Lekker een dagje thuisblijven, een wasje draaien, de kittens verzorgen en na lange tijd weer eens op een boek op schoot in een tweede poging om me te verdiepen in een familiegeschiedenis om meerinzicht te krijgen in de levenswijze binnen de islamitische cultuur, man-vrouw verhouding, politieke achtergronden, etc.
Misschien ook om het onbegrip en soms vijandigheid t.o.v. het islamitische geloof & Marokkaanse cultuur een soort van tegenwicht te kunnen bieden waar nodig…inshallah!Maar eigenlijk vooral om zelf te beamen dat de verschillen tussen christenenen en islamieten niet zo groot zijn als vaak wordt gedacht…..

Maar Marokko zou Marokko niet zijn als de dag niet opeens blijkt hele andere plannen voor me in petto te hebben.
Want een berichtje van Bouchra zorgt ervoor dat ik al snel weer op weg ben naar de riad voor een “rendez-vous” met haar en haar dochter Inés.
En een weerzien met mijn twee grote vriendinnen, die qua leeftijd mijn dochter en kleinkind hadden kunnen zijn, is natuurlijk onweerstaanbaar.

Ik bestel een taxi via InDrive waar ik me weer als mijn alter ego Malika aanmeldt. Ik moet wel eerder uitstappen zegt de chauffeur als we bijna bij Paleis Bahia zijn, want daar zijn teveel reguliere taxi’s en hij wil niet zijn auto danwel rijbewijs kwijtraken omdat de “mafia” zoals hij ze noemt gedonder gaan geven.
Het Marokkaanse “Uber” is zo te horen nog niet een geaccepteerde manier van vervoer, hhh!

Bouchra moet nog werken tot 18.00 uur maar dat geeft mij mooi de gelegenheid om samen met Ines mijn opgeslagen spullen in de riad te zoeken en vervolgens te sorteren op wat hier blijft/gebruikt kan worden of wat mee terug kan naar Nederland…toch ook een soort huishoudelijk klusje al gaat hierdoor het boek voorlopig weer even aan de kant, hhh!
En dus duiken we samen de salon in waar een enorme hoeveelheid spullen staan opgeslagen.

Als het werk erop zit nodigt ze me mee uit om mee te gaan naar het nieuwe appartement wat ze heeft gekocht voor haar en haar familie zo’n 20 km buiten Marrakech.
Het is nog niet helemaal klaar maar we kunnen er wel even naartoe voor een bezichtiging en een kopje thee…
Dus pakken we eerst een petit taxi naar Bab Doukhala om vervolgens over te stappen in een grand taxi naar Tamensourt.
We passeren het district waar Mouna haar zus woont en zij ook tijdelijk verblijft na de schade aan hun huis in Marrakech.
Hier was ik zo’n anderhalf jaar geleden uitgenodigd op het geboortefeest van Noor, de derde dochter van haar zus.
Helaas hoor ik dat het niet zo goed gaat met de kleine Noor omdat ze een hartafwijking heeft en het de vraag is of dit operatief kan worden hersteld op een gegeven moment.
Maar fijn dat zij nu met hulp van de bank een appartement heeft kunnen kopen al betekent dit wel dat ze elke dag straks minstens een uur per dag in de taxi zit met de nodige wachttijd.

We kopen bij de een patisserie wat lekkers voor bij de thee en lopen door de levendige wijk naar het appartement.Het is een mooi appartement met een speeltuin voor de deur en veel winkels, eet- en koffietentjes en ook een school voor Ines in de buurt straks.

Het is niet eenvoudig om als Marokkaan een eigen woning te kopen, want ook al heb je een vast contract dan zijn de lasten relatief erg hoog en gaat soms het gehele salaris rechtstreeks naar de bank omdat die geen risico wil lopen.En dan blijft er heel weinig over om van te leven anders dan de fooien die ze krijgen.Tel daar nog de kosten van medicijnen voor een zieke moeder bij op dan kunnen ze eigenlijk niet rondkomen dus en daarom heel logisch dat familieleden elkaar steunen, dat kan niet anders.

Maar we genieten nu even van een lekker stukje taart en een paar zoete croissants bij een lekker kopje Marokkkaanse muntthee en leuk om Bouchra weer zonder hoofddoek te zien en haar mooie zwarte haren te bewonderen.

Als het al donker is zoeken we de taxi weer op, maar niet zonder eerst nog een ijsje te halen voor Ines die moe begint te worden en lekker tegen ons aanhangt op de achterbank van de taxi…weer terug naar Bab Doukhala in Marrakech.

Daar staat neef Ayoub met de brommer waar ze mee terugrijden naar het huis van haar zus.
Nog een dikke afscheids “bisou” en een bye, bye voor ik weer in een taxi stap, terug naar huis!