Vandaag gaat het lukken, ik voel het!
De zondag begint letterlijk met een heerlijk zonnetje en Rachid heeft alleen vanmiddag een tour dus lekker uitslapen, uitgebreid ontbijten, smalltalk & bigtalk.
Als hij na een zoen de deur achter zich trekt om op weg naar de medina te gaan, pak ik mijn boek op schoot…en plof dan neer in het zonnetje, op het balkon.

Klaar voor het verhaal van de familie Finani uit Kenitra. Het verhaal van Ider en Saïd, dat niet opzichzelf staat want het is ook het verhaal van veel andere Marokkanen met een emigrantenverleden. Goed om te kennen ook als vervolg op mijn eerdere onderzoek voor de Masterthesis.
Geschreven door Greta Riemersma, de vrouw van Saïd, waarmee hij samen op zoek gaat naar zijn geschiedenis als ze in 2007 verhuizen naar Kenitra, zijn geboortestad in Marokko.

Ze ontdekken dat zijn vader Ider meevocht aan de Franse zijde tegen de Duitsers tijdens WOII en zich daarna aansloot bij het gewapende verzet tegen de Fransen. Hij na een echtscheiding opnieuw trouwde met de dertienjarige Tamou, Said’s moeder met wie hij negen kinderen kreeg en als gastarbeider terugkeerde naar Frankrijk.
In eerste instantie een dubbel gegeven lijkt qua loyaliteit maar uiteindelijk een puur praktische reden heeft.

Een familiegeschiedenis die niet alleen veel inzicht geeft in de gebeurtenissen binnen de familie maar veel informatie verschaft over de rol van Frankrijk in Marokko die nog steeds terug te vinden is op allerlei fronten.
Evenals de Arabieren en Spanjaarden hebben de Fransen een aanzienlijke invloed op het land gehad.Marokko aanvankelijk als een Frans protectoraat werd beschouwd maar in de werkelijkheid een Franse kolonie was.
Kenitra als voorbeeld eengespleten stad was, strict gescheiden in een Frans deel & Marokkaans deel.

Veel Marokkanen geloofden dat Frankrijk het land alleen maar goeds bracht maar een steeds groter deel zag ook dat het vooral eigen belang was van waaruit de Fransen handelden.Ze hadden formeel gezien het bestuursstsysteem van de sultan danwel intact gelaten maar in de praktijk hadden de Marokkanen nauwelijks nog iets te zeggen.
Hierdoor kwam een grote groep in verzet en verenigde zij zich in 1943 in
Parti de l’Istiqlal (wat onafhankelijk betekent in het Arabisch)
Samen met andere partijen en milities zorgden ze ervoor dat Marokko uiteindelijk in 1956 definitief onafhankelijk werd.

Het leert me meer en meer over de geschiedenis van het land.Tijdens mijn onderzoek bleek er nagenoeg geen kennis te zijn over het Marokko van weleer en bv. hun rol tijdens de WOI en WOII.
Door hun strategische ligging interessant voor de Amerikanen(geallieerden) en dienend onder het regime van de Franse vlag waarbij veel Marokkaanse soldaten het leven verloren ook al was het niet hun oorlog.

Maar dan is het tijd om te gaan koken want we hebben een gast aan tafel vanavond…all in the family in het land van ook hun vader.
Met nog een paar boodschappen uit het winkeltje om de hoek, tover ik een tonijnsalade inelkaar en bereidt ik een grote pan spaghetti bolognese voor…ik denk dat de mannen wel honger hebben als ze straks komen.