Na een zwaar bewolkte dag met regen scheen vandaag het zonnetje weer volop en zijn de bouwvakkers weer druk aan het werk beneden.Wakker worden in de Majorelle wijk is wel een schril contrast met de eerdere verblijven aan de noordkant waar vooral de zingende vogels de boventoon voerden.
Want naast de herstelwerkzaamheden in de medina als gevolg van de aardbeving wordt er ook in de overige delen van de stad flink gebouwd maar dat laat de pret gelukkig niet drukken.

Vanochtend gezellig samen uitgebreid ontbeten want er was geen tour, ondanks de vele Nederlanders die hier momenteel zijn.Het werd een al -Ftour(ontbijt) met wentelteefjes, een traditionele manier om je oude broodjes te veranderen in een krokante zoete lekkernij. Prima oplossing als je te lui bent om naar de bakker te gaan voor vers brood en een mooie manier om Rachid kennis te laten maken met een misschien niet oer- Hollands maar wel Nederlands gebruik.
Eenvoudig en lekker om klaar te maken en dan daarna het woord wentelteefje uit te leggen…met veel lol!

En een leuke en lekkere manier om de gewoonten en gebruiken van onze verschillende culturen met elkaar te delen.Die vaak onbewust danwel onbewust vaak voorbij komen tijdens alledaagse dingen. Verschillendie we op de een of andere manier toch vrij gemakkelijk weten te overbruggen of weten te benutten.

Of het nou tijdens het ontbijt, een onverwacht bericht, of de hulp bij het maken van een brief, een script in de Franse, Nederlandse of Engelse taal is.
Onze verschillende culturen, talen en vaardigheden hebben elkaar in allerlei opzichten veel te bieden.
Met geduld, respect en humor is dat ook geen grote kunst.

Eén van de eigenschappen van de Marokkanen in het algemeen (zonder echt te willen generaliseren) is dat ze zelden oordelen of kritiek uiten en dat een nee, wel duidelijk een nee is maar altijd op een vriendelijke toon met vaak een ‘merci’ erachteraan.Met twee woorden, net als de Fransen, een fatsoenlijke gewoonte!