Vandaag viert Marokko de onafhankelijkheid!
Het is een een nationale feestdag oftewel 'Eid Al Istiqulal' (Onafhankelijkheidsfeest).
Eén van de belangrijkste feestdagen in Marokko, ter herinnering aan het uitroepen van de onafhankelijkheid door Spanje en Frankrijk in 1956.

Door de strategische ligging was Marokko voor zowel Frankrijk als Spanje interessant.
Het conflict wat hierdoor ontstond tussen de Europese buren werd uiteindelijk beslecht met het Verdrag van Fez(1912).
Marokko werd verdeeldin een Frans protectoraat (in het zuiden) en een Spaans protectoraat(in het noorden)

Op 2 maart 1956 verleende Frankrijk de onafhankelijkheid aan het Frans-Marokkaanse deel.Spanje volgde datzelfde jaar op 7 april voor het Spaans-Marokkaanse deel.De datum van 18 november is uiteindelijk gekozen als de nationale dag van Marokko omdat de Sultan Mohammed V op 18 november 1955 terugkeerde uit ballingschap en de onderhandelingen over de onafhankelijk startte.

Een feestelijke dag die met veel nationale vlaggen en een receptie op het paleis wordt gevierd.Een vrije dag voor de mensen die werken bij de overheid en andere officiële instanties maar de bouwvakkers hier beneden werken gewoon door en Rachid zit inmiddels alweer op de fiets.

De dag begint bewolkt maar met het verdwijnen van de witte sluier loopt de temperatuur langzaam weer op naar 28 graden.Morgen wordt er een dipje verwacht en dan weer warmer met ruim 25 graden, althans volgens de voorspellingen.
Een goed moment om vandaag de riad met een bezoekje te verrassen.Om de vorderingen in de renovatie te bewonderen maar vooral meer informatie over Bouchra te verkrijgen die tot op heden nog niet op mijn berichten heeft gereageerd.Ik maak me zorgen nadat ik via Astrid heb begrepen dat haar moeder ruim een week geleden is overleden en er sindsdien geen taal ofteken van haar is en ze ook niet na de drie dagen verlof die hiervoor staan is teruggekeerd op haar werk.
Ik probeer haar daarom op te zoeken in het appartement buiten Marrakech waar ze met haar familie woont, daar ben ik eerder geweest….maar ja, waar was dat ook alweer. Hopelijk dat Mohamed me meer kan vertellen. Dus op weg naar Riad Orange.

Rondom de riad wordt er nog druk gewerkt aan een aantal panden die het tijdens de aardbeving niet hebben overleefd maar de voorgevel van de riad staat er weer bij alsof er niks is gebeurd.Na het verraste gezicht van Aziz aan de deur tref ik Mo(de man van Astrid) aan in de patio die weer volledig is ingericht.De salon is weer in gebruik als ontbijtruimte en ook de mooie lange witte gordijnen(mijn laatste project) hangen weer terug op de eerste verdieping.
Vanaf januari jl. zijn ze al bezig(met een stop in april/mei vanwege de bestaande boekingen) en op de benedensuite Rosa na is alles weer klaar.

Mo laat me Fleur zien, de suite aan de voorkant op de eerste verdieping, die nu is omgetoverd tot een echte familiekamer met een nieuwe badkamer aan de andere kant en twee slaapgedeeltes waarvan één met een ruime zithoek. Heel mooi zo. Boven op het dak is de jacuzzi ingeruild voor een klein zwembadje, met de nieuwe zonnebedden een hele verbetering.

Maar de echte verrassing komt pas als ik na zijn rondleiding in de keuken kom en Bouchra daar gewoon druk het fornuis aan het poetsen is.Opgelucht omarm ik haar en al kan ik het verdriet van het verlies van haar moeder niet wegnemen, ze is blij me weer te zien.Ze heeft je gemist zegt Mohamed na ook hem een dikke knuffel te hebben gegeven.Ja, ik jullie ook….
We spreken snel iets af zeg ik haar nadat ik eerst haar nieuwe telefoonnummer in mijn contacten opsla en verlaat de riad weer met een gerust gevoel.

Onderweg denk ik met veel respect nog even terug aan haar moeder en de bijzondere ervaring met haar. Zij die ons (ik en de tante van Astrid) nu zo’n twee jaar geleden van top tot teen boende tijdens een traditionele wasbeurt.
Ze was toen al ziek en in de zeventig maar nog altijd aan het werk in de hete en vochtige ruimtes van de hamam.
Ze is nu daarboven zoals Bouchra me net zo mooi duidelijk maakte.
En als ik even daarna neerstrijk op het terras op de Place de Ferblantiers voor een late lunch komt er een donkere lucht aandrijven met slechts een paar spetters…en met als een groet uit de hemel verschijnt dan een prachtige regenboog🌈