Het is een vraag die ik best vaak krijg: Wat maakt Marrakech zo bijzonder (voor jou)?
En al is de Rode, voormalige oase, stad niet direct mijn favoriete stad in Marokko…ze heeft iets magisch!

Wat magisch is, is soms moeilijk te (be)vatten en te omschrijven maar de manier waarop het je zintuigen op scherp stelt is er in ieder geval een zinnenprikkelende ervaring die het heel bijzonder maakt.
De felle kleuren, sensuele geuren, geluiden, bewegingen en smaken komen ongefilterd binnen en je voelt alles in je lichaam op scherp stellen.Voor sommige een overweldigende ervaring merk ik, voor anderen een openbaring. Vooral het spektakel ‘s avonds op het Djemaa El Fna plein is daar een goed voorbeeld van.

Maar wat de stad misschien wel het meest bijzonder maakt is dat het op cultureel gebied niet alleen een smeltkroes is van culturen en historisch erfgoed maar de gelijktijdigheid van het niet gelijktijdige.
Er hier allerlei elementen uit verschillende tijdperken zich op hetzelfde moment manifesteren.De waterdragers, slangenbezweerders, hennadames, verhalenvertellers uit een ver verleden, de ezeltjes die door de stad hun vracht afleveren niet onder doen voor de luxe auto’s, grote tv schermen en chique restaurants.Tel daar nog het Noord-Afrikaanse tropische klimaat en een laissez faire vibe bij op dan vat ik de magie van Marrakech enigszins samen.

De Koutoubia, waarvan de top van de minaret momenteel in de steigers staat is het grote boegbeeld van de stad en staat aan het begin van het grote plein.Aan het eind van het plein/begin van de souks Semmarine prijkt nu een grote Marokkaanse vlag op de Kharbouchmoskee die het zonder minaret moet doen na de aardbeving.

De prayers die vijf keer per dag door de stad galmen verbergen geenszins de heersende religie van het land. De islam, de staatsgodsdienst, die sinds de komst van de Arabieren in de 7e eeuw grondwettelijk is vastgelegd bevat 98,7% van de bevolking.
De twee andere religies die worden erkend zijn het Christendom(1,1%) en het Jodendom(0,2%).Mij geeft de oproep tot het gebed door de muezzin zowel een mystiek als een gevoel van saamhorigheid maar dat geldt niet voor iedereen.

Marrakech, ik ben er vaak en soms ook lang en de stad blijft me boeien en al leer ik het steeds beter kennen, ik ontdek ook telkens weer iets nieuws.
Zoals vandaag wanneer ik van plan ben om een bezoekje aan Musée Boucharouite te brengen.Ook wel het vrouwenmuseum genoemd. In een oude riad worden hier de kleden van de Berbervrouwen uit het Atlas gebergte tentoongesteld dus vast een bezoekje waard.Het ligt aan de noordkant van de Medina en even zoeken voor je het kunt vinden.Bijna in de buurt tref ik een leuk nieuw eettentje dus strijk ik even op het sfeervolle dakterras neer van Café-restaurant Bigua van de twee gelijknamige broers voor een verse jus en vervolg daarna mijn weg naar het museum.

Na enig zoeken kom ik uit bij een open terrein waar bouwvakkers druk aan het werk zijn.Hier is ws. het één en ander ingestort lijkt het en zijn ze alles nog aan het opruimen.Het museum zelf is dicht en binnen zijn ze nog druk aan het renoveren.
Ik groet de bouwvakkers even die net aan hun lunch zitten en verlaat dan weer via de brokstukken de gang. Ook hier is nog het nodige werk te verzetten voordat de mooie kleden weer aan de wanden kunnen hangen. Hopelijk ergens in maart volgens de opzichter.