Het eerste gevoel wat mebekruipt als ik in Marokko beland, is het gevoel van thuiskomen.Zo van, hè hè ik ben er weer eindelijk…mijn tweedethuis en inmiddels een soort van vaste afspraak in de winter.

Wat dat gevoel veroorzaakt zit in veel verschillende dingen.In de eerste plaats het weerzien met geliefden en de inmiddels bekende en vertrouwde plaatsen maar ook waar ik me, op zoek naar nieuwe ervaringen & belevenissen helemaal op mijn plek voel. Zen ineen combinatie van bekend & onbekend.Home-liefhebbend en avontuurlijk tegelijk.

En Marokko is avontuurlijk omdat het anders en dat is nu juist wat mij fascineert.
Een ander klimaat, een ander (Afrikaans) ritme en een heel andere mentaliteit.
Een eeuwenoude maar levendige cultuur, een handel in traditionele ambachten en, het meest belangrijke, een hechte solidariteit.

Het heeft bergen, mooie stranden aan de Middellandse Zee en Atlantische Oceaan, prachtige watervallen, oases en eindigt in de indrukwekkende Sahara woestijn.
Van moderne en historische steden tot dorpjes waar ze nog steeds dezelfde levensstijl erop nahouden als honderd jaar geleden. Met een mix van Amazigh (Berbers: Riffi in het noorden, Tamazigh in de hoge/midden Atlas en Soussi in het zuiden), Arabieren, Touaregs(woestijnnomaden) die verschillende talen/dialecten spreken naast het Marokkaans-Arabisch, Frans en Spaans.

Een islamitisch land maar met respect voor het joodse en christelijke verleden.Met tastbare herinneringen aan de Spaanse en Franse overheersing en zelfs nog restanten van de Feniciërs en de Romeinen.

Het is bijna niet te bevatten zoveel werelden hier samenkomen en dat is nou net de charme van Marokko.Een explosie van culturen, religies, bevolkingen en het verbaast me dan ook niet dat dit voor anderen heel overweldigend kan zijn…dus wees hierop voorbereidt zeker als je naar een stad als Marrakech komt.

Naast ook een oase van rust die je op andere plekken vindt is het heerlijk om je zo nu en dan onder te dompelen in deze bijzondere mix, dus pak ik vanuit de rustige Majorellewijk de bus om weer even het bruisende hart van de stad op te zoeken.
Met lijn 15 dit keer, die om de hoek vertrekt en waarvan de vrouwelijke buschauffeur me een kaartje overhandigt tegen de betaling van 4 dirham (€ 0,40) als ik vraag of ze naar de Medina gaat.

Het is vaak druk in de locale bussen maar heel goedkoop reizen en leuk om een praatje te maken zoals dit keer met een Marokkaanse vrouw die me wenkt omdat er naast haar een plaatsje vrij komt(en zij gelukkig ook Frans spreekt).
Vanaf de Koutoubia Moskee loop ik eerst naar Place des Epices om twee tassen te laten repareren waar ik wacht met een kopje kopje op het terras van het gelijknamige café ernaast. Omdaarna een verse fruitsmootie aan de Derb Dabachi te halen, lekker, gezond en met 7 dirham(€ 0,70) ook lekker goedkoop.

Dan nog even door naar de markthal voor verse kipfilet.Daar aangekomen worden er net als ik langsloop 3 krijsende kippen uit de kooi gehaald die op de balie worden gezet om even later op zijn zachts gezegd klaar te worden gemaakt voor bereiding.Ik loop snel door al valt het me op dat de kippen rustig op de balie blijven zitten en hun lot ws. lijdzaam zullen ondergaan.Waarna ik bij de slager iets verder op toch maar rundergehakt koop, pff. Iets te confronterend nu voor kip op het menu zal ik maar zeggen.

Terug op het grote plein zie ik in de verte al de rook van de barbecuekraampje opstijgen en hoor ik het ritmische gedrum van de trommels. Zo ‘s avonds is het plein op zijn mooist met de verhalenvertellers, straatartiesten, lichtjes, geuren en klanken. Een soort van trancefestival lijkt het wel.
Omdat Rachid (mijn Soussi) verderop in de Kasba nog zit te wachten bij de kapper pak ik daarna de bus terug naar huis om ‘weer helemaal thuis’ alvast aan de spaghetti Bolognese te beginnen.