Zoals “gewoonlijk”begin ik mijn dag met een lekker & gezond ontbijtje en dat is tevens een mooi moment om plannen te maken voor de komende dagen. Want naast een portie rust & ontspanning kan een bezige bij natuurlijk niet heel lang stilzitten zonder ook maar iets te doen, ik ken mezelf, hhh!

Maar het belangrijkste eerst en dat is o.a. Marokkaanse dirhams en de grote boodschappen in huis halen.
Want op een fles water, frisdrank, yogurt, fruit en 30 eieren naast de uit NL meegebrachte zaken kan er niet lang worden gebivakkeerd.
Helaas is er geen fiets meer in huis dus loop ik naar Allal El Fassi Boulevard, waar vast een bank is te vinden. Iets verderop zit een mega grote Marokkaanse supermarkt waar ik bijna alles wel kan kopen.Een korte lunchpauze bij Zahret El Sham voor een shoarmarol & advocado jus en enige rust voor mijn knie alvorens weer verder op pad te kunnen.

Als ik het drukke kruispunt oversteek loop ik regelrecht tegen een enorm grote tent vol met schapen aan…ah ja, natuurlijk de voorbereidingen voor het grote offerfeest zijn hier al begonnen. Alle Marokkanen zullen in de komende week weer op zoek gaan naar een schaap of lam voor de Eid Al Adha en de prijzen van de verschillende soorten liegen er niet om.
Hier staan ze dus! Nu nog lekker te eten van de balen hooi en te wachten tot ze zelf worden opgegeten.

De jaarlijkse rituele slacht is nog steeds een beladen onderwerp in de westerse samenleving maar hier is het een gewoon verschijnsel rond een belangrijke traditie.Even flitst de kleine “Rambo” door mijn hoofd die zo gezellig met me mee dartelde en meedronk tijdens het melk geven aan de kalfjes op de boerderij.Maar de ratio volgt al snel en herinnert me aan de vele koeien, kippen en schapen die er elders ook voor de consumptie worden geslacht, de dieren eenzelfde lot tegemoetgaan en de omstandigheden een stuk slechter.
Bijna komt de geur van de doodsangst in de markthal me dan weer tegemoet als ik de kooien en hokken vol met gehavende kippen in gedachten voor me zie.Iets wat hier deel uitmaakt van het straatbeeld en in Nederland vooral achter gesloten deuren gebeurt.
Relativeren dus maar weer, één van de kunsten in het leven als je het mij vraagt en een geschenk door te reizen.
Iedereen heeft zo zijn eigen gewoontes, rituelen en tradities of die nu gekoppeld zijn aan een religie, cultuur of gewoon omdat je ze jezelf hebt eigen gemaakt.
Van een dagelijks ontbijtje tot een traditioneel stukje vlees op tafel.
Dus haal ik dan toch maar kant & klaar wat gehakt en kipfilet direct van de slagerijen met twee tassen vol boodschappen pak ik een taxi terug naar het appartement.

Als ik vlak voor de deur de zware tassen even neerzet om de sleutel te pakken komt ze miauwend naar me toe en ik herken haar meteen.Zou ze mij ook herkennen of heeft ze gewoon honger.Ze neemt mijn blik mee naar rechts en toont me haar 4 kittens in een hoekje voor de ingang.
Vorig jaar was ze zelf slechts een paar maanden oud en veel bij ons over de vloer.
Nu lijkt ze nauwelijks veel groter en is ze moeder van vier.
Iets verderop vind ik een doos in een elektriciteitskastje waar de kleintjes inmiddels naartoe zijn gewaggeld.
Ai, tranende en ontstoken oogjes bij drie van de vier zoals je zo vaak ziet in de vele nestjes hier op straat. Maar ze zijn levendig dus misschien ben ik nog op tijd om een handje te helpen….Comme D’habitude!