deur uitgaan lijkt weinig aangenaam en gelukkig is er een airco in het appartement om letterlijk bij te chillen.

Eind van de middag wordt het aangenamer en pakken we een taxi naar de surfclub en het restaurant La Table d’Amiral voor een verlate lunch ofwel vervroegd diner en is het heerlijk zitten met het uitzicht op het drukke strand en de rotsen aan de kust. Wederom vis -tagliatelle fruits de mer & calamaris- op het menu want die wordt hier dagelijks vers aangevoerd vanuit de haven. Marokko heeft vakantie…en dat is ook hier te merken.

Via de kasbah Oudayas en de Andalusische tuin kun je een mooie wandeling naar de corniche maken en vandaar weer een taxi pakken of één van de terrassen van de restaurants aan de kade.

Na een dagje thuiswerken en de papieren voorbereiden is er ook een bezoekje aan de dierentuin van Rabat.

Die ligt iets buiten de stad vlakbij het nieuwe busstation en het voetbalstadion maar is goed met een kleine taxi te bereiken. De Atlasleeuw staat - op een sokkel- aan de poort van het park en binnen kun je een echte mooie witte atlas leeuw zien…die met deze hitte wel in een diepe slaap in de schaduw ligt.

Verderop is er nog een atlas leeuwin met twee grotere welpen, toch wel een beetje de trots van het park.

Maar er is meer te zien zoals witte neushoorns, olifanten, giraffen en tijgers naast krokodillen, flamingo’s, wilde katten en apen. Het park is mooi en kindvriendelijk aangelegd en de entree is met € 7 ook goed betaalbaar evenals de drankjes & snacks in het park.

Op de terugweg komen we langs het voetbalstadion waar al een toestroom van mensen is. Het jeugdteam van Marokko speelt die avond tegen Mali in een halve finale om zich te plaatsen voor de Olympics wat na een spannende wedstrijd, verlenging en penalty’s uiteindelijk lukt.

Tja, en dan voor je weet gaat de laatste dag alweer in en moeten de laatste papieren gekopieerd en verzameld. De trein terug naar Marrakech geboekt en komt het onvermijdelijke afscheid langzaam maar zeker dichterbij. We nemen de volgende ochtend afscheid op het treinstation van Rabat en gaan ieder weer onze eigen weg. Ik terug naar Nederland om daar nog de laatste dingen voor het visum te regelen. Rachid terug naar Agadir om de hete zomermaanden aan de kust uit te zitten in de hoop dat we elkaar de volgende keer weerzien op Schiphol (inshallah).

Ik pak de trein naar Marrakech en zit samen met een bijzondere kletskous in de coupé, een dwergpapegaai oftewel een lovebird…zou het een voorteken zijn op de vlucht die komen gaat of toch iets anders?

Met een Europees paspoort voel ik me ieder geval wel zo vrij als een vogel en een bevoorrecht mens.

Iets wat niet voor iedereen vanzelfsprekend is…

Een kort bezoek was het dit keer maar zeker niet minder krachtig!

Het is tijd om te boarden......