Naast een gezellige verjaardag en een romantische Valentijnsdag kom ik natuurlijk ook voor meer serieuze zaken naar Marokko.

In de afgelopen weken daarom alvast ook een oriëntatie gedaan met betrekking tot werk in de toekomst.Wat me vooralsnog een opdracht voor een rondleiding in Marrakech van een groep gasten heeft opgeleverd en een sollicitatiegesprek bij de Nederlandse Ambassade in Rabat.
Het is slechts een begin en nieuwe hoop op een toekomst in Marokko maar waar ik erg naar uitkijk om hier op wat voor manier dan ook vorm aan te kunnen geven.
En zo de combinatie met Nederland te kunnen blijven behouden. Al zal ik op het gebied van wonen nu wel andere keuzes moeten maken.

En die eerste rondleiding als gids/reisleidster heb ik inmiddels achter de rug en dat was een hele leuke ervaring.

Het gezelschap bestond uit drie gezinnen, allemaal afkomstig uit Amsterdam. Met welliswaar ook een Duits tintje gezien de achtergrond van één van de families. Dus kon ik ook de Duitse taal nog even oefenen met een vader, moeder, twee kinderen en een oma.Ik vang ze op bij Pikala na hun fietstour door de stad, waar ook Rachid net terugkomt met een Franse groep.Tenminste twee van drie gezinnen want het Duits/Nederlandse gezin gaf de voorkeur aan het zwembad om na een late vlucht even te acclimatiseren en staat al te wachten als ik aankom.
Ik informeer naar de fietsgroep en krijg te horen dat ze verlaat zijn ivm een later vertrek. Dus probeer ik het restaurant waar we een reservering hebben voor de lunch te bellen om deze afspraak ook enigszins te verzetten.Maar na ruim een kwartier met een muziekje in de wacht te hebben gestaan haak ik maar af.
Gelukkig komen ze even later toch aanfietsen en kan ik ze nog op tijd meenemen naar de mooie binnentuin van Le Jardin voor een heerlijke lunch.

Heeft u een reservering vraagt de dame bij binnenkomst? Jazeker, zeg ik!
Als het goed is op naam va Dades Reizen maar na lang zoeken kan ze niks vinden.Inmiddels hebben we al een plekje toegewezen gekregen op het hoogste dakterras en een drankje besteld.
Als we het eten bestellen vraagt ze nog een keer of we gereserveerd hebben waarop ik Astrid toch maar even bel om e.e.a. te checken.Blijkt dat zij gisteren ook een tijd aan de lijn heeft gehangen zonder resultaat. Gezien het erg druk is wordt het even spannend of we wel kunnen blijven zitten.Maar gelukkig zijn de gasten al druk aan het bestellen dus komt het allemaal goed.
Wel weer een mooi voorbeeld dat de dingen hier vaak toch anders lopen dan gepland en de nodige flexibiliteit, vertrouwen en geduld hier een schone zaak zijn.

Na de lunch staat er een bezoekje aan de Ben Youssef Madrasa oftewel de Koranschool gepland en is het mijn taak om ze door de nauwe straatjes van de Medina hier naar toe te brengen en ze het één en ander te vertellen over een bijzonder stukje geschiedenis naast een mooi voorbeeld van de Islamitische en Moorse architectuur.
Dus koop ik bij de balie 14 kaartjes en bedank de gids van het complex voor het aanbod om ons rond te leiden.

Daarna vervolgen we onze weg door naar Rab El Kedima het zgn. kruidenpleintje met een “lesje” onderhandelen in de souks als de kids een kameeltje willen kopen en paps een zonnebril.Een spel waar je met de nodige spelregels een leuke gebeurtenis van kan maken.Op het voormalige slavenpleintje pleintje strijken we even neer op het terras van Terasse des Epices voor thee/nos-nos of en koffie speciaal met verschillende kruiden en kan iedereen even lekker rondneuzen tussen de ambachtelijke koopwaar, kruidenwinkeltjes en dieren.

Daarna door naar het grote plein waar inmiddels de eetstalletjes worden opgebouwd en de straatartiesten aan hun avondprogramma beginnen.
Twee families begint nu hun late avondvlucht wel op te breken dus laat ik de chauffeur voor hen iets eerder komen en breng ze dan naar de afgesproken plek waar de bus al klaarstaat.Met de andere familie maak ik nog een rondje langs de slangen, plantenmarkt en artiesten en kopen we een lekker ijsje/verse jus bij één van de vele fruitktraampjes.
Wat verse dadels en nootjes mee en ze willen alvast een mooie sjaal voor hun woestijntocht kopen dus gaan we wederom de onderhandeling in na een uitgebreide pas en wikkel instructie. Daarna eten bij één van de vele stalletjes (nummer 97) op het plein.
En dan is het tijd om ook voor hun de chauffeur te bellen en stappen ze even later moe maar blij in de bus terug naar het hotel.Een hotel iets buiten het centrum omdat onze eigen riad nog geen gasten kan ontvangen.

Zelf ben ik ook moe maar voldaan en blij dat de pijnstillers voor mijn knie me door deze dag heen hebben geholpen.Waarmee ik me wel realiseer dat dit mijn hoogste prioriteit op gezondheidsgebied nu is, wil ik ook dit werk blijvend kunnen doen. In dat op zicht zou een baan bij de Ambassade wellicht een betere uitkomst bieden maar dat heeft weer andere voorwaarden zoals een werk- en verblijfsvergunning, en mogelijk ook het beheersen van de Franse of Arabische taal.

Het blijft allemaal nog spannend.