En dan is het tijd om te boarden bij de Maria Dolores, waarvan de laadruimte met een twintigtal auto’ s en een aantal Duitse motoren wordt gevuld en ikeen lekker plekje buiten op het bovendek zoek.
Gelukkig is de wind gaan liggen dus wordt het een rustige overtocht van zo’n 45 minuten. Ook de deining blijkt goed te doen met de backup van een reistabletje tegen zeeziekte, hhh!
Na een gladde en glinsterende straat van Gibraltar komt het vaste land van Marokko al snel in zicht en arriveren we in de haven van Tanger Ville.Wel zo leuk als Tanger Med leek me, wat buiten de stad ligt en vanwaar de boten uit Algeciras aanmeren.

Even wennen aan de douane hier want die blijkt aan boord te komen. Dus moet ik, al buiten, weer terug aan boord lopen met mijn paspoort om nog een stempel te halen.
En daarna in de wachtrij bij de douane voor de auto waar, ondanks het kleine aantal auto’s/motoren maar met maar 1 beambte, het nog even duurt voor ik die kan passeren.

Op basis van mijn Nederlandse kentekenbewijs krijg ik een tijdelijke carte gris voor Marokko en mag dan door naar de controle.
Heeft u een drone bij u vraagt de eerste controleur, terwijl een andere aandachtig mijn wegenkaart van Marokko binnenste buiten keert. Een geweer? Na een duidelijke nee van mijn kant, komt dan nog een derde met “Snuf” de hond de binnenkant van de auto even besnuffelen en mag ik doorrijden.

Eenmaal de haven uit komt er een eerste reactie op mijn Nederlandse nummerbord “welkom in Marokko” van een aantal voorbijgangers en parkeer in kort aan de rand van het centrum op een bewaakte parkeerplaats om een nieuwe Marokkaanse simkaart voor mijn telefoon te kopen en een eerste nos-nos te drinken op het naastgelegen terras.
En dan de stad uit naar Larache aan de Atlantische kust waar ik mijn eerste nacht in Marokko doorbreng.

Het hotel blijkt midden in het centrum te liggen dus even zoeken en de parkeerplaats een plekje op straat voor het hotel waarvoor ik 15 dirham (€ 1,50) parkeergeld aan de balie afreken. Vanaf mijn Franse balkon heb ik het zicht op de auto dus dat stelt enigszins gerust. Welweer strak parkeren in de redelijk smalle en drukke winkelstraat maar met assistentie van het hotelpersoneel aan voor- en achterzijde geslaagd voor mijn examen, hhh!

Het is een oud hotel maar met een moderne glazen lift bij de receptie.Gelukkig maar want even later hang ik stil tussen de eerste en de tweede etage en schiet de man van de receptie me te hulp om het samen nog eens te proberen…tja en dan zitten we met zijn tweeën vast en komt zijn collega ons redden. Beter metde trap dan maar!

Toch een wat onrustig nachtje met tot laat nog enig rumoer op de straat maar na een super uitgebreid ontbijtje weer verder in de richting van Kenitra via een eerste stuk tolweg met onderweg een kijkje in Moulay Bousselham, een van oorsprong klein vissersdorp wat zich steeds meer ook als badplaats is gaan ontwikkelen.

Bij mijn aankomst in de kleine haven staan de “dockers” (kleine pick-up auto’s) op rij te wachten en wordt de vis verhandeld op het strandje aan de baai.Of ik mee wil met de boot om de flamingo’s te bekijken? Wordt me gelijk gevraagd bij aankomst…want er zijn er heel veel net buiten de baai.Ik bedank de man vriendelijk voor het best wel aanlokkelijke aanbod waarbij ik hoop op een volgende kans om dit symbool voor schoonheid, evenwicht, potentieel en romantiek op een andere plek te mogen bewonderen.

Vervolgens vermijd ik daarna de tolweg en rij binnendoor verder wat op sommige stukken best wel een uitdaging is voor de auto gezien de beschadigingen en slecht afgewerkte drempels die in de weg liggen.
Maar het geeft wel een heel lokaal beeld met de dorpen waar groepjes kinderen net uit school komen, de markten langs de weg, paard/ezel & wagens, loslopende honden en schapekuddes. Een gebied met veel fruitplantages, veelal overdekt met plastic. Sinasappels, citroenen, bananen maar ook de frambozen & blauwe bessen van Driscolls( o.a. in NL in de supermarkt verkrijgbaar)komen hier vandaan zie ik.
De laatste kilometers dan toch maar weer de peage.Met tarieven van € 1,10 en € 1,30 een stuk goedkoper dan in Frankrijk & Spanje.
De benzine ook overigens die rond de € 1,35 per liter kost.

Dan nog een laatste nachtje aan het strand Mehdia (net buiten Kenitra) in een resort/aparthotel om ook die ervaring in Marokko eens aan den lijve te ondervinden.Niet bepaald mijn voorkeur qua accomodatie maar toch een prima plek om te verblijven zeker met uitzicht op zee en het uitzicht op het mooie zwembad in de achtertuin.

De stad Kenitra is de plaats in het boek “Het land van zijn vader” van Greta Riemersma wat me inspireerde om ook deze plek eens te willen bezoeken.Met in het nabijgelegen Mehdia een prachtig strand en leuk pretpark met kermisattracties voor de kids en restaurants en een overheerlijke cheesecake van depatisserie...een verleiding die ik niet kon weerstaan voor bij de koffie na het eten met weer een eerst Flag special(Marokkaans biertje).

En na een goede nacht...nu in één stuk door naar Marrakech!