Het land van Don Quijchote…

Vanaf het mooie Baskenland in het noorden zet ik mijn route voort naar beneden naar het midden van Spanje.
Het eerste stuk nog door de bergen, wat me aan Oostenrijk/Zwitserland doet denken maar dan met Spaanse huizen en een lekkere temperatuur zo in november, alvorens het veelal vlakke binnenland in te rijden.

Tja, en daar heb ik opnieuw een keuze moeten maken want alles in het hart van España is nieuw voor mij en er liggen een aantal aantrekkelijke regio’s blijkt uit mijn oriëntatie.
Als wijnliefhebber zou ik graag La Rioja in duiken of daar een stukje van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela lopen, al is het maar klein gezien mijn belemmerende knieën.
Ook het ongerepte Extremadura met natuurparken lokt.
Madrid staat al heel lang op mijn stedenlijstje en ook de hoge bergen en half-woestijn van Navarra trekken.

Maar uiteindelijk richt ik toch mijn pijlen op Castilië la Mancha ten zuiden en oosten van Madrid met de historische stad Toledo & de molens van La Mancha in het land van ridder Don Quijchote.
Historisch interessant (Toledo is Unesco werelderfgoed) romantisch avontuurlijk(met de avonturen van ridder Don Quijchote die zich hier hebben afgespeeld) en natuurlijk heb ik iets met windmolens, de traditionele tenminste.
Bovendien ligt het op de route en qua tijd om het te bezichtigen is het prima te doen voor een eerste keer.

Dus boek ik een hotel in Toledo om een sightseeing by night te kunnen maken en de volgende dag naar de Molinos de Viento in Consuegra.Beetje spannend om mijn auto voor het eerst iets verderop op een openbare parkeerplaats achter te laten maar het is veilig verzekert de receptioniste van het hotel me.En dus wandel ik daarna door naar de stadspoort waar de bestrating eromheen flink gerenoveerd wordt.

Een niet al te lange wandeling want de straten zijn redelijk stijl dus dat vergt hier de nodige inspanning.
Maar binnen de poort is het één groot museum en ademt het een eigenlijk veel te mooie middeleeuwse sfeer uit met de prachtige verlichting overal doch zeer mijn moeite van het bezoeken waard.

Na een Spaans ontbijtje bij Cafetaria Paris om de hoek van de Plaza de Toros(de stierenarena) met een Pulga tortilla beicon(broodje ei met spek) tref ik mijn auto gelukkig in ongeschonden staat weer aan op de parkeerplaats dus op naar het zuiden…naar het mooie Andalusië met een toeristische highlight na zo’n 60 km.

Daar kan ik gelukkig met de auto tot aan de molens rijden.Met camper & aanhangers is dat gezien het stijgingspercentage niet toegestaan.

De molens vormen samen met het kasteel een onmiskenbaar en bijzonder beeld in het landschap.Twaalf van de oorspronkelijk dertien molens zijn hier behouden en vijf ervan hebben nog een werkend mechanisme.En in één ervan (Bolero) zit ook de plaatselijke VVV en die kan worden bezichtigd.De molens zijn er gekomen door de omliggend regio La Mancha om te zorgen dat er graan kon worden gemalen als de rivieren niet genoeg stroomden.
La Mancha (Al-Mansja in het Arabisch) betekent land zonder water dus waren ze simpelweg het antwoord op een economisch probleem.
De link met Don Quijchote(geboren in La Mancha) komt door het boek met de komische reisavonturen van deze heldhaftige edelman die meent dat hij een dolende ridder is die herbergen aanziet voor kastelen en windmolens als reuzen.Doldwaze verhalen en lijkt me leuk om toch een keer te gaan lezen na dit bezoek: de vernuftige edelman Don Quijchote van La Macha - Miguel de Cervantes.

Nu dwaal ik hier even rond tussen de molens en bezichtig ik moulin Rucio alvorens door te rijden richting Cordoba/Sevilla.