Zondag 21 januari jl. was het dan eindelijk zover…na uitgebreid kerstvieren, oliebollen bakken en een leuke nieuwjaarsrally met de kids, nieuwjaarsborrels, bijeenkomsten, verjaardagen maar ook een afscheidsdienst was er nog een pittige week werken op de vakantiebeurs in Utrecht.

Maar eenmaal in de trein naar Amsterdam komt er dan toch langzaam een gevoel van berusting. Met een stel vrouwen die naar de modebeurs gaan, een moeder met twee kleine kinderen die mijn koffer in het gangpad bewaken en het trieste weer buiten verloopt de treinreis ondanks eerdere berichten van vertragingen gelukkig toch voorspoedig. Ook op Schiphol verloopt alles vlot en met een kleine vertraging in het vertrek kom ik toch redelijk op tijd aan in Marrakech. Snel nog een kaartje voor de taxi kopen voordat het avondtarief ingaat en dan op naar de stad.

Helaas zijn de reparatiewerkzaamheden aan het appartement waar ik naar toe zou nog niet klaar dus heb ik iets anders moeten regelen als verblijf. Maar dat is gelukkig gelukt op een mooie plek in de nieuwe wijk Gueliz. Rachid komt met de bus vanuit Agadir ook naar Marrakech maar staat met pech langs de weg dus heb ik alle tijd om me even rustig te installeren voordat we afspreken. De ochtenden eerst genieten van het zonnetje op het balkon terwijl beneden het straatleven alweer in volle gang is en de karren met aardbeien, frambozen, sinaasappels en bananen me aan mijn neus voorbij rijden. GoodmorningMadam, roept de parkeerwacht die beneden staat, Ca va?
Qui merci, ca va alhamdullaha?

Tja, en dan is het na een paar dagen van bijkomen tijd om plannen te maken.
Op zoek naar werk en natuurlijk zo snel mogelijk een bezoekje aan de riad brengen dus stuur ik Bouchra een appje of ze in de riad is en pak ik even later de bus naar de Medina.Als ik weer voor het eerst door de Medina loop na de aardbeving valt het me op dat alles er eigenlijk redelijk als vanouds uitziet.Met een paar plekken waar je wat schade ziet en ook plekken die heel mooi zijn opgeknapt.Ze hebben de tijd goed benut zo te zien en gezorgd dat alles weer zo goed als mogelijk kan door draaien.

Bij de riad ziet het er echter minder goed uit. Er staan bouwzakken voor de deur en de voorgevel staat gestut met houten planken en balken.Ook de hal staat vol met bouwmaterialen en in een bijna lege patio tref ik Bouchra en Aziz en een bouwvakker aan.Na een omhelzing met de eerste twee stel ik me voor aan de bouwvakker die doofstom blijkt zijn en me verlegen begroet.Maar na een kopje thee met zijn allen is het ijs snel gebroken.Ook Mohamed, de man van Astrid is er dus kunnen we even bijpraten..
De andere Mohammed ligt helaas ziek in bed en slaapt.

Na de thee maak ik een rondje door de riad en realiseer me dat die voorlopig nog niet klaar is om weer gasten te ontvangen. De kamers Rosa en Fleur die aan de voorgevel grenzen staan nog vol in de bouwsteigers en overal ligt en hangt bouwstof.Eenmaal boven op het dakterras wordt ik wel verrast door Saffran, deze kamer heeft een prachtige metamorfose gehad.

Als Bouchra is omgekleed…ik zie dat ze een nieuw werktenue heeft, één van mijn laatste projecten tijdens mijn werk in de riad…gaan we gezellig samen de stad in en drinken we een kop koffie bij Kechmarra op het dakterras.Ook haar huis en van haar familie is beschadigd dus woont ze tijdelijk in bij haar zus. De zus waar ik vorig jaar op het geboortefeest ben geweest en ik kan me enigszins voorstellen hoe dat daar dan nu zal zijn met nog meer mensen in huis, pfff.
Ze vraagt of ik het leuk vind om met haar mee naar huis te gaan maar het is al laat en ik weet dat het nogal ver buiten de stad is dus besluit ik terug te gaan naar Gueliz en nemen we afscheid bij de bushalte.
Maar met de belofte om elkaar gauw weer te zien.

De volgende dag komt er echter via Astrid een foto van de riad bij me binnen. Op de foto is de voorgevel van de riad helemaal ingestort.Eerst denk ik nog dat het een oude foto is, tot het besef komt dat dat helemaal niet kan en blijkt dat diezelfde avond van mijn bezoek alsnog de hele voorgevel is ingezakt.Tja, en dat is niet alleen een tegenslag maar verandert ook de zaak want dan is er geen sprake meer van een restauratie maar van herbouw waar andere vergunningen voor nodig zijn en dat duurt even, pff wat een toestand!

Na ruim een week hoop ik dat het appartement dan toch eindelijk wel klaar is, maar nee helaas, de bouwvakkers hebben vertraging en zijn deels ziek dus mijn hoop om daar nog naar toe te kunnen verhuizen verdwijnt langzaam maar zeker. Dus weer op zoek naar een andere plek om de financiën nog wat te drukken.
Buiten het centrum is het huren voordeliger dus kom ik weer uit in de buurt van de Marjane in de weg naar Casablanca.
Bij een jonge advocaat die boven zijn kantoor een aantal appartementen verhuurd.

Anders dan in Nederland kun je hier nog wel vrij eenvoudig iets vinden.Zelfs na een aardbeving is er gelukkig nog voldoende te huur, in de particuliere sector weliswaar en dus niet betaalbaar met een gemiddeld lokaal salaris.

Maar voorlopig heb ik weer even een dak boven mijn hoofd maarlijkt het er ook op dat ik ook hier weer opnieuw moet beginnen met het opbouwen van een toekomst…