Met zijn drieën aan het ontbijt.
De jongere broer van Rachid is in Marrakech voor een paar dagen en natuurlijk niet gezellig om hem alleen in de kamer van zijn broer te laten verblijven.
Hij werkt als visser in Agadir, een zwaar beroep ook als 25- jarige waar ze soms een aantal dagen achtereen op de oceaan blijven en altijd paraat moeten staan van ‘s’ochtend vroeg tot ‘s avonds laat en de nachten vaak weinig slaap kennen. Marrakech is dan een welkome afleiding ook al zijn zijn ouders daar niet echt blij mee, gezien het ook de nodige verleidingen met zich meebrengt.Des te meer een reden voor Rachid om met zijn “broertje” op te trekken en hem onder zijn vleugels mee te nemen als hij hier is.

Een fijne gast in huis die verknocht is aan zijn telefoon maar ook zichtbaar geniet van samen eten met kaarsen en muziek.
Hij drinkt niet, want dat is taboe binnen de familie.
Rachid is in dat opzicht dan ook niet bepaald een voorbeeld voor zijn broertje maar voelt zich ondanks zijn eigen keuzes en manier van leven toch ook verantwoordelijk voor de normen & waarden binnen zijn familie.
Dus dat de twee mannen er een andere levenswijze op na houden staat buiten kijf.

Allebei geboren in Sidi Ahmed Essayeh, een klein kustplaatsje ten zuiden van Essaouira, de hoofdstad van de gelijknamige provincie in de regio Marrakech-Safi.
Ooit had het de grootste haven van Marokko waar handelsreizigers uit Nederland, Portugal, Afrika en het verre Oosten hun koopwaar wisselden en de visserij een belangrijke inkomstenbron was en nog steeds is. Een plaats waar verschillende culturen, religies en stammen elkaar ontmoeten en samenleefden waardoor er een open cultuur ontstond.
De “Gate of tolerance” de belangrijkste poort naar de haven staat hiervoor nog altijd symbool waar de invloeden van het islamitische, joodse en christelijke geloof zijn terug te vinden, maar ook Romeinse en Griekse.Nog steeds staan de inwoners van Essaouira erom bekend dat ze ‘het hart van de tolerantie’ hebben en hiermee meer open minded zijn dan op andere plekken in Marokko.

Deze tolerantie had een sterke aantrekkingskracht op zowel binnenlandse als buitenlandse schilders en artiesten die geïnspireerd werden door het leven in de haven, de Afrikaanse invloeden en “Gnaoua” muziekstroming.Essaouira werd tevens een trekpleister voor hippies en voor legendes als Jimi Hendrix evenals de stadswallen, die het filmdecor vormden voor de Games of Thrones serie.Hier is nog steeds duidelijk te zien dat Marokkanen van kunst & muziek houden en dat naast professionele schilders met een opleiding, het grootste gedeelte autodidact is en vooral uitdrukking geven aan hun gevoelens.Met kenmerkende eigenschappen zoals, doorzetten, zelflerend, creatief en oplossend maar ook onorthodox cq. niet altijd conventioneel.
Ik zie dit alles terug in Rachid waardoor ik me ws. ook zo voel aangetrokken tot zijn persoonlijkheid.

Het is uiteindelijk een stuk grond wat de familie richting Agadir brengt en ze verhuizen naar Inezgane aan de zuidkant van de stad, net boven het Nationaal Parc Souss-Massa.Hij is een jaar of acht maar voelt zich er uiteindelijk niet thuis, het vissersleven is niet aan hem besteed en als 15 jarige verlaat hij het gezin om terug te keren in Essaouira waar hij aan de slag gaat in een Artisanal waar o.a. producten van Thuja hout(wortels) worden verkocht. Waar hij zo’n tien jaarlater een Duits meisje ontmoet als hij in een strandtent werkt en ze vrij snel trouwen om samen naar Duitsland te gaan. Want een leven in Marokko ziet zij niet voor zich.
Het huwelijk duurt niet lang want ook een visum voor Duitsland blijkt geen sinecure.
Corona kondigt zich aan en om de schade en schande van een echtscheiding in Marokko enigszins te beperken verlaat hij Essaouira om te gaan werken in Marrakesh, waar ik hem ontmoet.

Ondanks de afstand en verschillende levenswijzen zijn de familiebanden sterk, merk ik wel.Zijn oudste zus is getrouwd met een traditionele Marokkaanse man en heeft twee dochters, die ik regelmatig via de telefoon hoor en hoe ze Rachid in het Marokkaans de oren van het hoofd kletsen.Zijn zus draagt een sluier begrijp ik van Rachid en ze wonen een stuk zuidelijker aan de kust van Marokko in de buurt van Laayoune.Zijn drie jongere broers wonen nog thuis waarvan de twee jongste nog op school en de oudste daarvan dus werkt in de visserij net als hun inmiddels gepensioneerde vader.
Zoals zijn moeder hier eerder was met zijn twee jongste broertjes zo is het nu gezellig weer eens de oudste van de drie over de vloer te hebben.

Family matters…blijkt ook uit een plotselinge aanvaring tussen de broers die avond.
Er is een foto in de familieapp. verstuurd die het daglicht daar eigenlijk niet kan verdragen, begrijp ik.
Er volgt een heftige discussie om vervolgens te kijken of de impulsieve actie van zijn broertje nog enigszins terug kan worden gedraaid…anders valt er nog het een en ander uit leggen tijdens de familie bijeenkomst voor de aankomende Eid al-Adha, pffff!